Netgedichten

netgedicht (nr. 44.622):

De geleefde dag

mijn hand raakt het kozijn
terwijl ik het ijzer beroer
duw buiten weg, weg van mij

die bedompte lucht
van een gesloten cel
waarmee ik avondrood voer

het is hopen op koelte
wanneer de dag is verdreven
en de stilte haar diepte zoekt

het geruis in mijn lijf
neemt tijd om te zweven.

indrukken zoeken een bed

willen met een geheel
worden verweven

daar de schemering
op mij heeft gewed