20130 resultaten.
stiller dan ooit
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.928 daar in de achterkeuken
scheurde haar lijf en alles
verbrijzelde zwart
borsten en buik werden
getooid met een lijkstoet
van razernij
bomen huilden
naakt en gekromd
om haar ogen in het gras
en de kinderhoofdjes
lagen stil , ongeneeslijk ziek
achter het raam van angst
ik zag wat ik morgen nog zie…
WACHTENDE DAG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 Door dichte of ijle nevel omhuld,
hoeveel het aardse streven ook opsomt,
tijd en werk snellen, in elkaar gekromd,
om voor God te staan, Die eindeloos duldt.
Eens zal Hemels recht worden gesproken
over heel de samengebrachte mensheid.
Wordt men daarbij geheeld of gebroken?
Ziet het tegemoet: berouwvol, toch verblijd!…
Zo stil
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.360 Ik ben op mijn ziel
getrapt, vermoord
met woorden en
gedachten
amputatie
van mijn hart
inwendig schreeuw
ik het uit
ik krijs
verstilde woede
ik honger
naar geweld
een masker als
gelaat, strak
en uitgehouwen
versteend
verkrampte
handen
gekromde tenen
ik blijf stil
registreer
observeer
inhaleer
en ik blijf stil
zo stil…
Alleen maar muren
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.550 Neergeslagen door je oogopslag
houd ik mijn tranen binnen,
de muren zijn al genoeg gekromd
door jouw geslepen zinnen.…
wat als
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 640 wat als
mensen gevallen waren
niets meer dan plastic
afgekoeld tot oververhit
de gevallen mensen
en zij staan niet op -
maar zij staat op hen
rechtop
diagonaal zwevend
wanneer waarheid
abstract wordt gelogen
in elkaar gehaakt
met gekromde naalden
lijkend op je armen-
arme zwaartekracht
ik neem je niet
niet vandaag
vandaag…
zeeslag
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 361 winterstormen ten hemel
het wad stuiptrekt in
gekromde stromingen
het schuim kapseist ongenadig
van einder tot einder
onder een wolk van meeuwen
verwaaien duinen in
werveling van winden
zwaar kreunt de zee
in huivering van nachtkou
diep donker spiegelend
in deinend water
foto Friese wad bij de Westhoek…
Zwart geboren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 369 Haar handen
zwart
gaven af
gewend te geven
klauwen vingers
gekromd in taal
haar eigen taal
waar strak
een omweg
maakt en
letters niet
meer drukken
op verloren
ooit wordt
sprakeloos
het boek gesloten
het hoofd denkt
na en geeft grijs
de laatste letter
voor de punt
wanhoop raakt
zwijgt zij…
Gecensureerd sentiment
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 212 Haal je hoofd uit de slaapkamer
en vertel me dan
wat het is
dat jij hebt gedaan
waardoor de bedorven zin
het leven opvoerde
en wist te baren
gekromd de rug
door een paar uit het lood geslagen schouders
genageld aan de paal van een staande ovatie
ik hoef niet meer te klappen
wanneer na iedere seconde
de liefde al kreunend wordt…
Koperdief
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 185 .
---------------------------------------------
Wanneer je bij je 'werk' niet wenst te sneven
En op zo 'n kerk met elke teen gekromd
Merkt dat de zegen niet van boven komt,
Dan heb je toch geschiedenis geschreven.
Nooit was een crimineel - uit naam der wet -
Zowel bevrijd, verlost als vastgezet.…
Hartstocht
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.169 Zijn rug gekromd
als 'n gespannen boog
zijn zweet
gemengd met speeksel
druipend van z'n lijf,
wat was het heet!
Met open mond
en pap in de benen
bedreef hij zijn liefde
voor allemans schandaal
kreunend en steunend,
op zijn armen leunend,
keek hij omhoog en dacht:
"Waar is m'n bed!"…
Omkadering
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 112 Als ik ooit wegga, denk dan niet
dat ik vertrek om jouw hand
op mijn hart tot de pijn
niet meer te verdragen is
Zelfs de zachtheid van de fluweelboom
houdt jou niet tegen en mijn verzoek
om het los te laten, willig jij niet in
jouw hand blijft om het hart gekromd
Zwijgend naar elkaar kunnen kijken
onszelf in een kader plaatsen
hoe het…
LAIS CLXXXVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 34 Het schrijft wat het voelt, haar stilte is mond,
zijn tong is siddering in haar gekromd.
Het heeft de kroon met doornen afgedaan
en zwart zijn hoofd bloedt uit in haar bestaan.
’t Malen der motoren heeft het afgezet
het zweeft en glijdt en zal in haar vergaan:
haar git is zijn licht, zijn plicht is haar wet.…
het geluid van heimwee
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 348 nooit meer, m ’n lief
zal je nog gedichten in mijn ogen
lezen
woorden
en een nieuwe dag
een avond die nog eenmaal naar je toe
zou keren
op hol geslagen is de stilte
het ongeboren kind, midden op
de weg
gekromd, het schrijven
naar het licht
de aura die als een vlinder
door de kamer
speelde
wij hebben geschreven, m ’n…
Suites voor Annemieke XXIII
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 137 gekromde vingers
mijn duivelse sappho speelt
piano trots haar rug
in het koude bad
bij vertwijfelde nonnen
niet beter wetend
steeds weer onder stroom
staat het warme waterbed
de stekker eruit
in de floating tank
moet het deksel open staan
het geeft de nacht rust
de verjaardag -
vingertjes van de kleine
een duim van vader…
Ouderling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Zijn stap werd traag,
al trager dan voorheen,
gekromd zijn rug,
veel ouder,
niet goed meer te been.
Men noemt je oud verdriet.
Je schuffelt voort
tot aan jouw plek...
die oude bank.
Een traan streelt jouw wang.
De tijd, te snel,
maakt je bang.…
Geen geluid in het veld
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 307 hoor hoe stilte
na talloze nachten
van onbewaakte
woorden
als een buizerd
met strakke vleugels
blijft hangen
met weigerende tong
het wisselseizoen
bespiedt
roerloos boven
stukgewoelde grond
luister
naar de grote cirkels
die met gekromde klauwen
het fluisteren doden
dagblind
met de mond vol sterven
hoor
want ik weet…
winterdag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 127 een man lag roerloos
op de zandvlakte
zijn lijf bekleed met
met wier en mossen
piepschuim en
schelpen bedekten
de onbehaarde
weerloze kruin
de armen als lange
takken gespreid
de handen ontvouwt
als vingervormig blad
benen als twee
stammen vergroeid
verbonden
met elkaar
de gekromde tenen
in het zand gedrukt
wortels…
LAIS CCLXXI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 In het verdroogde oord van dit bestaan
horen mensen hun naam, en ze steken
een licht aan, jaren nog van hen vandaan:
gekromde stralen geven letter-bleke
schijn van wat nu handig wordt ontweken.
Die ster blijft staan, als eindelijk eens iets
echts in dit onwezenlijk verhaal. "Past
jouw hand niet in de handschoen van dat niets?".…
tintelingen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 364 daar zingt een hoge es
gekromd door jaren wind
boven op een bloemenlint
en langs de landweg
in een geur van peper
bloeit een lijsterbes
de witte dovenetel loert
pisnijdig naar het geel
van boter- en van paardenbloem
kijk hoe langs het ovenbuur
wit en lila de seringen
welriekend naar je ogen dingen
een liedje om te zingen
een ruiker…
Het betrekkelijke
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 301 wandelend over die weg
In een afgebakende visuele cirkel
Ziet men dat alle begin het einde is
En haalt het voorbije uitzicht u in
Met moeizame schreden koud en schraal
Komt de mens steeds dichter bij begin
Vertwijfeld is men heen en weer geslingerd
Ervaart zo de betrekkelijkheid van bestaan
Dan ziet men zichzelf vermoeid in de rug
Gekromd…
Kloosterstilte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 113 Zwijgzame bomen, ontvoogd en onttakeld,
als gekromde denkers van Rodin.…
Gulden Sporen Negentienhonderd Zestien
poëzie
4.0 met 9 stemmen 3.551 Maar negentienhonderd zestien
zal, zij aan zij,
pal, rij op rij,
het aktieve leger groeien zien,
tot een wil en tot een daad,
gekromd de rug en vuist gebald, die de vijand slaat
en de nacht; breekt de dag door dageraad.…
Jaren heb ik in potten
gedicht
3.0 met 24 stemmen 7.939 Jaren heb ik in potten
zinnen geperst, op sterk water gezet
voor wie lezen wil dat tijd
ook dood kan gaan.
Maar hier maak ik geen woorden aan mooi:
ik ben oud.
En dood was ik al
toen ik voor 't eerst ter wereld kwam.…
Was ik kind gebleven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 321 Kregen van onze ouders steevast op onze donder
Toch wilden zij die bengels van kinderen niet kwijt
Veel liever aanschouwde ik de grote wereld
heel hoog gezeten op de schouders van mijn pa
Dan voelde ik weer hoe sterk zijn schouders eens waren
Maar nu kijk ik zijn gekromde gestalte oneindig lang na…
' t Komt allemaal goed
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 253 Gekromde schouders
Op slot gedraaide rug
Stramme spieren
Die je beweeglijkheid
Gevangen houden in een
Traliewerk ontworpen
Door meneer Parkinson -
Wil je lachen,
Grimlachen misschien,
Dan houdt zijn masker
Je stevig in zijn greep -
Toch blijf je heilig
En tot aan je laatste
Eind geloven in de
Vrije gedachte, los
En niet…
het permanente verblijf van angst
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 242 muren spuwen 't vocht uit
dat zich schuilhield achter schilderijen
en honderdjarige spiegels
zij is zich bewust van het vreemde geluid
het kan niet voorkomen worden
dat weet ze, ze woont hier al zo lang
in deze kamer waar alles sterft
woorden die op haar gekromde rug
wachtlopen
verdrinken in schimmel en schilfers
met nagels bekrast…
Boek
gedicht
3.0 met 32 stemmen 12.274 Het bindwerk was versleten,
de rug van leesgenot gekromd,
de bladen vet van 't vette eten.
Het las daar als een dam,
hoe hoog de kachel ook stond,
het vatte nooit eens vlam.
-----------------------------------------
uit: 'Statig Landschap Achter Glas', 1982…
de incisie van oktober
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 202 ik weet nog hoe zij daar stond
met beton in haar handen
hoogzwanger
het snauwen van hem
was geen vergissing
zij staarde voorbij gebalde vuisten
’n gescheurde jurk, stevig
vastgebonden
aan de brokstukken van ’t onmenselijke
tussen modderpoelen en het gehavend huis
gekromd bouwde zij een muur, het gewicht
vol gesis onder geweld
van…
De heerlijke rust van het water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 309 een roeibootje met een oude man
met gekromde rug aan de riemen
rook kringelt uit zijn brandende pijp
vermengt zich met de witte nevel
tot een denkbaar geurend aroma
van tabak, transpiratie en damp
zomaar een oud plaatje
uit het dagboek van mijn moeder
een man in een bootje op het water
zo gewoon, zo van vroeger, zo’n
gezellig beeld uit…
sterven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.580 na bijna een eeuw weer kind
aandoenlijk gekromd
tussen gesteven lakens
oude handen zoeken
wat is laatste adem
als dit lichaam ontspant
de wereld stilstaat
de kring verbroken wordt
maar als je buiten bent
gaat de wereld toch door
iedereen is zoals wij
geef het leven door
dat je kreeg van haar
lief mens in wit satijn
zo mooi was…