Alle inzendingen over gemis verlangens verlies

duizend-en-een keer op keer het antwoord weet ik zal niet komen nooit hier sta ik dan zonder antwoord zoals jij hier staat in de donkerste dagen aan het mens-zijn verbonden en sluit verslagen aan in de stilte van het onbeschrijfelijke het onzegbare met als wens kracht en sterkte bij het vinden en geven van de juiste plek aan dít verlies…

Dan hoef ik niet binnen in me, die pijn te voelen Van verlies, honger, angst ongeloof en verdriet Een schreeuw weerklinkt! Een schreeuw van protest…

Zojuist geleden verlies Klopt aan bij de deur Van de waarheid - Wat is dit leven dan? Lang leve de lol?…

een niet te stuiten verloren kan sluipen door herinneringen die snelle acceptatie niet toestaan maar jouw lach geeft verlies de gouden glans van oplichten door plaats en ruimte die jij het hebt gegeven in mijn leven…

ik heb letters samengevoegd om woorden te proberen maar hun betekenissen konden mij niet verder inspireren zinnen gevormd om diepte en gevoel warmer te illustreren maar de tekst bleef droog en vlak in beelden zonder hart heb je aangekeken als door een wonder las ik heel andere tekens in ogen vol emoties en verlangens alleen…

Mijn gedachten nog bij de zomer Mijn gevoel nog bij de zon Mijn hart nog bij de stilte Wat begon met een zacht warm briesje Begon te veranderen in harde koude wind Die mij zenuwachtige rillingen gaf Lichte mooie zomerdagen Veranderden in twijfelachtige weken Want alles stond op scherp De tijden werden anders Maar de verlangens naar de…

Ik geef me over Vlieg maar meisje Vleugel door de nacht Hoog Tot boven de lichtbron Kijkend met groen vragende ogen Op lichtgevende mannenlijven En jij Injecteert gretig Jouw verlangens In zijn volgende schaduw Prikt zijn driften aan Opdat hij weet Wat er van hem wordt verlangd Jij daalt neer En krijgt Jouw onvermoeibare drift.…

de aangeboden hand toont openheid vingers om te geven je lach straalt blijheid over samen eten ogen spiegelen zon in blauwe lucht vol zomerse verlangens zacht speelt licht in bruine tint over je gave wangen heb je lippen aangeraakt de hemel proeven staat helaas niet op de kaart…

Denkend aan Holland in de jaren negentig denk ik aan Lubbers maar vooral aan zijn vrouw Ria Zij die bewees te kunnen delen in de verlangens van haar man Ruud Van 'die' vrouw Beatrix tot het dagelijks "vrouwen-billen-knijpen" "all over the world" Maar Ria sprak telkenmale "Als ik maar niets te kort kom" waarop Ruud de whisky…

we proefden zinnen smolten voor elkaar tot woorden stolden in context gevangen komma's en punten zij markeerden de rust waarin onze verlangens warm werden gesust jij bent mijn gedicht lees poëzie in je liefde wij literaturen nu samen want onze relatie kent eeuwig licht…

De golven in mijn hoofd slaan tegen de kust in een verwoed trachten alles weg te spoelen Maar mijn hart laat niets gaan ondanks dat het beter zou zijn om even niets te zijn om te overstromen De golven in mijn hoofd overspoelen slechts de verlangens die ik niet wil vergeten die ik vast probeer te houden Maar alles wat ik kwijt wil…

de zoektocht naar een vader is een lange weg die langs ravijnen scheert de reis is een mengsel van wervelende verlangens en onvervulde vragen de dooltocht door een landschap van zwarte gaten waarin tijd en ruimte verzwelgen het is de queeste naar een brug die verbindt met de afwezige het gemiste hoe vindt men een…

Geef me de ruimte Ik krijg geen lucht Al die verwachtingen Al die verlangens Die constante zucht Geef me de ruimte Ik krijg het benauwd Het ongeduld De schuld Het laat me niet koud Geef me de ruimte Doe een stapje terug Laat het even zijn Laat mij even zijn Ga van mijn rug Geef me de ruimte Om te bouwen Dan bouwen we een brug…

Maar ondanks het verlies, van de strijd om het leven, heb je ons een stuk geluk en liefde meegegeven...…

Bevriezende gedachten volgen mij stil en straffend als ik vlucht zonder strijd en verlies wat ik wilde beschermen met warme herinneringen die de genadige slaap mij gunde toen ik nog jouw warme droom kon zijn.…

glas gaat door mij heen het verandert mijn licht op beloken plaatsen verlies ik mijn scherpte in stukken val ik uit een verloren ben ik niet opgeraapt en opnieuw geslepen maar naden blijven zichtbaar…

ik lief je ik droom je ik zie je ik dans je ik kus je ik omhels je ik ruik je ik praat je ik hoor je ik voel je ik duw je ik verdriet je ik ween je ik derf je ik verlies je ik haat je ik had je liever lief…

bibberwoorden, gegrift door een leven van dood en verlies een kind veegt met spuugvingers alles weer weg een rood krijtje tekent een groot hart "Ai luf joe"…

Het gevecht tussen hoofd en hart zorgt voor smart niet gewild wel noodzakelijk om niet als in een draaikolk mee te worden gezogen naar een niet bedoelde diepte waar liefde verandert in verlies van het zelf…

Als er iemand wist wat verlies is, had ik het niet meer mis. Witte lelies zijn oorspronkelijk een teken van zuiverheid. Laat ik, me hier in schikken... tot in eeuwigheid.…

Verloren oorlog of wat lijkt op verloren oorlog of wat lijkt op verlies; aan wie wordt het bestuderen overgelaten? En de nog niet afgesloten oorlogen? Wat al bestuderen? Brieven van vermisten? ---------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

ik verlies me in de veiligheid van blauwe schemer en de geur van bloemen ik vergis me in het vliegen kom meestal net niet van de grond ik verkijk me op de muur van zwijgzaamheid terwijl ik te veel uit de kast trek…

ik zie bomen in verlies droefheid om het vallen in kleur rijpt nog de zomer na van eindeloos bevallen scheutig knopt al lente in het loslaten van blad maar winter hebben we nog niet gehad…

Dikke tranen, groen blauwe ogen Stoer gedrag ogenschijnlijk onbewogen Het minuscule contact in een neergaande lijn Totdat er niks meer over is………………… Alleen gemis en pijn!…

De open haard muren en ramen het gure weer urenlang gestaard Het pijnlijke gemis van de vrouw van mijn dromen die er niet meer is Een troebel gevoel waakt over mij laat me maar en de boel de boel...…

Kleine waterige traantjes Druipend uit m'n ooghoek Stromend over mijn wangen Neerdalend bij mijn lippen Nooit was dit verwacht Het gevoel van het gemis Telkens als ik aan je denk Merk ik dat het over is…

Het leven niet meer Dan een verzameling Van samenzijn en gemis?…

oeverloos gemis vreet aan mij als een woekerende tumor die gulzig aan mijn leven zuigt tot ik op een nacht bij volle maan van het dak zal stappen en uitzinnig lachend te pletter zal zweven tot vergetelheid…

luister, een vliegend doorwaakte uil met nacht als sprakeloze schemer het doorbreken van gemis tot woordeloos vervoegen overal klank en verbeelding, nergens betekenis bij wijze van spreken…

slalommend om slakken zijn de jongen uitgevlogen weg van onder moeders vleugels naar bestemming onbekend rood kleurt de avondzon waarin gemis langzaam de boventoon voert dit is mijn zomer niet…