Alle inzendingen over garen

Ik heb op kosten van het UWV Een tijd voor helderziende kunnen leren De glazen bol die ik mocht declareren Gaf mij ineens een zuiver inzicht mee Ik kan hierbij het volgende verklaren Er werken daar uitsluitend halve garen.…

Want kokkerellen is niet nodig Een telefoon, en bellen maar De auto in, want het is gaar Ja, klaar is Kees Bij de afhaalchinees Variatip voor morgen: Shoarma, en laat 't bezorgen…

Denk jij tot in het oneindige met je eindeloze tong in kelken te kunnen tasten en bij je kroning tot kleurige koning garen te spinnen door eeuwig honing te winnen? Dat had je gedacht. Wij leren je wel vasten en zetten je voor altijd in de wacht.…

Als vlees maar gaar is en bacterievrij.…

Als Barack spreekt, gebeurt er iets met mij Als tekst en stem en kop zo samenvloeien Kan hij me ráken en oneindig boeien ‘t Is nooit een politieke woordenbrij Maar in de nacht… een wrede hartenklop: Dan doemt die gare kop van Trump weer op…

Mijn moeder verleidt het garen tot kluwens zij. Zij breit aan mij. Zij reikt twee draden aan mij. Ik brei aan haar. Ik vermeng de kleuren rood, blauw, geel tot één geheel aan haar. Samen breien we tot de draad veel te strak gespannen staat.…

die waar ik er tien van heb, irritant en ook bovendien niet heel erg charmant, ik denk dat ik maar, de bon voor garant- ie pak, want dit paar sokken is zwaar gaar.…

herfstwater gebotteld uitgewrongen mij doordrongen In stilte anijsjes eten daar onder het bladerdak van die lindeboom en allengs terwijl ik de dartelaars gadesla klopt de vloek weer aan en nog het eeuwige klitten dit besef van voorbijgaan omstrengelt het mij met sterker garen…

O jongens toch, wat was het warm vandaag De hitte steeg me langzaam naar het hoofd Je wordt hier in de warmte gaar gestoofd En morgen krijgen we de volle laag Maar mij breng je niet zomaar van de wijs Mijn vriezer ligt al vol met perenijs…

Elke zondagavond Bespeel ik homo-vriend Potje biljart Vreselijk hard Hij weet, ik ben niet zo Toch wil hij winnen Wil mijn hetero Zijn garen spinnen Achtergrond, Spaans gekweel Flamengo ons beider deel Hij is echt een wereldman Jammer dat ie met mij niets kan.…

De vleugels van vader zijn gestorven in teugels van handarbeid, huisvlijt moeders zwarte garen stug, in winters leeg behangen bond schaatsen onder onze kleuterschool toen praten nog niet kon is mijn broertje jong gestorven hij was niet van mijn ouders maar kwam uit de boerenkool.…

De Euro-top is eindelijk akkoord Men sloot een budget-deal voor zeven jaren En elke lidstaat spint daarbij veel garen Tenminste, als je al die leiders hoort Maar als nu het totaalbedrag gaat dalen Hoe kan dan elk land meer gaan binnenhalen?…

Verstijfd van angst zie ik, als dat niet gaar is een Engelsman, verdomd als het niet waar is!…

het eind is zoek de strakke streng rafelde bij onderzoek knapte toen volledig af ik heb de touwtjes nu niet meer in handen van het vervlocht verleden ontbonden is mijn heden ik pakt de draad van morgen maar weer op omdat ik toch weer garen spinnen wil in een toekomst die niet stopt…

Hij zit daar om zich weer bijeen te garen en niet omdat hij op 't nirwana hoopt. Als ooit op aarde een mens zichzelf ontloopt, dan hij misschien, maar 't duurt al zestig jaren, en zie met hoeveel zorg hij 't raaflend garen, dat hij „jas" noemt, op zijn geraamte knoopt. 0, de oude leugnaar, 't mummelend kadaver!…

ik heb rode hartjes gestrooid op de vloer in een idee jou tegen te komen liet ze vloeiend door mijn vingers stromen maar kwam mezelf later weer tegen om alles weg te vegen heb er een laten liggen op het wit van de plint misschien dat mijn geluk daar nog garen bij spint…

dat het mensdom afstamt van de apen wordt door menig darwinist erkend de oorzaak van die afstand - nu bekend: het vuur ontstond, we koken onze rapen dat doen we nu zo'n 3, 4 miljoen jaar zo langzaamaan zijn alle rapen gaar…

We leven met elkaar in bange dagen Dus kijken we en masse Hoe Holland bakt Een appeltaart is in elkaar gezakt Van Duin loopt ouderwets te donderjagen Een uurtje even niets dan zoetigheid Voor heel- en halve garen: 'Bakkers,...Tijd!'…

ik spin garen met mijn tijd weef patronen in seizoenen keurig naar de werkelijkheid bekleed de maatschappij in standaard kleuren extra modisch geeft meer kans op averij toch heb ik thuis geheime franjes spat ik uit in liefhebberij helaas niet in oranje die tijden zijn voorbij…

Met naald en draad en een klos met garen in grote en kleine gevaren en polarisatie als in geen jaren terwijl de motten kruipen in je hoed komen de mieren af op het zoet er vallen gaten we worden weer geleerd te haten dat verdrijft het zachte praten…

Voor mij in hartje Stad ligt jong gras In de volle zon Grasmat die de laatste Dagen garen spon Bij vocht en warmte En zomerzon - koele schaduw Slechts in een klein hoekje Waarin het aangeschoten wild Van de stad naamloos rusten kon…

mag ik je de eerste lentekussen geven van de zon zij was er op mijn blote borst in de luwte van balkon gaf haar warmte waar jouw vinger haren zacht tot garen spon in het lichtend rood zijn de patronen al geweven die ons een mooie zomer zullen geven…

Op daadkracht krijgt Dick Benschop veel kritiek Die hangjas spint als CEO goed garen Maar is bij crisis doodleuk aan het varen En Schiphol zwoegt met een verzwakte wiek Vliegt Dick eruit, of zit hij op de wip? Geen meelij, állang binnen is zijn schip…

hij lacht in nuanceringen het pluche wacht in goed vertrouwen is hem macht gegeven om zijn beloften echt te laten leven maar hij scheert de schapen en van wol spint hij uit garen zijn eigen rechtse draad hij is niet terug te fluiten als een herdershond leidt zelf zijn makke kudde rond…

Nu alfamannen vlot garen spinnen bij de immanente haat van bang kiesvee Gaan echte leiders met mededogen mee Plat populistisch is geen rust te innen Medemensen likken verweesd hun wonden Weg van het land waar ze ooit geluk vonden…

Wat weten we veel smoesjes te verzinnen Voor al het garen dat we hierbij spinnen.…

mijn dood karkas rust mijlen diep waar het voorgoed vergaan insliep tijdloosheid spon zijn kluwig garen streelde mijn lichaam tot bedaren hoog boven mij woedt nog de storm waartegen ik nooit meer optorn eeuwig heugt mij die agonie en doemt eind’loos de lethargie…

‘Ik stem overeenkomstig mijn gevoel Met blauwe inkt, waarvan ik steeds een fan blijf 't Is niet zo vreemd dat ik met die kleur pen schrijf Mijn naam is immers niet voor niets Wim Cool’ De SP spint extra garen bij ‘t gezeur En geeft de stem alsnog de juiste kleur…

niets is echt zeker het leven kan soms tornen rafelig wordt de zelfkant een wirwar van draden steken worden vastgehecht als een te strakke lijn maar och, toch verkeer ik vaak in soepelheid lijkt het alsof ik ben omhuld met zijde dan spin ik garen daarmee verstel ik elke scheur die me belet mezelf te zijn……

De vaste versvorm spint er garen bij Stek voor light verse, mét forum, klare taal Dus geen ‘Minerva’s uil’ noch ‘boreaal’…