Alle inzendingen over gedichten OR woorden OR zinnen

stil zijn in woord, gedicht in heel mijn wezen laat maar even spreken kan altijd er hoeft niets bewezen stille tijd eindigheid dankbaarheid verloren maar niet kwijt stil blijven niets herschrijven in stilte beginnen dan een paar woorden opgeschreven zinnen genoeg…

Ik ben geen beroemde dichter die met woorden in prachtig gestileerde zinnen gevleugelde gedichten tovert over verdriet, het leven, de liefde en het beminnen en de harten van de lezers verovert toch is het mij ook gegeven mijn steentje bij te dragen op gedichten.nl want voor mij blijft het spelen met woorden een creatief spel…

De letterklanken doen mij scanderen en ik vorm de woorden vol venijn om in zinnen van het zinvol leren uit te komen in een terzine of kwatrijn. De woorden vormen klankkleuren in assonanties. Zij vormen de opmaat tot een harmonieus sextet of struikelen over hun eigen introverte alliteraties En komen niet verder dan een oneven kwintet.…

Het "mysterie" gedicht heeft een wonderlijke kracht, woorden en zinnen niet helemaal zuiver, vormen van gedachten een verhaal. Het verlokt met exotische beelden emotie's die, verborgen zijn in de diepte van je wezen, van alles wat verleidelijk en verboden is.…

Als verf op linnen schilderen woorden zinnen, lijnen pennenstreken geletterd van zwart op wit ornamenten van nieuw licht Tot een doek zich laat lezen als gedicht, tekent taal het bericht.…

Ik droom dat ik dicht, woorden tuimelen moeiteloos over elkaar heen en smeden schitterende zinnen, die op hypnotiserend ritme zich als kralen aaneenrijgen tot diepgelaagde coupletten. Nog één sluitende slotzin voor het gedicht der gedichten voorgoed is vastgelegd.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

Letters worden mooie woorden Woorden worden mooie zinnen Hiermede kunt u mooi verwoorden Wat u voelt voor mooie dingen U krijgt al snel een mooi gedicht Die de bijzondere mooie zaken Selecteert en mooi belicht En u ontroerend mooi kan raken Het woordje mooi zo vaak beschreven Ik weet niet wat u van dit mooie vind Maar ik laat het u mooi…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

in dit gedicht temidden van al dat zwijgend wit, argeloze tekens en onbeduidende letters wil ik wonen binnen deze versteende ommuring bevolkt door aaneengeregen woorden en kabbelende zinnen wil ik blijven tot ik verstom als het wit me verblindt…

vermoeid van het rijmen schreef hij maar wat op een beetje dwars zoals dat hoort wanneer je kwaad bent op jezelf omdat je inspiratie mist woorden zonder betekenis zinnen zonder enige zin een vogelvrij gedicht eigenlijk…

Is het een gedicht als niets op iets rijmt en de zinnen verschillen in lengte en lettergrepen strooigoed lijken Als ook de dichter niet weet wat hij strooit en zegt “Het was in de aanbieding en dan ga je niet kommaneuken” Is het een gedicht Als je moeder van 90 zegt dat dyslectisch Kareltje goed vooruit gaat Als ze vragen of je computer…

ik zie je hart in je gedichten je woorden kussen mij maar in de regels lees ik je onzekerheid je kijkt verbaasd als woorden niet meer zeggen wat je voelt als in de zinnen jouw emoties niet meer klinken je voelt je bloot kwetsbaar zonder tanden handen heb je vrij je hoeft nu niet meer terug te bijten in onzekerheid…

Dichter is dit nu dichterbij of dichter meer gesloten of is het de dichter die dichterbij brengt contacten legt door versmelting van woorden in cadans van de eenvoud dus de dichter is de middenman die gedachten dichterbij brengt die door aaneengesloten woorden het samengaan van denken in gedichten overzet dus ga ik dichterbij in zinnen…

verleid me met jouw woorden die samenvloeien in zinnen welke langzaam versmelten tot 'n ritmisch gedicht al lezende omwikkel je mij sluip je bij me naar binnen bekoor je mij net zolang totdat je mijn hart veroverd hebt…

Balans in gedicht in alle zinnen open gewichtig overlopen. Soms voelt een gedicht zich een verstekeling met of zonder gezicht. Zonder de poëzie was de kruim tot leven aan anderen gegeven. Muze, is verleiden, alleen te zien ene zijde, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

Laat de maan en sterren uw zonlicht zijn Laat mij u begroeten licht uit de duisternis zijn Laat mij u verzoeken u die redactie zijt woorden van leven verzoeken bepaald wat geschreven blijft Over deze songtekst: Het is een vertaling van het bekende lied Yerushalayim Shel Zahav.…

het zijn mooie zinnen smeden met woorden zo haarfijn ze plaatsen in de juiste lijn om sierlijk je papier te kleden nu laat je een witregel vallen om zo een strofe te bekomen blijf dan maar even dromen en laat je inspiratie knallen zo wordt het gedicht stilaan geboren nu nog deze laatste strofe lezers, je moet mijn tekst geloven opdat…

zonder versterker gaat zijn stem verloren slinken de woorden raken zinnen stuurloos en gedichten op drift een enkel gebaar geeft hoop voor morgen... de fluisteraar echter maakt zich zorgen zijn stem kan het niet aan Lejo van Kuijeren…

er zijn ongeordende indrukken die deuken nalaten in mijn creatieve denken wanneer ik één van die indrukken tracht te vertolken in gevoelige zinnen gaat mijn pen dansen voor even lijkt het vers een samenloop van woorden als dit een gedicht is dan ben ik de dichter…

De zinnen schrappen steeds meer woorden waardoor het gedicht geen einde vindt dus maar weer terug naar het pril begin de inhoud zweeft naar alle kanten een titel is pas achteraf te geven of wellicht zelfs helemaal niet…

het gedicht is een open ruimte ramenzemend, doortastend in leegte zonder gewicht van letters niemand neemt mijn zinnen af opgeslagen als zij zijn in de kluis van woorden en witregels helder is de komma in haar breukvlak, een punt van orde glas zonder strepen…

Als woorden konden dromen gedichten konden spreken werden letters weer bomen op het dood papier Als bomen konden spreken letters konden dromen levende woorden leken was het bos al hier Nu wacht ik nog op zinnen die ik kan toevertrouwen aan de beelden van binnen op kringloop dichtpapier…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Gekleed in nieuwe zinnen zal ik als de bekende, neen zelfs betere man door de woorden kunnen gaan.…

Ik huiver bij de gedachte een zuiver gedicht te schrijven woorden, zinnen die altijd zullen blijven. Ik huiver en voel de rillingen over mijn lijf gaan, omdat ik door wil gaan geen moment stil wil blijven staan. Ik huiver en voel me een reclame “zuiver wit”, “zuiver schoon” de volmaakte schoonzoon.…

in het stof van lang geleden kwam ik losse letters tegen gebroken woorden die alleen het zinsverband verstoorden een paar strofen die de toets van poëzie niet konden gedogen heb ze gepoetst ze spellen weer jouw naam de woorden kloppen alle zinnen spreken ja voor jou ben ik in dit gedicht gegaan…

Hoeveel woorden zijn er nodig om te duiden dat ik net als jij ben dat we dus contact kunnen maken kunnen vertellen wat we denken en toen en toen hebben meegemaakt – alle vluchtige gebeurtenissen die behouden zijn zoals in een gedicht – in steeds mooiere zinnen omdat ze tussen ons in blijven staan als eenzaamheid…

je fluistert letters tot een woord schildert wolken in de lucht als zinnen groeit bomen tot een strofenbos van pril tot donkergroen komen gedichten los jij schept de ongeziene wereld van verbondenheid wij waren die heel even kwijt…

Zinnen zoeken, die ik niet vinden kan. Woorden ontdekken, die ik nog niet ken. In het duister zie ik licht. In de stilte van de nacht, ontstaat een onbekend gedicht. Waarom ik wakker word. Waarom ik dichten wil. Heeft met willen niets te maken.…