Alle inzendingen over fluit

Om ’t hoekje kan men rustig fluiten.…

Nu aan uw lippen zet de slanke fluit, O blondgelokte, en speel voor nachtegaal, Met zuiver juichen vul de marmren zaal Of zachte klacht, een regen van geluid. Die rode wijn vloeit warm als zonnevuur. Neem, zoete knaap, een bekervol tot loon, En laat mij spelen met uw lokkenblond.…

Minerva vond de veldfluit uit, En speelde ’t eerste lied, Aan d’oever van Permessus vliet Gebukt in ’t jeugdig kruid. De bosgoôn sluipen op de klank Bedeesd en luistrend aan, En laten kruik en druivendrank Voor deze wellust staan. Wat zong zij? Van de bergsneeuwleeuw Die Hercules verwon; En hoe hij bij een meisje spon, Hij, monsterschrik…

Het lentekind met gouden lokken deelt haar liefde uit Ze is gekleed in het barokke weefsel van de fluit Zachtjes zingt ze warme woorden in haar bloementaal Haar lied klinkt door tot aan de zomer voor ons allemaal…

Ze werd gewekt: ze hoorde iemand fluiten. Het bleek een man. Om hem te kussensloop ze stiekem door d'r kamerraam naar buiten.…

(Jethro Tull - Bourée) Van zoiets weet je dat het ermee begon Ian Anderson, voet op knie op zijn toverfluit die toen al verbond met iets ouds, maar verrassend zodat je luistert en verstaat wat je ziet voor de eerste keer en blijft zien zoals voor het eerst.…

Hoort ge die vogel daarbuiten niet fluiten Zijn liedeke klein? Lieve wil nu nog de ruiten niet sluiten Voor wonderen fijn. Zweeft met zijn zingen geen geur van seringen In ons kleine huis? De ziel der dingen lijkt binnen te dringen Met bomengeruis... Hoort ge die vogel daar buiten niet fluiten Zijn liedeke klein?…

Ze fluiten op de takken van de bomen tot de donkere avond gaat komen....…

Dus we wrijven over bulten die toch blijven jeuken, en ik pak een krant sla hard en zoek mijn buit straks loop ik weer langs de waterkant waar het fluitekruid fluit.…

Een blokfluitfabrikant in Dordt kreeg geen vergunning voor export en door dat negatief besluit voert hij sindsdien geen fluit meer uit.…

boven alles uit klonk onmiskenbaar het gefluit van een vogel ik volgde zijn tonen in loopjes en trillers ontdekte de melodie in zijn lied en refrein langzaam kwam vrede en rust de drukte voorbij maar hij sloot de avond in solo met stilte als tweede partij…

Op een dag is het stil hij kan koken zoveel hij wil er komt geen geluid De fluit is plots weg niemand die iets zegt zijn spel is uit.…

De wereld is een fluit met zoveel duizend monden. En elkeen blaast zijn lied. En ’t maakt een droef geluid waarin ik niets van eigen klank heb weergevonden. En gij? misschien hebt ge ook getikt aan meenge ruit en werd ge als ik weer feestelijk wandelen gezonden. Nochtans: ik heb gedroomd, gehoopt; en ik droeg boete.…

En iedre vogel kweelt en fluit. Maar van de vogels altemaal Zingt wel het teerst de Nachtegaal: En, als ik krank en peinzend dwaal, Roept hij mij toe, in zoete taal: 'Wel-op, mijn kranke vriend, wees blij, Daar is het zoele Jaargetij! - Ook in Uw ziel is melodij: Och! 'k bid-je, spiegel u aan Mij!…

Louis Blues Maar ik floot die op mijn eigen wijze Al fluitend dacht ik: mocht mijn fluiten gelijken op de zang van de grote lijster En waarlijk, na enige tijd geleek mijn fluiten van de St. Louis Blues Op de zang van de grote lijster: turdus viscivorus…

Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit. Dat heel de wereld Hem mag prijzen Hem toe mag zingen al wat leeft Vrolijk juichen al wat adem heeft Om Hem alle lof en eer te bewijzen. ( Woorden uit Psalm 150)…

Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit. Dat heel de wereld Hem mag prijzen Hem toe mag zingen al wat leeft Vrolijk juichen al wat adem heeft Om Hem alle lof en eer te bewijzen. ( Woorden uit Psalm 150)…

Maar soms, al ben ik bitter en gehard Door 't leven, overstroomt een niet te stuiten Vloed van verlangens mijn onwillig hart Als in de nacht de verre schepen fluiten.…

Ik sliep niet meer: een jonge vogel floot, Mijn hart doordringend, en ontwakend zag Ik 't kalme kleuren van den klaren dag En vagen van het verre morgenrood. Wijl sterren bleekten zilverzacht en bleker, Blies warme wind de morgennevels over, Luid juichend zong en hoog en klaar en zeker De jonge vogel in het wiegend lover. Die floot en zweeg…

reeds heel vroeg in de morgen fluiten merels hun mooiste lied het hoofd vrij van zorgen mijn hart vol muziek sneeuwklokjes en krokussen ze krullen zich naar het licht willen de zonnestralen kussen verkondigen een blij bericht want, wie heeft ze niet lief deze voorbodes van de lente met de zon en haar warmte wordt de natuur stilaan… actief…

dan op volle kracht want een publieke vrouw leeft geïsoleerd achter ramen van dubbel glas soms roept er een: is je fluit gesmeerd?…

als de krijsende zagen zijn stilgelegd rijen bomen van hun charmes zijn ontdaan overvalt mij elk jaar weer dat troosteloos gevoel alsof het eind der tijden is genaderd maar nu ik aan de gehavende restanten weer nieuwe levenskracht ontwaar is mijn somberheid al snel verwaterd hoor ik overal weer vogels fluiten zelfs al fluiten ze niet…

denken aan hen die er niet meer zijn draag ik in mijn hart kaarsjes steek ik aan tranen komen uit het niets deze tijd maakt me verward antwoord op vragen het worden er steeds meer niemand kan ze geven zij bestaan niet meer wij moeten door door met ons leven lichten van de kerstboom het uitbundige eten het maakt mij niet blij…

zo kan het ook ik reorganiseer mijn gevoelens ik centraliseer mijn verdriet separaat oftewel bilateraal maak ik het discutabel delegeer ik mijn ongemakken ongenuanceerd non-verbaal uit ik mijn onvrede met mijn middelvinger ik steek mijn tong uit gedecideerd zoals het een dame betaamt pontificaal recht ik mijn rug kritische…

zielsverwant herkenning gevonden in alle mogelijke facetten een zielsverwant mijn zinnen onvoltooid worden moeiteloos afgemaakt zonder dat er woorden nodig zijn touwen omhelzen onze levens verleden is het wat ons verbind een hechte vriendschapsband grote monden en kleine hartjes een blik of een gebaar zegt genoeg met jou deel…

Papa 04.10.1943 – 15-11-1981 ik kijk naar je kleren je perfect gekapte haar levenloos in je kist was je er nog maar je voelt ijskoud aan een rilling gaat door me heen uit je lichaam opgestegen je liet me verdomme alleen je geest waart ergens rond en leidt mij door het leven missen doe ik je nog elke dag je hebt mij veel moois gegeven…

duistere nachten koud en stil nare gedachten eng en kil piekeren en staren naar het plafond woorden onhoorbaar verstomd niets is er meer slechts door stilte omarmd geen liefde zo eenzaam onverwarmd duistere nachten waar is de dag die mij laat beginnen met een lach…

de wind doolt over 't land de boeren ongedurig er fluiten vogels atonaal de padden doodgereden eksters vinden elkaar niet kraaien krijsen veel te laat boerenmeiden snijden plant- aardappelen in twee ik loop door sleuven land het gras zucht naar de zon ik wou dat ik fluiten kon de mol steekt hals over kop.…

De lucht is zwanger van geluid vogels alle soorten fluiten, tjilpen, kwinkelieren, van daken, bomen, poorten. De bevalling bij ’t eerste licht zwermen stijgen op zoeken voer voor kroost en zelf vullen gretig krop. En bij het warmen van de dag dan volgt een lome rust geen fluiten tjilpen kwinkelieren geen kapers op de kust.…

ze fluiten mij en ook de nacht weer uit de merels van de prunuslaan een handvol zwart zingt sterren uit de nacht roept het komen van de dag in hoge tonen vertellen ze hun dromen het lange wachten zat ze fluiten een concert waardoor de maan verbleekt en zijn gezicht vergeet met de eerste zonnestralen die de aarde raken wordt de…