265 resultaten.
nog iemand te zijn
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 99 te oud voor een vlucht
naar mogelijke goden
een gedicht worden
dat zich vanzelf maakt
in het geruis van de zee
nog iemand te zijn
te oud voor een vlucht
uit het water als een zwaan
proeven op de som
mos hecht zich aan steen
in het heldere daglicht
nog iemand te zijn
te oud voor een vlucht
naar tijd tussen de woorden
lopen naar waarheen…
Zuchtte zachtjes geluk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 ik speelde
met vlaagjes wind
zand en wat water
wist de zon
in het blauw met
zacht witte wolken
ik kende
haar hand die
ik af en toe zag
lange vingers
gevuld met
snoep of een glas
hoorde haar lach
boven het geruis
van de golven uit
keek om me heen
alles vloeide ineen
zuchtte zachtjes geluk…
Doodsnadering II
poëzie
3.9 met 14 stemmen 4.064 Ik weet niet of zij bitter zijn of zoet,
Ik weet niet, of het zachtkens in mij schreit,
Of in mij lacht - het zingen van mijn bloed,
Het klinkt zo stil, en 't ver geruis zo zoet
Heer, van Uw eeuwigheid.…
woordwijzers
netgedicht
4.4 met 17 stemmen 302 de lente is heen
in dit stilleven van
woorden
onmachtig weggegleden
zoals een glinstering op het water
veroverd door de nacht
waar stemloze vogels, zwartgepluimd
in leegte graven en uren tellen
opnieuw en opnieuw
tot elk geruis verdwenen is, zelfs
in mijn diepste slaap
of misschien wacht ik onbewogen
op de wind, veel verder…
Hemelcharme
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 163 de hemel toont haar charme
een beeld van vertrouwen
in spiegelingen van rust
voor een tijdje lijkt het
alsof een levend vuur
de aarde schetsend kust
hier ontmoet ik mijn verlangen
het enkel nog willen vertoeven
rond de kracht van de gouden stralen
zijn waar de stilte nog spreekt
de wind in een zweverig geruis
over de velden weet te…
Computer, Boek, Theorie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Computer
Zacht geruis, zo lang
programma’s afgewerkt
gegevens opgeslagen
naar huis
als het ruisen stopt
Boek
Niet het papier
de kaft en zwarte inkt
de letters en de woorden
maar betekenis
gedachte ruimte
Theorie
Een asymptotisch axioma
die nadert tot het wezen
onvoldoende op het einde
het blijft een standpunt
zweeft net…
omlijsting
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 134 hij legt zich neer
in wind, in de tijd waar hij om
vroeg
en in die dagen reist hij
door het leven, luistert naar alles
wat stilte hem geeft
het gras verstaat zijn verlangen
het lief en leed, het hebben en houwen
het geruis van het heelal en al de andere plekken
die in een antwoord naar binnen keren
vogels, zwartglimmend, krullen zich…
hoogdravend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 113 je grote woord staat nooit
tussen de regels
maar altijd in het geruis
van ‘t volle daglicht
zelden een vlaag van
sombere twijfel
voor het gemak noemen we je
vergetelheid
of ijdelheid van ijle lucht,
altijd vanuit de hoogte
en je komt, tegen beter weten in,
snel ter zake
langdurig licht heeft alle tijd…
De stilte is gebroken
netgedicht
3.5 met 43 stemmen 5.368 Een zuchtje wind,
geruis,
geritsel van de bladeren.
Het is stil.
Golvend water,
stromend,
in een riviertje.
Het is stil.
De zonsopgang,
de warme gloed,
belicht de savanne.
Het is stil.
Plots...
De vogels ontwaken,
gefluit,
een melodie,
bij het ochtendlicht.
Een kudde buffels,
stormt voorbij,
opgeschrikt door leeuwen.…
De zon tovert
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 146 De zon tovert
De zon tovert ramen op het asfalt,
gebrandschilderd licht
in een gekantelde kathedraal
van geruis en gezang,
weids en besloten.
Je fietst door de schaduwen
van de zijbeuken.
Je schiet zigzaggend
langs de pilaren.
Je vliegt knielend,
in kennelijke staat
van gelovigheid,
over het altaar.
Je daalt. Je landt.…
Tijd: uiteindelijk
gedicht
3.0 met 22 stemmen 14.252 Van buiten de muren komt ons eens geruis.
Is het de wind?
Of is het de nacht waarin we,
Tijdloos ver in de ruimte,
Nooit meer blind zijn,
Nooit meer schuldig.
---------------------------------------------------------
Uit: Ten westen van Eden, 1998.…
Iets
gedicht
2.8 met 36 stemmen 13.957 Een zacht geruis bezingt mijn oor
mijn mond is droog mijn ogen blind
geen oorsprong die ik zoek of vinden
moet de duisternis is door en door.
Een klank is het die tot me komt
geen woord geen lettergreep
een toon die niets betekent.…
De juiste woorden
hartenkreet
3.6 met 5 stemmen 657 Ik hoor het geruis van
wind in de bomen
het klotsen van de
golven tegen rotsen.
Zie de verre horizon en
hemelsblauwe luchten
voetstappen in het zand
van lang vervlogen jaren.
Kijk naar lachende ogen
of zie tranen op wangen
zie de maan en sterren
als kristallen in de nacht.…
Vlinders die mijn huid bedekken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 180 Nachten lang
wacht ik op vlinders
die mijn huid bedekken
Als een fluwelen jurk
trek ik ze aan,
langzaam
In een voorzichtig schrijven
ontmoet ik jou
In ogen die boekdelen
spreken
over bewaarde geheimen
Magnetisch en tijdrovend
maar niettemin
levenslang boeiend
klinkt vlinderslag in
zacht geruis:
je zingt het gemis en
laat…
Eeuwenoude melodieën
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 99 ik hoorde muziek
achter de bomen
met donkerrood loof
zag de linden
wit dansend ontsnappen
uit hun cirkels van drie
geen vogelgeluid in
het monumentale geruis
van eeuwenoude melodieën
zacht trok de wind
aan de kleurrijke balg
langs de zoom van het bos
wei en heidegeur mengden
maar het oerbos bleef gesloten
in donkerrode eeuwen…
Niet mis te verstaan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 Geen geruis gaat aan stilte voorbij
voor wie wil horen wat niet is.
Geen struiken willen gewillig wijken
voor wie wil treden in ruige wildernis.
Het lot blijft onbeschoren langs
de lijnen van een grillige horizon.…
Nacht
hartenkreet
3.8 met 13 stemmen 622 Ik droom dus ook zeer vaak dat
er van ver een ster zal vallen
die in stil geruis en zonder knallen,
een krater slaat zodat
ik kan stappen, in dat zwarte gat.…
Cupido's pijl
hartenkreet
2.8 met 5 stemmen 877 Het was er zo stil,
Niet eens een geruis.
aan touwtjes gebonden,
op cupido's rug.
maar toen kwam jij langs,
en hij pakte mij vlug.
Hij richte heel goed,
en spande zijn boog.
hij liet mij toen los,
en ik ging heel hoog.
Recht in het hart,
mooi schot was het wel.
geruisloos en zuiver,
verliefdheid kwam snel.…
Dezelfde dingen
gedicht
2.2 met 21 stemmen 5.995 Schaduw slaat gas aan, melk
kookt over koningsblauw
geruis. Meneer de koelkast
weet niet dat zijn kou wordt
weggenomen en Jezus erboven
hangt aan een kruis - ik roer
de suiker los.…
Pure hemel
netgedicht
4.6 met 9 stemmen 372 zittend op het zandtapijt
gestreeld door de branding
snuif ik adembenemend diep
machtig zuiverend zout
de ruimende wind blaast
stormen uit mijn hoofd
polijst mijn gekerfde
ziel met zilte hand
eeuwig dansende zee voert
mij in zoete bekoring mee
op het zangerig ritme
van haar zwalpend geruis
op aarde in deze hemel
ligt mijn dierbaar…
draaideur
hartenkreet
0.5 met 2 stemmen 373 onder de zeespiegel liegen wij vol op
door om te horen wat dit geruis met ons doet
de driehoek is symboliek voor de top
alles is bittergarnituur maar dan zoet
de zee spoelt je oren schoon tot op bot
geen merk in brand
het gaat maar om toeval en lot
waar is niemandsland
is het te lang maak het kort
wordt het te klein maak het groot
was…
Element
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 211 de wind waait, zwaait
fluistert wat in mijn oor
tonen smelten samen
tot een gerieflijke trilling
roezemoezen in koor
takken wiegelen
als magische silhouetten
ongedwongen vier ik
het dynamisch jaargetij
ga bloemetjes buiten zetten
de wind waait, zwaait
wat koel en zacht geruis
als een streling, heling
een element van vertrouwen
bij…
Een herfstig gedichtje.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 660 hoog reikende hoofden schudden rond
in een bekoorlijke symfonie van zacht geruis
twijgen laten hun zomerlast vallen of
liggen reeds stuiptrekkend
voor dood op de grond
kleurende bladeren tonen
gedragen door de wind terstond
in bruin, geel en groen aan afhangende takken
vogels vliegen weg in het besef dat
er weer een seizoen aan zijn einde…
Rozige sluimer
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 75 we deinen
op de warme golven
van de zomerzon
dromen
koelte en geruis van
zee en strand rondom
het volmaakt
vakantie vieren
klotst tegen pieren
haast en stress
hebben geen vat op het
genieten van ons zonnebad
de idylle is
compleet als stilte
rozige sluimer geeft
totdat een strandbal
uit het niets keihard
knalt op ons glasservies…
kon ik maar dichten
netgedicht
5.0 met 20 stemmen 389 kon ik maar dichten
met satijnen woorden
die klinken als stilte
in frisgroene klanken
als bessen en kersen
in klankrijk van lente
de grauwzwarte teksten
van grommende golven
in kabbelend geruis
zou ik verdrijven met
lila woorden van
liefde en passie
ik zou je bedelven
onder kleuren en klanken
van lenige woorden
je neervlijen…
Vakantie
hartenkreet
3.6 met 5 stemmen 834 Op vakantie moet men zich ontspannen
de boog mag immers niet altijd gespannen
maar de ellende van thuis neem je ongewild in je koffer mee
ook al heb je een prachtig huisje aan zee
maar je bent gewend aan het doen alsof
en zo wordt vrije tijd toch nog net geen sof
maar het is niet anders dan thuis
alleen hoor je hier het zee geruis
je kijkt…
Gevallen is de populier
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 273 Terwijl een vogel vette wormen beurt
vervaagt geruis allengs tot zachtjes klagen.
Nu afgebroken takken oostwaarts jachten
het kleinste leven onder blaadjes kruipt
en hemelwater van de daken druipt
ligt hij nog op de bomendood te wachten.
Verlossing komt! De hulpdienst staat al klaar
met kettingzagen en een hakselaar.…
Slaperdijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Slaperdijk, schapendijk
aan het wad, er gebeurt niet veel
Grijs op grijs de trage adem
van dag en nacht, flarden
hartslagloos geruis en golven
krijsende meeuwen, zilver-
schittering over de zee
het slijmspoor van een slak
Nergens bloed, alleen wat veren
schelpen van vroeger leven
en stille zuchten uit het heelal
Zonder dijk zou…
Hier zoen ik je
netgedicht
4.4 met 11 stemmen 926 ...hier zoen ik je
in lentebed en paardebloemen gele ogen
bemin ik je in zachtheid van deze warme ster
laat mijn leven in jouw handen draaien
en mijn hart touwtje springen om je navel
...hier zoen ik je
in geruis en sappen van ontwakende aarde
als kersenbloesems die menuet dansen
laat mijn ziel in jouw glimlach draaien,
blootsvoets twee…
De geleefde dag
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 265 mijn hand raakt het kozijn
terwijl ik het ijzer beroer
duw buiten weg, weg van mij
die bedompte lucht
van een gesloten cel
waarmee ik avondrood voer
het is hopen op koelte
wanneer de dag is verdreven
en de stilte haar diepte zoekt
het geruis in mijn lijf
neemt tijd om te zweven.…