Alle inzendingen over geschrokken

Heb vandaag een man zien huilen, keek geschrokken stil verdwaasd, zag, hoe uit zijn lege ogen tranen vloeiden, traag verglaasd. Raakte langzaam diep bewogen bij dit stil inmens verdriet, maar, hem troosten, ik durfde niet.…

in mijn tijd was daar een narcis verwilderd verward door de weerbeeltenis geschrokken brakend van eigen stank de woorden, die zwakhartigen deden mee lijden in mijn sfeer deze vergalling handig en tandig zal ik mij verzetten adem klaren zicht lichten er is zo veel moois…

Bezweken door je zachtheid en lieve woorden Geschrokken door je verleden Het onrecht dat jou vroeger is aangedaan Een lach, een kus en een knuffel, maar ik maak het niet ongedaan Doe je ogen dicht en ontsnap aan die tijd Ik sluit je in mijn armen even uit de nachtmerrie bevrijd…

ik droomde de dode oudere vrouw tussen de rails en, wat later bleek, haar gezette man, die geschrokken een biertje dronk in de stationsrestauratie parelend zweet, voorhoofd een barman die 'genoeg' zei de hulpdiensten waren immers onderweg zoals altijd, te laat…

Een vogel vliegt waar ik wil gaan Kijkend naar bezige steden Zoals een broedkamer van de mieren die ik vroeger als kind graag opende: Paniek Geregel Geschrokken sloot ik dan het domein Rende naar huis om over mieren te vertellen ----------------------------------- uit: 'De tonen van replica', 1999.…

Wat ben ik geschrokken En wat een verdriet Toen jij daar al dood lag Meerdere dagen... En wij wisten het niet Je lag daar alleen In je kamertje klein Je kon niet meer bellen En 'k vraag me nu af Had je ook pijn? Heb je geleden En had je ook strijd? Nooit zal ik het weten Of was het zoals men dan zegt Gewoon toen je tijd...?…

Ook reddende woorden kunnen vermoorden niet op het juiste moment worden te vaak overstemd het gehoor is uiterst passief ook al is de redder nog zo actief het juiste geluid wordt niet altijd gehoord komt er dan niet goed uit of wordt gestoord het onheil is toen snel voltrokken volgende dag in de kranten, we zijn geschrokken…

Mysterieus wanneer voetstappen klinken hol en leeg sporen die je achtervolgen als je alleen in het donker slechts verlicht door het flauwe schijnsel van de maan geschrokken omkijkt maar van tevoren weet dat er niets is en toch dat onbehaaglijke gevoel langs je rug kruipt lopend door donkere, verlaten straten…

Die aandacht, die ze altijd heeft getrokken…… Ze is zich daarvan misselijk geschrokken.…

We kwamen aan, moe, dorstig en geschrokken. Nu gaan we wéér aan boord, van grote boten, Maar volgens mij zijn we niks opgeschoten.”…

Ik zag de goden zich met tomeloos plezier verbazen om hun eigen onvermogen ik zag ze spelen, uit verveling zomaar iets proberen, eerst geschrokken, daarna vol verrukking kijken naar de eerste zonnestralen ik zag de tijd beginnen en ik zag het universum eeuwig lachen om een zelfbedachte grap.…

geschrokken zit je met de brokken stuk in je lijf gebroken gebruik en verder uitgesloten ze beloven niets hangen je op aan tijd laten je bungelen in hoop tussen hangen en wurgen ze vieren en trekken tot de strop je laat verrekken in hun zee van tijd je ging voor de hemel die weg ben je nu kwijt…

deemoedig buigen als het riet door tegenslag zorgen en veel verdriet probeer het te vergeten met de komst van de vergeet me niet zweef verder als de wolken aan de lucht die geschrokken vogel op de vlucht naar morgen weet jezelf in het nieuwe jaar geborgen probeer je rug te rechten luister naar het ruisen van het riet…

Ik ben me de pokken geschrokken Eerst aids om in homoland te snoeien Als tussendoortje corona voor het dorre hout Nu stuurt God apenpokken om nog wat zondaars uit te roeien Hoe moet het nu met de Gay Parade? Of zegt u: lik me reet! Zullen de binairen het overnemen? Trap ik nu op gendertenen?…

De mol was geschrokken. en riep:" LAAT ME ALLEEN". en kreeg (toevallig) de waterpokken. en toen ging hij heen.…

Ben me rot geschrokken was ìk die oude vrouw snel naar de spiegel gelopen ik ben niet oud, kom nou! Spiegelbeeld heeft me nooit bedrogen of wòu ik het niet zien maar ik heb een toverspiegel daarin blijf ik negentien.…

Voor het eerst in mijn leven, ben ik verbaasd en geschrokken, omdat we toch dóór bleven gaan. Alsof leeftijd niet bestaat, alsof we eeuwig leven morgen.…

ik was even vertrokken later wakker geschrokken door een mij onbekend geluid ook de sfeer voelde niet thuis er was iets met de tijd die ik moeilijk kon dateren naar de kleding die zij droegen in een exposé uit weleren het waren vrienden en bekenden zonder familieband zij wisselden woorden zonder te zijn gekend…

We zijn ons allemaal een bult geschrokken van Glennis Grace met haar insectenbeet. Dus toen ze opkwam, in het wit gekleed, dacht ik: toe, maak nou asjeblieft geen brokken.…

Nacht Zij hielden de wacht Zaten daar herders in de nacht Omgeven door stralend licht Hadden zij hun blikken omhoog gericht geschrokken van vreugd Hij zei : "Wees verheugd heb geen angst later komt de scheidingsangst het is in de stad van David dit was een prestatierit nu is het de koning die hem achternazit verzamel je en ga heen…

hing jij zo werd mij de touwtjes in handen geduwd en balanceerden wij samen in een wereld die stil staat voor even waarin minuten uren lijken onmacht je aankijkt en je je afvraagt is dit het dan overgeleverd aan mannen in uniformen kwam je voorzichtig terug naar hier het was jouw tijd nog niet en geef jou met alle liefde…

grijze Atlanta Hotel waren wij met jong gezicht zo sluw de bandieten van het schemerlicht op het donkergroene pluche met mijn wijsvinger even omhoog -een draaiende beweging- wist ik de barman te bewegen onze glazen te vullen keek ik in de spiegelachterwand waarin karaffen glinsterden dook ik snel weg, geschrokken…

Zij laat, geschrokken, de steentjes tegen haar beentjes vallen en begint te huilen. Opa is niet lief, hij is een steentjesdief.…

Vorst aan de grond kleurt het landschap grijsgroen in het vroegste licht hervat ik het leven ben op weg en ontmoet groet vroege vogels nog diep in hun kraag vorst aan de grond hangt koud boven het land kleurt het leven tot waas ik ontmoet snelheid als een schim uit de mist groet geschrokken wijs op mijn voorhoofd en raak onzichtbaar…

koel en kaal kamers zonder verhaal muren die me omsluiten nog naakt en nieuw onbeschreven door het leven ramen kijken met geschrokken ogen naar beladen dragers levens verpakt in kartonnen dozen onwennig en ontheemd kamer na kamer ga ik begroeten kamer voor kamer trek ik aan plant behoedzaam de eerste sporen en begin eraan…

Arme Paul Iedereen was in de ban van Paul de octopus iedereen dacht dat het goed zou komen, niet dus, ’t arme beest dusdanig geschrokken van tien- nul, hij ’t heel slim bekeek, legde ’t loodje vanwaar ie nou naar beneden keek, kan verlies er niet zoveel meer toe doen, want boven zijn we allemaal kampioen!…

ben weer terug maar hopeloos verdwaald tussen twee werelden daar ging alles met het hart van generaties lang geleden ook links en rechts apart vol retoriek en kerkse gebeden heb alles opgeschreven ben met ze gaan leven in delen van wat er was ben nu terug geschrokken van de hardheid en het egoïsme hier wat viel dat tegen…

Zo mooi koper glinsterend als het licht met voor mij uit een rode loper mijn eigen doel al in het zicht Zo bewonderd wereldwijd verworven en nooit van mensen afgezonderd of ooit eenzaam rondgezworven Zoveel verdriet donker en in het nauw er is bijna niemand die mij ziet wat eigenlijk wel moeten zou Zo geschrokken een ieder was verstoord…

met weinig middelen verbeeld: een paar flarden van huizen karrensporen in de sneeuw een heuveltje met paaltjes en mensen die geschrokken opkijken als de grote komeet zijn licht op hen schijnt verbeelding angst ontzag vallen in één ogenblik samen rakelings passeert de komeet de aarde de hemel komt even dichtbij het beweegt de mensen…

ik heb de mensen gezien hun lach en kracht in geestdriftig betogen een lucht vol kleur in samen plezierig de vrijheid weer dopen pas toen gingen zij langzamer lopen geschrokken door schoten angst verlamde geluid hoorde ontzetting in ademen niemand kwam meer vooruit de stilte nam toe van niet meer bewegen zag schoenen rood in de…