Alle inzendingen over film OR hoofd OR naam

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Ik ben een trouwe fan van FC Groningen, Vandaar dat ik graag alle bioscopen Waar men de Ajax-film laat zien wil slopen Uit angst voor die gevaarlijke vertoningen. Ik vrees dat als de engelen gaan zingen Hun vredesboodschap tot mij door zal dringen.…

In Wassenaar, het reservaat der rijken Waar sedert kort een vorstenhuisje staat Zijn foto's uit den boze, zegt de raad, Je mag er eigenlijk niet eens naar kijken. Want dan steekt men bij koninklijk besluit De toeschouwers voor straf de ogen uit.…

In plaats van blaadjes uit een ver verleden ('nieuwe serie: Fawlty Towers met John Cleese!') Krijgen Britse kapsalons privé-circuits En houden zo hun clientèle tevreden Vernieuwend, tijdens knip- en krulgetut Verwarrend, als de klant ineens roept: 'Cut!'…

Ik wil "The passion of the Christ" niet zien Omdat het mij te veel is van het goede Dat iemand voor de show zo lang moet bloeden En ik weet hoe het afloopt bovendien. Daar komt nog bij - als we gaan vergelijken Dan zal ook hier het boek weer beter blijken.…

Intussen, ertussen Schrijf de ander verder en stopt Kort daarna -- Zijn looppas; ontaardt in een ‘ver weg geweest’ Zijn houding; kwetsbaar, of teer het meest Zijn gezicht; aandachtig én verward Zijn ogen; rust- en roekeloos, niet van hier Zijn lach; vertrouwd en eerlijk dichtnabij En later: ontspannen twinkels, gelukkig Helaas, geen film…

dit wordt een droef gedicht over een film, die nooit verdwijnen zal en slechts bestemd voor een enkele toeschouwer krampachtig sluit ik mijn ogen met als enige resultaat een nog indringender beleven van deze fatale beelden keer op keer ga ik de confrontatie aan, de ene keer in gelatenheid, dan weer met gebalde vuisten van woede…

dit wordt een droef gedicht over een film, die nooit verdwijnen zal en slechts bestemd voor een enkele toeschouwer krampachtig sluit ik mijn ogen met als enige resultaat een nog indringender beleven van deze fatale beelden keer op keer ga ik de confrontatie aan, de ene keer in gelatenheid, dan weer met gebalde vuisten van woede…

spoelen toch blijven ze op mijn netvlies staan in al mijn denken en voelen Mijn leven als in een film voorbij langzaam afspelend, soms een stilstaand beeld een film die ik niet alleen hoef te zien maar waarvan de meeste beelden worden gedeeld.…

De film speelt zich af haperend als het tikken van een onregelmatige klok van vroeger naar later in een wezenloos geworden trein In klanken en kleuren heerst het verlangen naar het kale leven We zitten en we wachten tot het doek valt of we vluchten samen de zaal uit…

Geert Wilders hoeft hier enkel maar te dreigen Met het nog lang niet uitgewerkte plan Een film te maken over de Koran Of heel Den Haag roept dat we heibel krijgen. Tja, als ze dat al ongezien voorspellen Dan vraag je onze moslims wel om rellen.…

De PVV is voor het vrije woord Maar actievoerders willen ons uitleggen: Je kunt niet altijd alles zo maar zeggen En dat wordt dan weer in de kiem gesmoord Wat dan weer onterecht is volgens Geert Waartegen morgen wordt gedemonstreerd…

Ik bleef op televisie steeds maar kijken Naar de herhaalde beelden van Karst T En ook op Youtube wilde ik persé De bloedende gewonden zien, de lijken Al heb ik alles niet echt meegemaakt Ik ben nu toch nog door die Swift geraakt…

Zij kijkt over haar linker schouder ziet de rozenstruiken langs het pad kijkt nogmaals achterom en stapt uit…

Ik heb gehoord dat aan het einde van ons leven een film van ons leven flitst voor onze ogen. Zo, hier zit ik nu, in mijn ouderdom, in mijn gemakkelijke stoel te wachten voor de film zal beginnen. Waar begint het? met mijn conceptie, mijn geboorte, mijn jeugd?…

We zagen een film Richard en ik in de bioscoop het was warm genoeg en het was een Chinese film een soort crimi in de winter met een plot en een afloop maar wat we vooral zagen zeiden we later, met biertje en Cola was China zoals het is op z'n alledaags en vol hoewel we maar weinig mensen zagen maar wel een vrouw die vol was…

in de film was er een beeld van tranen die langs een trap naar beneden stuiterden als knikkers je ziet tranen langs wangen maar kijk je beter zijn het de parels van het verdriet en van het geluk natuurlijk hield hij van haar en zij net zo hard van hem maar..…

Het oude gouden kalf gaan ze nu doden Zoals in vroeger tijden Mozes deed - toen broertjelief een afgod had gesmeed - En hij de berg afkwam met 10 geboden Genderneutraal: man… wat een nobel streven Maar gaan ze straks een vaars- of stierkalf geven!…

. ------------------------------------- uit: 'Als een film in je hoofd', 1989.…

Op mijn veertiende keek ik in de kerk van Heerenveen-zuid naar de film 'My Name is Nobody' met Terence Hill en Bud Spencer, terwijl ik bij een knokscene mijn buurvrouw omarmde. In diezelfde kerk had ik ooit dominee huppelepup, een familielid van Mata Hari, beluisterd, die al vloekend en tierend dacht de Heer te dienen.…

Rode stoelen, wit doek en films. Wij zien beeld en horen geluid. We lachen of huilen tranen. We denken en fantaseren. Over plezier. Over liefde. Over leed. Pas wanneer de film echt is afgelopen, beseffen we waar we naar hebben gekeken. Naar het witte doek in ons hoofd, waar gedachten komen en weer gaan. Dat stille witte doek.…

het klopt dat je naar films kijkt en soms een beetje huilt wat ook wel erg is: huilen bij een film terwijl het niet echt is zit je op de bank te huilen bij onechte film jouw werkelijke tranen waarom huil ik nou is wat je denkt als het nog denken is tenminste…

Ik draai de film af in m'n hoofd van jou te vroege sterven waarvan de beelden op m'n netvlies zijn gebrand die in duizenden scherven als tranen vallen in m'n hand Maar het is de tijd die m'n tranen doen verdwijnen en blijven die beelden over waarop de zon altijd zal schijnen…

nog hield zij hun blik gevangen maar als in een vertraagde film bleef hun glimlach hangen onzekerheid was al bereikt in de discontinuïteit van het anders zo bekende en soepele protocol angst lag op de loer in de ongecontroleerde decibellen die in de menigte al bezig waren koppen te snellen toen nam zij met ferme armzwaaien…

wat je voor jezelf al lang had betracht dan nog weten dat wat je voelt meer is dan in je hoofd…

Een man ergens op de Azoren Die draagt zijn hoofd achterstevoren Al is 't niet bekend Wat 'r is met die vent 't Probleem zit wel tussen de oren…

uitgehold staat hij te sterven staande zoals het kennelijk hoort verwoest door vele jaren nooit boog hij het koppig hoofd…

Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan en wist ik het zeker, mijn vuisten gebald. Nu ben ik moe, op van de slaap en ga ik terug in bed met mijn twijfels.…

Ook al heb ik je nummer gewist en je spullen weggegooid alles wat van jou is, blijft in mijn hoofd.…

Denk nu niet dat wat ik hier neerpen voor jou is bedoeld Ik pen hier niks neer voor jou, of voor jou of voor jou Sterker nog: ik pen hier zelfs niet eens wat neer voor mijn vijfde vrouw kun je nagaan.…