Alle inzendingen over gemis verlangens verlies

slalommend om slakken zijn de jongen uitgevlogen weg van onder moeders vleugels naar bestemming onbekend rood kleurt de avondzon waarin gemis langzaam de boventoon voert dit is mijn zomer niet…

Blijkbaar gaat alle geluk voorbij en resteren slechts herinneringen, wat ook leuk is, maar niet echt nabij, dus begint het gemis pijnlijk te dringen, voedingsbodem voor complete razernij.…

Waar de zwaluwen van de dromen, hun beweging maken van integriteit, als kieviten, raken in hun fixatie op het eerste ei, hun driften niet kwijt en excelleert alleen de duurzaamheid, ik herken de niet te laven giften in de suprematie van diversiteit, want er bestaat geen verlies aan tijd.…

Waar de zwaluwen van dromen, hun bewegingen van integriteit, ook de kieviten raken in hun fixatie op het eerste ei hun driften niet kwijt en excelleert alleen de duurzaamheid, ik herken de niet te laven giften in de suprematie van diversiteit, want er bestaat geen verlies aan tijd.…

Zelfs nu je weg bent ben je bij mij overdag en 's nachts in mijn dromen Verlangens met ongekende diepte… Die mijn hart en ziel bewonen……

Onverwachte tintelingen laten een grijze massa kraken, scheuren meedogenloos door het stof der geboden, dwars tegen elke sleur in, langs ondenkbare vormen, ongeschreven normen, verboden vruchten, restanten van verbrijzelde verlangens en onvoorspelbare kluchten, richting de uitgebluste delen van menig levensvuur, door het beeld dat spontaan…

Ik wacht op het onwaarschijnlijke van levende mensen zo maar op zoek naar het levenselexir naar de metamorfose van het immer jong zijn mijn lustend lijf op het groene naaldtapijt op zoek naar nieuw leven scheurt mijn kleren binnen het portaal waar de sporen van diepe verlangens zo maar bloeden en de etter verdoemenis spuwt zo naderbij…

Heerlijke, goddelijke man Zijn lichaam een waar kunstwerk De mooie contouren van zijn lichaam Het prachtexemplaar van de man Met zijn zachte, rode, zoete lippen En zijn sensuele, bruine ogen Zijn ogen verhullen mij zijn diepste verlangens Terwijl ik de zoetheid van zijn lippen proef Vol verlangen, begeerte en hartstocht Laat ik mij…

de rusteloze reizen waarin hoogte en diepte grillig van gedaante verwisselen vermenigvuldigen de onthechting voor de wees op drift ongekende niet gestilde verlangens naar verre veelbelovende verten waar hoog en diep hun eeuwige slaap slapen de hitte brandt onder zijn voeten de bestemming ontreddert ontneemt ieder zicht het hazenpad…

Hé bermtoerist langs uitvalswegen van je verlangens. Hé vaandelzwaaier op de afslag Wanhoop-Noord. Laat je toch niet verneuken man, je hoofd is echt geen voddenkraam vol halfvergane geestdrift. Wie heeft je dat ooit wijsgemaakt? Kom op, de vlegeljaren zijn nog altijd op de pof.…

spel van rozen, kaarten en hartjes van aandacht verstoken verlangens wachtend op een dag met ballonnen het carnaval van liefdes gedichten geheime fluisteringen en teleurstellingen weer te laat om jouw kaart te versturen opnieuw een gemiste kans op geluk ik voel mijn rode hart kloppen mijn liefde voor jou gaat nooit stuk…

Oude mensen verstarren Ze eten steeds minder Dat is het begin van hun einde, maar ik wil vooruit Ik kruip en waggel tot ik rennen kan en ondertussen tover ik mezelf groot Ik ben onstuimig, op zijn minst in de verlangens die uit mijn ziel botten, ongeacht het seizoen Er laait een hongerige groei in mij Ik eet om te blijven eten, er is…

dat ik je mis, schrijnt als een diepe pijn en niemand die mijn verdriet kan helen hoe triest het is om zonder jou te zijn geen verlangens meer te kunnen delen dat ik door het duister moet zoeken naar een glimp van jouw lieve gezicht ergens glanzend in het eeuwig licht waar jij door God werd geroepen maar hoe ellendig zijn nu mijn dagen…

Oud is wat ik niet meer zoeken wil als de tijd me aarzelend vraagt wat ik verloren heb in de wachtende momenten dat ik dacht wat ik niet verlies bestaat niet als ik alleen maar in nieuwe dingen en mensen geloof die mij niet meer met een tijdloze leegte achterlaten…

ik ga weer verder op de tast over een weg die jij voorvoelde maar ik nog niet ken ook al draag ik een schemerlast en verlies jij die ik ben…

Doffe woorden verlies ik aan de stenen ogen die niet kijken maar vermalen wat ik wil antwoorden in het moment dat naar stof en minachting smaakt en me achterlaat met gedachten die langzaam versplinteren maar geen geluid durven te maken.…

Waar je ogen nog vragen en het afscheid de stilte verandert in een cocon verlies ik de tijd van antwoorden en vraag ik niets meer dat woorden kleurt en gedachten verdrinkt in geluk dat met eenzaam vergeten begint…

verlies drukt door de dagen bepaalt opnieuw het zwaar gevoel wrok weegt niet meer nog wel de wroeging alleen nog jij zou mij weer kunnen leren hoe alles los te laten hoe licht de liefde…

Alweer een ramp, een kabinetsbesluit, Een oorlog en verlies aan zekerheden, En ook al gaat nu alles naar beneden, Iets houdt me op de been, jaar in jaar uit: De koningin door winterzon beschenen, Met een oranje staaf tussen haar benen.…

Mijn buitenlandse dochter -zij heet Mies- en ook haar tweelingzusje Annabel die werkten bij een vestiging van Shell en leden daar voortdurend veel verlies Geen nood, geen straf, geenszins de bedelstaf Ik trok dit van mijn winstbelasting af….…

Metaforen zijn een hel voor de taal Ironie is een woord dat ik nooit gebruik Alliteratie is iets ingewikkelds En assonantie toch compleet onnodig Zo worstel ik met de taal en zij met mij Mijn docente lacht Terwijl ik me verlies in deze stoeipartij…

Tja, Feyenoord moet verder zonder Kuijt En PSV moet verder zonder Ooijer Dat maakt het perspectief bepaald niet mooier Zo wees ons afgelopen weekend uit Het brengt goed op, zo´n uittocht van de helden Maar maakt dat geld zich straks ook echt ten gelde?…

Je mag je reis in onbekendheid beginnen Mijn tranen van onmacht in dit gemis Je strijd is nu van jou alleen Vannacht vertrek je in je doodskleed heen Ik wil nog even van je genieten nu het nog kan Je ogen zoeken nog één keer mijn ogen Geruisloos sluit de dood je ogen in zwarte mist...…

Men pleistert in het steen verleden plat: gewit gemis, known unto God.…

De tak is niet wreed afgebroken maar versleten door de tijd voor ons die achterblijven heelt de tijd de wond maar het gemis dat blijft…

Gevoel zoveel mogelijk weggestopt, vooral niet teveel nadenken over het gemis, identiteit langzaam verloren. Maar jij vond haar en liet eerst haar tranen vrij, en daarna de vrouw die zij altijd al was.…

het woordloze gemis de totaal vreemde stilte die zich laat horen boven het gewoel van het alledaagse... er blijft veel te wensen maar het zijn toch onmogelijke wensen die nooit echt aan de verwachting zullen voldoen…

(Begin van een liedje) Daar is het liedje weer Waar alles over gaat Een liedje dat je kent Vanaf de eerste maat Een liedje van verlangen Een liedje van gemis Dit liedje dat het liedje Van alle liedjes is.…

alweer vier jaar geleden jouw laatste woorden aan mij jouw laatste lieve lach die staat mij altijd bij een gevoel van verlangen een gevoel van gemis en maar niet willen geloven dat het verdriet is…

Het was voor consumenten een gemis Als zij van hun TV-plek moesten wijken Nu kunnen zij op afstand verder kijken Daar er een zapper met een schermpje is Wie beter weet, had dit allang verwacht: TV krijgt ons op afstand in haar macht…