Alle inzendingen over gekraakt?

Terwijl zij de netten uitwerpt in een wolk van schuimspatten krijst de drenkeling en hijst zich aan boord, In de diepte een verzonken stad onder wuivend wier, een mossig koord leidt naar het schip gekraakt in een donderslag Nu rest er vermolmd hout, groeien er koralen op de mast, de oeroude glorie ligt aan scherven terwijl zijn tranen bederven…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

De tiran wordt bovengehaald en verwilderd knipperend wordt hij geraakt door daglicht Gekraakte ogen in een ingevallen gezicht Alfamannentrots tot knechtentwijfel gemilderd Zijn naam sidderde dikwijls door zijn land Hij regeerde dan ook met ijzeren hand Lang een vriend van de grote vrije vaan tierde zijn regime eens legaal infaam Het vonnis…

aambeeld van mezelf gifgroen met wat speelruimte de huid reeds bruiner mijn lichaam wuivend rimpelende golfjes lichtjes goud de gloed speelser dan ik zelf wil het lijf nog veeg van porties winter stokstijf nog van vrieskou mijn lichaam breekt her en der op de zachte murmelende deining mijn oren ruisen lichtjes de tinteling van het vers gekraakte…

Terwijl zij de netten uitwerpt in een wolk van schuimspatten krijst de drenkeling en hijst zich aan boord, In de diepte een verzonken stad onder wuivend wier, een mossig koord leidt naar het schip gekraakt in een donderslag Nu rest er rot hout, groeien er koralen op de mast, de oude glorie ligt aan diggelen terwijl zijn tranen vrij biggelen…

de dorst en honger waren metgezellen de Russen waren eens ontzettend felle en wrede communisten, zonder spijt bedreven zij een krijg van haat en nijd bloeddorstig, klaar om koppen te gaan snellen je vader heeft de oostgrens toen bewaakt tot eer en glorie van het vrije westen de vijand gaf het op ten langen leste ik heb het rode bastion gekraakt…

achter glas, kleinschalige gedachten opgetuigd en gestrand, ontvouwt zich uit en in mij in de angst voor het onbegrensde wat ginds betekent ook voor hier en waar geen maat op staat, beperkt de ruimte in tot eigen schaal los van het allesomvattende uitspansel, als de gekromde uitspatting van de aangepaste tijd, het hart, de binten gekraakt…

Dicht in het bos verscholen Waar een eenzaam boshuisje staat Tussen Douglassparren waar dassen wonen Menig regendruppel, op takken, in spagaat Neerdalend vocht op ramen en kozijnen En de dakgoot overuren maakt Torenhoge Douglas-sparren groeiend in rechte lijnen Een onweersbui heeft een oude boom gekraakt Regendruppels tikkend op het raam…

het moment was kort en maar voor heel even Maar alles bleef heel en er is geen tak gekraakt het was een heel kostbaar moment in mijn leven. Nu is het rustig en er is weer de stilte geen blad meer dat wiegt in de wind. Maar een warm gevoel na een lange kilte De gloed die ik koester voor een ware vrind.…

Mijn lieve zwager ook jij bent nu gegaan Je kraakte weerbarstige noten in de tijd die je nog was gegund lege doppen zie ik liggen waar jij ze moedig hebt gekraakt Ik heb je leren kennen gesproken woorden voorbij in de stilte achter de sluier waar altijd jouw waarheid lag De vredigheid van de natuur maakte jouw voetstappen lichter…

Zijn lichaam werd weggeslingerd en de emoties gekraakt tot een hoopje ellende een wrak bleef over. Hij was nog een samenraapsel van het verleden, dat zich niet meer overeind kon houden al had hij het wel gewild. Hulp kwam uit het zuiden.…

z’n hart, de binten gekraakt in het schuim van de golven waar het zand van de wieg naar het graf de horizon raakt tot het moment van de eerste dageraad.…

Een merelstel heeft de lege bloempot gekraakt dit aardewerk pand hangt zo mooi verborgen tussen de klimop aan de bakstenen muur het is voorjaar het nest moet worden gemaakt zij vliegt nijver om het interieur te verzorgen met sprietjes en pluisjes wordt het niet zo duur hij zit op een tak ‘s morgens al vroeg te zingen fluitend naar elke passerende…

ik was gekraakt maar je hebt me bewoonbaar gemaakt muren behangen met kleurrijk verlangen in ieder patroon ik leef in een droom de deuren vervangen het piepen en kraken gestopt door ze strak af te hangen, gangen geschoond en gerecht pannen getrapt en in lijn op de daken gelegd ramen doorzichtig van buiten naar binnen voorzichtig…

geen mens duiden en wat ze duiden bij overlijden is vooral de buitenkant van de gestorvene Hij, zij was een heel gelovig mens een Christen, Cristin, heel erg christelijk Hij, zij wandelde met Christus Hij, zij leefde voor God, voor God alleen Maar dan gaan de kasten open en de laden met boekjes van plezier Dan wordt de computer gekraakt…

Wonderlijke melodieën bespelen mijn gedachten ze zijn als vreemde klanken die vals noch zuiver zijn harde noten worden gekraakt in de nachten en als het dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd…

vervloekt en behuild gekoesterd en verafgood en mogen lieven heb met ze gevrijd en bezeten gedanst en stil gezeten gelofzangd en geloofd heb met de dagen geslapen ik heb de dagen geboren zien worden van het dagen naar nachten heb ze zien regenen tot tranens toe beroerd heb ze zonnig en warm aanbeden ik heb de dagen misbruikt en gekraakt…

Duitse geleerden in kaas-zaken wisten het Gouda-recept te kraken. Achthonderd jaar lang was Kees hiervoor bang. De eer gaat nu naar Fritz uit Aken !…

Vrijgemaakt dogma's gekraakt mijn geest kreeg ruimte, genese. Elke keer denk ik weer Heer het valt toch eigenlijk best wel mee.…

eeuwig handen schudden stervend van liederlijkheid stil zwijgt de nachtvogel van duizend kilometers ver samenpakkende handen torsen hun geliefden waar gevoelige plekken samensmelten tot oosterse mysteries gesloten vriendenkringen damp en kringlopen vijandelijke linies o spattende hemel trouwloze spattende hemel opgepoetste neuzenschoenen gekraakt…

Het verleden dat me heeft vervormd en gemaakt Tijd die schijnbaar schurend verstreek Niet alleen de ziel maar ook de botten gekraakt Dagen verstrijken en tellen als een week Het oversteken van dit meer, blijkt slechts een stap over een kreek Zorgen in koele diepte bekeken en vervolgens bewaakt Matgeslagen, katatonisch en alsnog geraakt Bewustwording…

de dagen omhelsd en gekust vervloekt en behuild gekoesterd en verafgood lieflijk mogen lieven heb ze gevrijd en bezeten gedanst en stil gezeten gelofzangd en geloofd heb met de dagen geslapen heb ze geboren zien worden van het dagen naar nachten heb ze zien regenen tot tranen toe beroerd ze zonnig en warm aanbeden ik heb de dagen gekraakt…

Dollard kwam tussenbeide die zich steeds meer uitbreidde overstroomde hun land toen de golven tegen het steenhuis rolden zochten ze het hogerop in Westerwolde in Wedde kwamen ze het steenhuis binnen druk doende om daar terug te winnen wat ze in Reiderland kwijt waren geraakt een schrikbewind hebben ze ervan gemaakt Westerwolde werd gekraakt…

Mijn lieve vriend, Het nieuwe jaar nog net van start dan hoor je, koppen moeten er rollen Het jaar net een dag oud en je hoort: noten moeten worden gekraakt. Het jaar nog zo vers dat we allemaal goede wensen horen Het jaar 2012 zo aan het begin we krijgen alleen maar slechte tijding.…

Jij jas om in te wonen elke dag droeg ik je behalve als je weg was om je te laten stomen Van spijker was je gemaakt je was zwart met een groene kraag alleen werd je jammer genoeg gekraakt Moest ik naar huis zonder mijn favoriete shell door de regen en kou wat een hel Ik miste je zachte binnenkant unieke kleuren en mooie vormen en dat…

In moedersschoot lag ik verscholen, maar werd daarin met geweld gekraakt. In Uw boek stonden ze alle geschreven, de dagen voor mij reeds geteld. Maar al de dagen van mijn leven, ze zijn geeindigd met geweld.…

In de diepste donkerste krochten van de mens begraven in de aarde ontnomen van betekenis waarde de hel die donderde zich voltrok het uiterste kwaad waarin vragen groter dan ons leefden Het Staat geschreven woord voor woord letter voor letter als geheimschrift een code dat nooit kan worden gekraakt Een besef dat in ons diepe…

ik heb een pakhuis gekraakt een hal opgelapt tot nest hoog en kaal in het dal leunend tegen de bergflank één ruimte die open staat ramen knipogen hoekig als ik het ijzeren gordijn sluit één kier laat één bundel van de schemer door steunbalken liggen bloot zuilen dragen vloer en dak bloemen, kaarsen en linten tot een halve maan geschikt…

't Gebrek verhelpen aan gekraakte wagenraân? Kortom, 't was met hun plaats gedaan, Wanneer zij geen pardon voor hunne smid bekwamen. Allons de stoute schoenen aan! - Zij gaan en corps de rechters spreken; Zij harangueren, krijten, smeken; Vergeefs!…

publiek hangt ademloos in haar gesponsord gestoelte de dichters gade te slaan de klingen van taal worden luidkeels gewet de toon gezet met hoon en smaad aan afwezige leiders het globalisme bestaat zeker het accent wordt elders gelegd niet aan de top, dat spreekt elkeen steeds weer tegen het is de nacht van de powesie in een huis dat is gekraakt…