Alle inzendingen over gezwollen

Mijn brein ontzet Door jouw reflex Buigzaam verleid Voorgoed bevrijd Verliefd door één nacht betoverd door jouw macht (jouw macht) het bloed bleef stromen door gezwollen aderen Dat alleen past stolt met klokslag in de nacht (de nacht) het is jouw passie die jij deelde op eigenwijze Jouw wijze die mij verstijfde jouw aanpak, in en…

plek waar niemand is Niemand weet dat het bestaat Dit is mijn Niemandsland Ik heb mijn masker opgezet En ben langzaam weggegaan Zachtjes en onopgemerkt Niemand zag me gaan In mijn land is het rustig en rumoerig Ik voel de pijn en het gemis De chaos in mijn hoofd En de leegte in mijn hart Ik huil totdat mijn tranen op zijn Mijn ogen gezwollen…

Zo het regent pijpenstelen uit de vloer Drijf ik naakt gezwollen zonder roer Verschroeit mij vrieskou van buiten Gutst water onophoudelijk langs ruiten Nachtelijk duister met warm lichtende stralen Bereikt mij niet maar verkiest naar buiten te schijnen Dan klim ik klauwend met gescheurde nagels Omhoog in de nat bebloede gordijnen In…

Laat het weer voorjaar zijn met bloemen en dik gezwollen knoppen en fluister mij zacht van hoop en dromen……

Haar speeksel smaakt als witte wijn en mijn gezwollen lid klopt tegen haar licht wijkende kasteeldeuren. Een voorspel dat bij voorspel blijft, misschien wel het meest magische ooit.…

Is 't trots gezwollen toon, waar hij die roem van wacht? Neen, 't is gevoeligheid: 't is diep en waar gevoelen, En dit der ziel ontstort in kracht van zuivre taal; Niet, als om 't van het hart in woorden af te spoelen, Of 't andren voor te doen met kunst van woordenpraal.…

Ik ben geboren uit zonne-gloren En een zucht van de ziedende zee, Die omhoog is gestegen, op wieken van regen, Gezwollen van wanhoop en wee; Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook.…

de gezwollen ogen verbergend om het veel te vroege afscheid in de beste tijd van jouw leven woorden kunnen dit niet doden de mens kan alleen maar hopen dat dit alles een nare droom is die ons wakker wordend verdwijnt in de zee van de liefde die zij laat voor de schatten van haar leven een dochter en een lieve man een vader ook en een moeder…

kuise billen geklemd tussen dwingende dijen haalt moeizaam hortend adem honderdtwintig kilogram belemmert bijna de lucht voor het leven tenslotte komt de dochter thuis ziet haar moeder schrijlings geknield over een zielig radeloos kereltje belt haastig de ambtenaren van beveiliging op de ongelukkige misdadiger wiens ledematen pijnlijk gezwollen…

Ik reis nu naar de volle maan, zwanger, rond en gezwollen, die dichter bij onze aarde is komen staan. En met mijn driewieler fiets ik hand in hand op de rand van haar ronding en kijk vol bewondering naar moeder aarde, die ondanks wat het mensenvolk haar aandoet, haar pracht van verre blijkbaar bewaarde.…

breken riet om `t eerste lauw te zwemmen waar dotters in hun groei niet meer zijn te remmen en dobberend, meerkuikentjes dan koet langskomen De bladgouden morgen dampt de dauw zilverwit sommeert sluierslangen schrander slierende schimmen verwaasd naar het heldere hemeldak te klimmen waarna een purpergloed rijkelijk rond het gulden zit Gezwollen…

De stad verdwaast in ‘t violette licht, gemsten uit de hooggehangen bollen is vol tumult van claxons, trams en hollen van mensen naar ‘t trottoir, schrik op ‘t gezicht voor schreeuw van auto, die op hen gericht, heeft scherp haar ogen… Zie hoe vreemd gezwollen In het ontsteld gelaat der stad...…

Ik lag vroeger na school uren op de grond met de telefoon die tussen mijn oor en mijn schouder wiebelde Aan mijn linkerkant een bord koude rijst, mijn schoolboeken rechts van mij de telefoonsnoer draaiend om mijn vingers Ik praatte met vrienden die dezelfde taal spraken We spraken tot diep in de nacht met gezwollen kelen en longen.…

spiegelig Flexibel reflexerend reflexibel Kokend koud bubbels ziedende spatten Kristallijn dwarrelend witte vlok maagdtapijt Op en eb af en vloed scheepsvlottend zinkend wrak Wak stilstaand brak ziltig zout zoetig koud Blauw van azuur alcalisch watermuur Kracht en storm scheepmansgraf Terugtrekkend moordend huizenhoog overspoelen Blank dood gezwollen…

in bewegingloos evenwicht op de hoogste klip onbevreesd voor de afgrond overschouwt de steenbok de wereld zijn machtig hoofd torst kunstig gedraaide horens die naar de hemel priemen in de karbonkels van zijn ogen smeult het licht zijn machtige kloten bengelen wellustig, zonder schroom, gezwollen van lust en kiemen van leven triomfantelijk…

en als het feestelijk schot afgaat ruik ik de rook van mijn droge zaad Lotgenoten, genieten ligt hier in verleden tijd besloten Door het rijm wordt echter niet beweerd dat alles ten slechte is gekeerd Maar na een ingreep aan de prostaat Ontbreekt het vaak aan vochtig zaad Nee, je jonge heer krijgt geen plezier Van een gezwollen…