Alle inzendingen over gesloten zaal

zo eenzaam ben ik met achter mij de lege akkers toonbeeld van mijn omgekeerde wereld bewerkt en toch gebroken en de mensen ze gaan te snel aan mij voorbij hun rode maskers onbedrukt betamen zich de stilte alsof gesloten woorden vertellen dat ze liever zwijgen ergens in de verte klinkt nog vluchtig wat muziek…

mijn wereld is dicht ook al doe je de sleutel in het slot, openbreken zal nooit lukken mijn wereld bestaat uit verdriet, vreugde en liefde hij staat alleen open voor mensen met liefde, verdriet en vreugde toon mij jouw angst dan gaat de sleutel in het juiste slot…

Graaf niet zo diep in mijn geest. Dit zou je eigen leed kunnen zijn . De melancholie achter het woord die je nu toevallig leest.…

Gebouwd door Zwolsman en zijn EMS Failliet en voor 1 gulden opgekocht Je stond er met een meisje op de tocht En dat werd meestal ook al geen succes Beneden de betonrot en het wier Het wandelhoofd is dicht, dood als een pier.…

is dit het beeld waarnaar ik zoek een verzameling van bloemen -uitvergroot- om makkelijker thuis te komen regendruppels die me vertellen over vorige liefdes, warm in mijn hals en later, opdat ik niet zou vergeten, naar een stil woord verhuizen beneden in de kamer te groot om niet eenzaam te zijn te klein om de nacht en de koude…

Ik belde aan, maar jij hield de deur gesloten, en was er geen enkele reactie op mijn geroep. En zo hielp jij ook dit gedicht naar de kloten, zoals ik daar stond bij jouw voordeur op de stoep. Veel mooie dichtregels heb ik aan jou gewijd, poëzie voor jou vloeide uit mijn pen als bloemen, daarbij heeft de muze altijd mijn hand geleid.…

We praten nergens over, we ruiken alleen -- naar dezelfde zeep.…

Hoe holler de taal Hoe voller de zaal (En ondertussen schrijven de stuurlui aan wal hun distichonnetjes!)…

een stoel en een stoel nog meer stoelen, mensen die door elkaar krioelen roezemoezen, waar is de meester gebleven, er moet gedanst in de rondte, de wijdte de stoelen worden kringgezet alle mensen in de rij gesloten stilte in de zaal, vol ogen blikken gericht, de meester knikt en klikt, de muziek weerklinkt en vóórt, het gaat rond en…

Tot dusver leek het einde meer dan zoek Om bel- en eetlawaai te overstemmen Zijn rolprentproducenten niet te remmen In geluidsgeweld bij films op het doek Straks hoor je enkel nog gedempt gekuch Men wil het liefst de stomme film weer terug…

het is al zolang geleden dat het doek voor de allerlaatste keer is gevallen hoofdstuk gesloten, schijnwerpers gedoofd en elk gaan we verder met ons eigen boek verleden nog nauwelijks in ons hart maar nog zo duidelijk in ons hoofd veel te lang voelde ik mij de eeuwige figurant en ik zag de vragende blikken van het publiek acterend in…

Oud weermiddel: wat wrakhout en zeil dat bolt in de bres uit verre zalen de wind die draden zingen laat…

Bij een missverkiezing in Heeten Heeft een kok in de jury gezeten Hij sprak tot de zaal: 'k Vind ze echt allemaal Gewoonweg om op te vreten…

Kolderiek periodiek (nr. 4 uit een reeks van 100) Een zaal vol slapende mannen vormt het Snurker mannenkoor...…

Goddank, ze zijn voorbij de Winterspelen. Twee lange weken keek ik elke dag Naar sporten waarvan ik de zin niet zag En die me daarom gauw gingen vervelen. Ik ben dus beu van al die wintersport En hoop maar dat het spoedig lente wordt.…

We staan gespannen bij de poort met pathos aangekondigd; Van Stewboss naar Chip Taylor Johnston en Lonesome Bob Slobberbone meets Tony Joe de kop van Eaglesmith van kleine zaal naar grote zaal een fotograaf omarmen in zwarte hoeken vullen we de magen en spreken luid van wat we zagen tegen de nacht zijn we naar huis gegaan een…

Als ze de zaal betreedt verstommen alle mensen vrouwen, mannen, kinderen een stiltekleed valt over hen neer zij heeft zo'n scherpe blik het snijdt door iedere huid niemand kijkt op of gaat zomaar de zaal uit haar hart is vol vergeving als zij jou aanraakt voel je de gloed van die beleving zij is ongemerkt in ons bloed gekropen zij…

het doek is gevallen zijn muziek, uitgespeeld de laatste adem een ingedrukte toets blijft onaangeroerd de zaal, in stilte © avriends - 2008…

Grote gedachten passen niet in zalen Noch in teksten; als je ze wilt vertalen Naar woorden smoort dat in de kiem De grootste denkers blijven anoniem…

We zullen moeten amputeren, oppert de chirurg achteloos terwijl hij zich laat afleiden door de langbenige stagiaire die kortgerokt door de zaal loopt.…

Zie jij in mij Zie ik in jou Kunnen wij elkaar wel zien Of blijven wij alléén…

Praten met mannen die ik niet ken meezingen met de muziek waarop ik dans in de ogen die mij volgen als schaduwen begeerd willen worden zonder dat het gevaarlijk is erop gekleed, ook dat is wie ik ben, vrij voor zover toegelaten door de hel van andermans ogen die mijn lichaam liefhebben en mij erom haten maar dat ben ik niet…

Ik heb een bank, een tafel en vier stoelen, Die zijn hier thuis behoorlijk functioneel. Een meubelzaak is niet-essentieel, Ik meen te weten dat ze die bedoelen. En daarom is mijn voorstel niet zo raar: Verbied voorgoed de meubelboulevard.…

En als de zon voor de uittocht uit haar zaal Zich peinzend-artistiek staat te draperen, Of zo -, Of zo -, en groenig irizeren De feeërieke zomen van haar shawl, En ongeduldig de avondster 't portaal Ingluurt, of 't nog niet klaar is, dat proberen, Hoe 't grootst effekt zal zijn van mooie kleren, En maar vast waagt zijn blauwfonk'lend signaal…

Witte room, gladgeschaafd, glanst op het huis in Meersel-Dreef, waar blije geruchten rondom de toog klinken, en drankkluchten baas en klant één doen zijn in stemmengedruis. Hier blijft herrie gemoedelijk en kuis. Oud vermaak mag menselijk brein verluchten: kinderlijk verleden bewaart zijn vruchten: allerlei speelgoed geniet knus tehuis.…

De tonen strelen je oren De noten springen bij voor een geheel aan mooie klanken Hoewel het licht aan de einder de deken over ons heen trekt houdt deze zaal het gehoor Mooie instrumenten klinken subliem; muzikanten halen, alles voorzien, maximaal uit Het podium davert, terwijl de zaal, met vele voetjes van de vloer elkaars kwaliteiten…

Ze hebben kort na aanvang al de zaal verlaten. Van ’t lachen gierden zij, de stoelen waar zij zaten zijn nat gepiest, die van de vrouwen nog het meest. In alle steden waar hij optrad was het feest, liep men tot laat in polonaise door de straten. Kijk, die zijn naar Dorrestijn geweest. Ze hebben kort na aanvang al de zaal verlaten.…

in Utrecht eens per jaar een hoogtepunt voor dichters, excentriek of juist gewoon om in de zaal of bij de microfoon te zorgen voor gehoor of voor een stunt je praat met hem met haar, met die en die in Vredenburg, de Nacht der Poëzie…

ik speelde toneel met hart handen en voeten maar gaf veel te veel na het applaus was ik leeg vond mezelf terug met een stuk in mijn kraag als decor van gisteren in de zaal van vandaag…

Is er misschien een dokter in de zaal ?…