Netgedichten

netgedicht (nr. 73.005):

Ode aan de wind

O noordenwind, die grijze regenluchten brengt
en koud, de luidruchtige ganzen zuidwaarts drijft,
het staartje zomer achterna,
herinner mij dan aan warme zonnedagen en zwoele avondbries.

Spoedig berijpt door kille winterhand
het teer skelet van ’t herfstblad,
als je even adempauze neemt
en het te ruste legt, breekbaar als glas.

Wanneer regen overgaat in sneeuw
en de vijver langzaam in ijs haar rust zal vinden,
wanneer de laatste ganzen vertrekken voor hun lange reis,
beloof mij dan een nieuwe lente, een nieuw begin.

O zuidenwind, breng snel de moegevlogen ganzen terug,
laat sneeuw en ijs smelten voor nieuw leven.
Laat het weer voorjaar zijn met bloemen en dik gezwollen knoppen
en fluister mij zacht van hoop en dromen…