Alle inzendingen over gekend

Hij had de hoogste top bereikt in zaken En wilde meer; hij ging voor president Maar ooit had hij een pornoster gekend Die sappige details bekend kon maken Hij wou dat in de doofpot doen belanden Dat kan zijn herverkiezing nu doen stranden…

Zomaar een collega tevreden wat hij had zijn vrouw, zijn werk, zijn leven met alles wat hij bezat Zomaar een collega letterlijk zei hij op een moment "als ons wat zou overkomen dan hebben we een goed leven gekend".…

Indrukwekkend terwijl ik ´aankomstvoeten´ liever heb dan welkomstvoeten de spatie na de komma mis evenals jouw foto van ons twee door een omstander opgenomen en die je op zou sturen Herbert Marcuse heeft ons nog jong veelbelovend gekend…

Men zegt dat ze Klaas Bruinsma heeft gekend. En ook Mo Sacirbey was ooit haar minnaar. Maar Johan Friso is de overwinnaar. Dus Mabel is, blijkt nu, wel wat gewend. Het toont dat ze van zelfvertrouwen blaakt. En dat ze carrière heeft gemaakt.…

de houten schildersezel heeft kromme dagen gekend een groen landschap op zijn grijze rug ooievaars achter de heuvelmaan en bittere verf op een studiedoek vol ambachtelijke smurfen en lachende zwervers…

Ik wil je iets willen vragen Want opgeslagen vrienden Zijn absent Weet hun namen niet Ze waren nog klein Zelf hun vriendengezicht Klein opgeslagen Maar Jij zou het moeten weten Of Heb jij ze ook niet gekend Kind alsjeblieft Mijn kinderjaren Wek mij.…

Ogen die ingespannen Kijken en toch Niets zien - Gespitste oren Klaar om 't Geringste geluid Te ontvangen Terwijl er toch Niets binnenkomt - Buiten alles Sta ik, Zonder te weten Wie ik ben, Wie ik was, En wie ik Geworden ben, Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

Een teen als steen Ik verstar meteen De lucht is blauw Hier zit ik met jou Dit nieuws, zo onverwacht Zoveel doorzettingskracht Je bent van ons afgenomen En in de leegte gekomen Weg, is wat je bent Gelukkig heb ik je gekend…

Teresa, ook wel aangeduid als ‘moeder’, Was eigenlijk voor wie haar heeft gekend, Een moeilijk mens, een kenau, een serpent, Een feeks, een kreng, een helleveeg, een loeder. Zelfs heiligheid is dus, zoals u leest, O wonder, niet meer wat het is geweest.…

Ik heb je veel te kort gekend jij was volwassen, ik een kind en als ik op het kerkhof loop is er alleen een steen die ik vind. Jouw naam staat daar in zwarte letters je geboorte en sterfdatum erbij pas dan besef ik weer heel even je was toch de jongste broer van mij.…

Geef mij een gesloten brief ik zal hem wel bevoelen en zachtjes leggen op mijn borst maar open maken niet Koester de verzegeling die een belofte meedraagt zoals jij blijft hij een geheim een nooit gekende schat…

Het is zo stil in mij sinds jij er niet meer bent, zo stil in mij, heb ik je wel gekend. Ik merkte dat ik steeds minder te zeggen had, ik zweeg, luisterde en ontdekte wat. In die stilte ontdekte ik jou en zoveel andere dingen waarom ik van je hou...…

Geen gedachten in mijn hoofd Het is windstil binnen en buiten Het voelt niet eens verdoofd Niets meer om te uiten Waar was het ooit geweest Dat wat zijn en zo duidelijk was Nu leeg en hopeloos op drift Was er maar iets dat dit genas Voelen bewegen zien Aangeraakt worden Gekend misschien Het is niet meer…

zie jij mijn tranen niet of wil je ze soms niet zien vlak kijk je me aan dwars door mij heen heb je mij ooit wel echt gekend begrepen wie ik eigenlijk ben als bloed dikker is dan water waarom laat dit je dan ijskoud…

ze vond in een verloren boek een oud gedicht dat hij jong geschreven had een jong gedicht van een oude man ze las het vele malen en was verrast even vele malen ze dacht : zo heb ik hem nooit gekend…

Onhoorbaar en nauwelijks gekend draait er iets uit de duistere lagen van de aarde ons een rad voor de ogen heel even soms en slechts voor waakzamen wordt het oververhitte vliegwiel van onze doldrieste planeet als waarschuwing getoond.…

een oude spraakwaterval ook al gekend om te graaien bovenal velen vinden jouw wetten grote bucht je verkoopt enkel en alleen warme lucht persoonlijk vind ik jou een ware klucht!…

Straatlichten en hun weerspiegelingen versmelten en verdwijnen in 1 punt in de verte: het punt van gekende terugkeer. Door dat punt, voorbij dat punt wil ik heen. Lichtbakens op de warrelende weg tijdens de verre zoektocht naar het dichte ik.…

Mijn zicht is beperkt Ik zie alles wazig nu Nu jij er niet bent om mijn ogen te openen en alles weer voelbaar te voelen Ik heb wel gemerkt dat ik soms te haastig doe Heb geen rust gekend om mijn ogen te openen Begrijpen wat ze bedoelen…

Duizend namen en niet één gekend. Zaterdagmiddag, lentezon over Keizer Karelplein. Als ik toch wat meer lef had gehad.…

Je hebt hem weliswaar niet goed gekend, toch raak je van z’n dood ondersteboven. Je wordt ijskoud en wil het niet geloven, vooral wanneer je wat gevoelig bent. Ter opbeuring van mijn gekweld gemoed, komt er een standbeeld van die arme… Knut.…

Herinner je, elk mensenkind de vreugde waarmee je op deze wereld belandde de blijdschap bij het eerste zicht op jouw verschijning jouw wonderlijk gezicht; hoe uniek en enig jij bent zo heeft nooit iemand een ander gekend.…

terug kan halen je bent immers dood val ik tandenknarsend stil ik heb je niet gezocht waar was je in dat ongeziene gezin hoe kan ik je vinden wie was je ik heb je niet gekend ik weet niet wie wij waren op papier teken ik je uit verder reik ik niet nu ik je niet terug kan halen…

het drakenei gloeit in het woestijnzand Rode draak groeit krakend verbreekt het vurige wezen een weerbarstige wand zie, hoe vleugels zich vanzelf spreiden in gekende gebaren kinderen en dichters kunnen nog vliegen op rode draken…

soms vraag ik me af door wie ik echt wordt gekend zo ik mezelf al begrijp immers wat is mij bewust bekend als ik word geraakt binnen de cirkel van het bestaan ben ik dan mijn eigen draagbaar van gemist verstaan in het nu of in het verleden in de verwachting, zit ik in een draaimolen als ik dit moment verklaar ik zie die ander…

laat mij maar een druppel zijn in een regenbui onopvallend vallend uit de lucht zo’n kleine grijze muis je ziet hem over ’t hoofd toch geloof me hij zit misschien ook in jouw huis een van die onnavolgbare spreeuwen in zo’n mysterieuze spreeuwenzwerm of vlucht of gewoon een inwoner van een of ander nooit gekend onbekend gehucht…

ik pluk de zwanen uit mijn hoofd leg ze behoedzaam op mijn hand en strijk zachtjes met één vinger hun veren in de juiste plooi vlieg nu maar mijn kleine zwanen zoek je een weg in deze wereld die jullie niet als lelijk eendje heeft gekend…

hier stroomt onze trots al in de Oude Vrijheid gekend door haar wederkerende loop en sponzig ademend water een levende ader als weerbare kracht erkend is veelzijdig en uitdagend draagt haar schoonheid waardevol op weg naar later…

Je bestaat, ademt, leeft, straalt, lacht, ontvangt en geeft, je groet, omhelst, kust en wordt gekend, kind wat ben ik blij dat jij geboren bent!…

In een kleine en smalle herinnering, haal ik me voorzichtig voor ogen hoe jij eruit zag wie jij was en de persoon die je voor me bent, met jouw stralende glimlach voor me, in gedachte en beeld ben ik God dan dankbaar voor de tijd waarin ik jou heb gekend.…