Alle inzendingen over gelukt!....afstand!

Ik ben het zat ik ben het beu nee voor mezelf is het niet sneu het is gelukt om het te snappen ik begrijp het nu heel erg goed het is niet slikken ook niet happen het is goed doet goed ontmoet…

volgens mij aardig gelukt…

Hoi pap, ik heb rode ogen maar niks gerookt nog Mijn handen ze trillen soms Net zoals mijn lippen En de rimpels op mijn kin dan Vandaag deed ik maar geen make-up Zoals je me nog nooit hebt gezien Mijn haar is alleen hetzelfde, goud Het is mijn vacht Ik mis je, elke dag, Te vaak Hier en daar Een traan Als ik kijk over het water Weet…

Als ze terugkijkt op haar leven, ziet ze sporen van de wegen die ze ooit eens heeft begaan. Haar gedachten wijlen even bij punten die in haar geheugen staan. Meestal omkranst door een helder licht. Soms blijven ze wat in de schaduw staan. Is er spijt misschien over begane fouten? Och nee, waarom daar bij stil gestaan. Die zijn voorbij, niets…

De te grote afstand en de lange tijd van elkaar niet zien. Jij hier en hij in dat verre land. Jullie hebben 't geprobeerd. De liefde was er wel voor elkaar, maar door allerlei omstandigheden werd 't toch te zwaar. Voorlopig nog geen vooruitzicht om bij elkaar te kunnen zijn. Dit konden jullie niet aan. Het deed teveel pijn.…

snel gaat het niet het ontwikkelen want ik verlies het altijd tegen de tijd de lamp brandt door weldra valt het donker buiten stoot ik overal mijn hoofd en handen te laat en te onvoorbereid geen foto ik kan niet zingen en geen aandacht houd ik vast wat weet ik heb een wederopstanding nodig als verlengstuk een fietsauto ondertussen is de afstand…

Waarnaar ook maar zijn hart uitging in hoop of stille mijmering bleek te ongrijpbaar in de tijd of viel ten prooi aan wrange nijd. Wat hij beoogde kreeg geen vorm alsof zijn schijnbare levensnorm met regelmaat verminkt, verkracht, elke zekerheid tot twijfel bracht. Verweesd keert hij tot zichzelf weer; geen mens leidt of verleidt hem…

ik ben een heiden zegt men in gelovige kringen ik nam slechts afstand mijn kat krabt aan de deur naar het avontuur van de gang moet ik haar tegenhouden? als openheid dichten inhoudt dan haak ik af…

o, deze woestijn: de enige niet door mensen veroorzaakt, zegt men, toch hard, eenzelvig, heet, steenkoud; dus. niet te bereizen zonder meer water dan je kunt dragen, meer liefde dan je hebt tegen de dood: niets dan ons eindeloos zand en ons grind, harteloze rotsen, dwaalwegen die ons verdwijnen. ja, je hoofd ligt tegen mijn schouder…

Misschien niet de eeuwigheid, maar toch een stukje rust gevonden in het ruisen van de zee. Weg van de mensenmassa’s van de grote stad, waar de mensen als atomen schuren; flaneurs zonder boodschap. Misschien niet de totale vlucht van alles dat zeer doet en nutteloos lijdt, zonder reden of doel. Misschien niet het Goddelijke, maar toch…

meer is er niet een weg, een bruggetje en dan het fluisteren van de bomen misschien het blaffen van een hond herinnering als ver gezelschap van oud-geliefden op afstand lopen zij het niet meer in…

jouw niet meer te mogen knuffelen je wilt je vrouw immers niet beduvelen nu moet ik afstand van je nemen en kan en mag ik je niet meer claimen het doet zo onwijs veel pijn ik wil gewoon bij je zijn…

We kennen mekaar niet En toch klikt het We zien mekaar niet En toch doen we het We horen mekaar niet En toch luisteren we naar mekaar We weten niet eens hoe de ander eruit ziet En toch respecteren we mekaar We kennen mekaar sinds kort Zonder beeld zonder geluid Echter ook zonder al dat voorgaande Is dit mijn besluit: je hoeft…

ik ben nooit verhuisd en toch wordt de afstand steeds groter en groter…

De lamp brandt aan de andere kant ook hier is het nog licht want nodig voor dit gedicht daar wordt alleen gelezen dezelfde woorden in wezen maar een ander verhaal twee helften zonder totaal…

het meest afgelegen eiland ter wereld stormen, hoge golven en rotsen onmogelijk te omarmen, een passage door de diepte van verwijdering het einde van zee en aarde, verdwenen in een horizon met gekartelde rand…

We zoomen in om voor de klas te staan Voor een vergadering Voor 't dansen in je uppie Een jogazoom is er voor een juppie Ook meditatiezoomen al alone Op de bank zit je dan gewoon in je home We zoomen in voor lezingen en musiceren Hoe dit bevalt en of we daar een halt in roepen..willen keren, Of laten we het zoomen ons beheren Het is wel lekker…

Sommigen kunnen geen afstand doen. Hun kerstboom staat er nog. Ik betrapte mijn buurman dat hij nog eens de lichtjes had aangestoken. Met de gordijnen dicht, goed verdoken. Bij hem is het Stille nacht, Heilige nacht, langdurige nacht. Wellicht tot lichtmis willen wachten had ik zo in gedachten.…

Mensen realiseren zich niet wat ze alleenstaanden vragen die hielden altijd al afstand nu mogen ze niet meer het karige dat er nog was Ja, een lege kar…

jouw stip aan de horizon nachtvlucht over zee al dan niet luisterend oor bladverliezend geboomte ik herhaal mijn afstand…

Je zou de korrels in de woestijn tellen Tot je adem geel kleurt Er is nog een gedeelte te gaan Dat als ‘leeg’ te boek staat Daarna zouden we gaan reizen Naar het uiteinde van stofwolken Het schijnt dat daar nieuwe sterren Ontstaan als dichtheid compact genoeg is Niemand die ons zou opmerken want Afstand is geduldiger dan vlees…

Het was het reizen naar de verte Gewoon een vlucht als met vogelzang De tijd die mij noch riep Noch tot in de lengte strekte Was in mijn jeugd van enig belang Ik had mijn nest verlaten Gevlogen met de wind in de rug Kwam ik niet verder dan de verre zee Daar was de tijd om te keren Door branding en felle tegenwind Zag nog aan de einder…

Toornige vredestijd polarisatie en nijd pruttelt op het gasstel in de soep Samen gedenken en samen sluiten we buiten eenzaam en op afstand Langdurig en eentonig klinkt ‘t gemaal der molenstenen…

De vrouw achter mijn zusje kijkt naar buiten, ook haar man is bezig met zijn eigen gedachten Ik vraag me af waarom zijzelf langs mij heen kijkt terwijl ze de afstand die zij voelde juist wilde overbruggen en nu voel ik die ook Ze is veranderd haar borsten zijn te vol in het strakke truitje en haar lippenstift is te rood zo ongenaakbaar…

Er zijn nog plaatsen, zoals steeds, op de stoelen -- naast de directeur.…

twee en twintig is de afstand de afstand, dichtbij en toch ver weg weg van het heden twee en twintig jaar geleden liefde overwint alles zegt men behalve de afstand een afstand van twee en twintig een afstand van getrouwd en gesetteld grenzeloos verlangen van een oude man en de jonge vrouw een cliché, een crisis vanzelfsprekend…

Europa, het is eindelijk gelukt: Al heb ik dan ook niet voor u gestemd (Dan stond Jan-Peter nogmaals in zijn hemd) En bent u mij dus door de strot gedrukt Toch ben ik door dit volkslied uitverkoren Alsnog mijn stem voor u te laten horen.…

En weer is het gelukt voor 1 april Mijn centen bij de fiscus aan te geven, De vreugde van het stemmen te beleven - Dat maakt met heel veel landen het verschil. Al is ons landje kneuterig en klein, Wat is het fijn in Nederland te zijn.…

Is dat dan naar tevredenheid gelukt, Dan denk ik dat de rest ook wel zal slagen. Op deze plek staat nu met regelmaat Hoe of (het) Willem Overweg vergaat.…

Gemeentelijk zijn wij heringedeeld, Het is gelukt om ons erin te luizen. Een schande in – wat ik nu zeker weet – De schijndemocratie die Holland heet.…