Alle inzendingen over gedeelde

in steken” De dood die voor niemand wijkt De berichten ingedaald Je wordt wakker zonder dat iemand je aankijkt Nog zoveel ongezegd, niet gedeeld, waar je nu van baalt Terugkijken is het enige dat rest Vooruit kijken lijkt onmogelijk Rouwen lijkt een oneerlijke test Echter rouwen maakt ons wel onsterfelijk…

Eenzaamheid geen gedeelde vreugd over deze vernieuwing. Ik mis je. Kijk je van boven toe?…

Handen gevouwen blik omhoog verlichte gedachten hemelhoog Vertrouwen behouden niet gevlucht gespeelde woorden lachend gezucht Wijsheid verkregen gevoel gedeeld winnaar noch verliezer spel is gespeeld…

Samenwerking heet het spel Afstemming de achterliggende gedachten Maar de vraag is wat we van elkaar verwachten Met gedeelde waarden en vertrouwen, dan komen we er wel Gegeven de afstemming en het vertrouwen, Kan onze kenniseconomie daar verder op bouwen?…

intens gedeeld leven.…

gedeelde lippen verlangen naar de manen van jou onder de zon van dragen die uitnodigt tot verder om te vertrekken vanuit jouw hand alleen jij en ik op de noten van de zee met dezelfde glimlach rond de ogen handen die geven…

Ik heb met liefde het omringd wat mij was toebedeeld en heb het, zoals het de bedoeling was, met anderen gedeeld.…

ik heb geen woorden aan je meegegeven hooguit goede reis voor jou was het eindelijk prijs gekoesterd als wens herinneringen en fragmenten verhalen jouw aandacht in de mens jij hebt gedeeld bent gegaan blijft toch bij ons in voortbestaan…

De diva is weer eventjes in beeld, En doet opeens een smeuïg boekje open, Zo wil ze haar biografie verkopen: Ze heeft met ‘iedereen’ het bed gedeeld. Maar vreemd genoeg zegt Jan en alleman: “La Paay? Helaas, daar weet ik niets meer van.”…

Kalm grazend De dagen herkauwend bezien Samen en toch alleen Kou lijkt niet te deren En toch, daar is de zon Aanbeden door je fiere horens Berustend en sereen Spiegelend in je blik De voedende warmte gedeeld aan kalf en kind…

Wachtende ogen zien de gedeelde dood met ogen die het geluk wilden begraven waar de grens elke herinnering armoedig maakt en wachtende ogen met staaldraad zwijgen en alleen met naamloze kogels hun gebeden zeggen…

Waar zoveel geluk begint, Waar liefde wordt gedeeld, Waar mens en mens Een leven krijgt Geschapen naar zijn beeld Daar waar het hart het overwint En rede niet meer telt Vanuit het diepste van de ziel De geboorte van een kind…

wanhopig gilt de trein obstakel op het spoor remt nooit snel genoeg vermorzelt jong leven hoe wreed is sterven uit eenzaamheid even staat iedereen stil in gedeeld onbegrip dan dendert het leven verder…

Nog nagenietend wist ‘la Paay’ te melden Dat zij het bed met David had gedeeld. Eén nacht lang hadden zij zich niet verveeld, Geloof maar niet dat kleren hun toen knelden. Heeft elk het over Bowie en zijn platen, Patries vult, als het stilvalt wel de gaten……

Het leven is sinds kort alleen maar desillusie; het toegedacht gevoel gehoopt gedeeld maar niets ervan blijkt waar. Herrineringen lopen langs en gaan naar rechts of links van waar of niet maar komen allen uit bij graag gewild maar nooit geweest.…

liefde werd gedeelde smart en meer nu is liefde meer verdriet het niet meer zien en horen geeft het idee van verloren maar als je alles goed bekijkt geldt dit niet voor de eeuwigheid is het de liefde, die het leven leidt de terugkeer wordt nu voorbereid een open deur, een open hart er komt een eind aan alle smart…

over ‘t zandpad volgt de klankgazelle in samenspel van kind naar volwassen vrouw teerheid vermengt zich melancholiek langs de tijdgeest van ogen op gedeeld geluk koost zij echte liefde kind aan huis langs de vloedlijn van het menselijk bestaan…

Ze worden gedeeld!…

Veel gedaan en veel gedeeld. Gelachen en gehuild. We waren er voor elkaar. Op een dag, zomaar, ineens was zij daar. Of ze zin had om met je te kletsen. Het werden vele uren en veel hebben jullie gedeeld. Steeds vaker keek jij uit naar een woord van haar. Op een dag stond ze ineens voor je.…

Jij spreekt in witte schaduwkleden en omarmt zoals een gordijn het laken van het leven een vleugje trots gedeeld door een decemberregen verbergt zo als in jouw melancholiek gedicht een jaargetijde dat vergeelt wanneer de lente alle dood weer doet herleven…

Zo’n twintig jaar voor zeventig keer steken, da’s twintig, en dat tweeënvijftig keer gedeeld door zeventig, dus ongeveer, wanneer ik het tenminste goed bereken, is dat maar vijftien weken voor één prik, dus als ik nou gewoon eens heel goed mik ….…

Jouw warmte Het smelten van mijn hart Jouw liefde Gedeeld op het biljart Jouw ogen Verhalen de verhalen Jouw mond Geen eind aan het verbale Jouw omarming Geeft de wetenschap Ik kom weer Langzaam??? Nee joh... Rap!!!…

(voor Jotie) Een lange nacht in Gent om een dode vriend te eren wat god wat een dwaasheid is maar de armen doet groeien in een slagveld met de duivels die verloren wordt opnieuw zoals hij openbaarde en ik een in memoriam er achterna uitvecht niet ver van Oudenaarde gedeeld in bloedende letters.…

Een jeugdliefde ooit gedeeld maar onaangetast door de tijd gekoesterd als een waardevolle schat twee verloren zielen die elkaar weer vonden het gevoel nog altijd even sterk om nu de liefde van toen weer te voelen in elkaars armen en niets is kwijtgeraakt van alle leeftijden die ze hebben gehad…

Er heerst vreugde in de straten, waar chocolade wordt gedeeld. De stemming is uitgelaten, maar er is ook verdriet wat speelt. Emotie vermengt zich met hoop. Tranen krijgen de vrije loop.…

in kleurenbeeld versleten, vergeten, vergeelde waarheid onaangekondigd dwars door tijd het papier is verfrommeld er is mee gerommeld zwart loopt over in wit als vergeeld wordt gedeeld gladgestreken en geheeld resteert een ingelijst portret gezien en teruggezet blinde vlek…

Van de liefde heb je niets begrepen je hebt hem ingepalmd en naar je hand gezet zo voor jezelf Je hebt de liefde opgeschud als een kussen waarop je het meest gerieflijk lag, voldaan en met een glimlach Dat je liefde eigenlijk moet delen had je niet geleerd of meegekregen Ik had hem graag met je gedeeld Je moest eens weten.…

de winter dicht zegevierend op de volheid van stemming die zijn verband is met het jaargetijde door alles te geven op grote schaal de kracht van de natuur ontboezemd zijn witte schoonheid prachtig besneeuwd zodat alle ogen op haar gericht zijn dat wordt door lief en leed met elkaar gedeeld overal in ons land...…

Nu de passie is gedeeld, maar niet verkocht. Kringen van liefde deinen. Als baltsende vogels tegen het avondlicht.. Bespelen wij doorlopende refreinen. In de kringen van liefde weerspiegelt je gezicht.…

De tafel geschikt, ik heb de vruchten gedeeld, de deur geopend. Elk bord een hand, door het glazen dak liggen de bladeren. Een kaars brandt herfst in de woorden, het verkruimelde, broodnodige. Nu zitten ze aan, ik giet ons in brons, en wij rusten. ------------------------------------ uit: 'Een rode sjaal', 1998.…