Alle inzendingen over glinsterend zout

De winter heeft zijn eerste zet gedaan En nu al gaat het strooizout op rantsoen Zodat u straks niet meer met goed fatsoen Uw straatje of de snelweg op kunt gaan De les van vorig jaar lijkt glad vergeten Zó zout heeft u 't vast nog nooit gegeten. AMSTERDAM - Strooizout is vanwege het vroege winterweer al op rantsoen.…

We hebben het nog nooit zo zout gevreten, En te veel zout is op den duur fataal, Dus fabrikanten: wees niet zo royaal En strooi wat minder zout in wat wij eten. We gáán nu voor een minder zoute hap, Maar blijf wel van het zout af in mijn pap.…

afscheid is als ballast een rugzak met de zwaartekracht van een zwerfkei elke stap is herinnering de tranen echter zijn opgedroogd in de nerven van je gelaat als verzamelplaatsen van het eeuwig zout in open wonden…

Wil de regering met haar ambtenaren - Al is het ook terdege onderbouwd - Verdorie nou eens stoppen met ‘geen zout’ In brood en in haast al mijn etenswaren? Steeds zoutelozer wordt nu al mijn eten, Zo zout heb ik het echt nog nooit gegeten.…

Nu wil men in Oost Groningen gaan boren Naar nog zo ’n pareltje van Gronings goud, Naar het van smetten vrije Gronings zout, Waar ze zich in die streek nou wild aan storen. Alsof ze door de ratten zijn gebeten: “Wie hebbn het nog nooit zo zolt gevreetn”.…

het zout kruipt onder de huid het kruipt waar het niet gaan kan het zout is een vlakte een meer van zilte tranen waar pijn vloeit in tinten van wit het zout is overal het is van alle tijden het zout…

De minister heeft het zout ze wil minder, veel minder, zout in de zee? ach welnee, zout in de zout- vlakte ach als ze eens andere dingen aanpakte maar het gaat over het eten heb je het ooit zo zout gegeten? het kant en klare voedsel moet onder de loep maar hoe zit het dan met dat overheerlijke zoute snoep?…

oorlogslucht boven het verachtte zandlichaam De zee ontfermt zich over haar spoelt haar vloed vol zout in de open wonden Er klinkt geen gil van pijn enkel het zuiverende zuchten van het strand dat het liefst in de zee zou vluchten…

tanig eelt in palmen van handen herbergt korrels zand al jaren aangedroogd in plooien vastgeloogd verjaren gaat per dag steeds korreliger tijden troebel lijfljk ingeteerd traan zout hand op lijnen vingers aangebrand onthand tasten mis mens in 't verband hitte heilig vuur de doofpot schrijnen de ziel de strot zachte lach ogen glinsteren…

Of je het zout in mijn wonde bent? Zout ben je zeker en wonden zijn talrijk sommige passie kruipt op vijf poten en schuurt zijn buik over de vloer Is je buik zout? Ja, zout is je liefde zeker Wil je het werkelijk weten? Stoicijnen bereiden hun eten met zout Honden likken hun wonden. Wil je het werkelijk weten?…

Zoet is het verlangen en zuur de leegte zout zijn mijn tranen Zoet is je strelen en zuur het gemis zout is de hartstocht Zoet is je aanraking en zuur de eenzaamheid zout zijn jouw streken Zoet zijn jouw kussen en zuur is je afwezigheid zout is het leven Zoet is de liefde en zuur is het ontbreken zout is je passie…

Vuur en zout geeft spirit aan ons leven. De spirit die onze plaats in de samenleving markeert. Ons lichaam leert dat de ziel op het water blijft drijven door het vuur en het zout dat aan de water oppervlakte balanceert. Vuur en zout. Een vlam die op het water waakzaam brandt. Bestand tegen de spanning van het zoute leven.…

in rood en groen staan daar de in glinsters verpakte attributen die horen bij een zalig kerstfeest de jaren van rust tussen versieren en opruimen hebben geen afbreuk gedaan aan de magische gloed van weleer de uitgepakte zaak heeft zo te zien wel veel stuk gemaakt maar de tijd voor nieuw is voorbij deze outfit hoort erbij…

In de glinstering van je ogen waar tranen leken te zijn ontstaat een glimlach waarvoor wij allen smelten Liefde, ja, het is liefde toch is er angst en pijn dit voelt zo verdomde fijn dit kan toch niet altijd zo zijn?…

duizend sterren in de hemel, glinsterend in de nacht maar het mooiste zijn jouw ogen, want die stralen als je lacht. duizend sterren aan de hemel die stralen voor jou, duizend meiden op de wereld en slechts een waar ik van hou!!!!…

Daarin openen zich heldere spiegels met rafelige randen waarin door het penseel van de schepper de scherpe afdrukken schitteren van het glinsteren van de stam…

Leven onder zonnestralen Zorgeloos en warm verlicht Mijn hart zwanger van liefde Glanzend mijn rode krullen Ogen die helder sprankelen Nieuw leven doen onthullen Geluk is zo zeldzaam mooi Als een vlinder van fluweel Zwevende vleugels zo teer Breekbaar als stokjes kaneel Dromen kleuren en geuren Versmelting van jou en mij Gevoel zo glinsterend…

Het is een fragiele glinstering over een zee van hoop in je hoofd.…

woorden vliegen door de lucht als vlinders met één vleugel zielenleed is duidelijk zichtbaar in glinsterende ogen na het vallen is het opstaan even ongemakkelijk als de weg die voor hen ligt onontgonnen en maagdelijk wit blijven antwoorden vooralsnog uit daar wordt driftig naar gepuzzeld al is dat boek wel verdomd dik…

Jij hebt mij weer een lied gebracht ook deze nacht verstond ik die pracht herkende het hout van de pijnbomen. Wachten de dagen op een vonk, vrezen ze niet langer meer de kans niet het vuur dat eventueel ontstaat. Welke zinnen zullen we opschrijven wat laten we weg of kan echt beklijven. Van welke speerpunten maken we lijven. Samen en…

in je oogopslag blinkt altijd een kleine glinstering van geluk als zichtbare bode voor je komende lach met een finale die jouw handen tot applaus brengen in een schitterend sterk gespeeld slotakkoord in jouw verschijnen zitten vanzelfsprekend stukjes geluk te wachten tot ook zij met hun eigen verrassingen mogen meedoen…

de krant ligt er nog ongelezen zelfs je pantoffels zijn weg ik weet nu weer hoe lang een dag eigenlijk kan wezen Ik kan de geur nog ruiken die je in huis achter liet het blijft nog de vraag slaap ik wel of slaap ik niet Na zoveel jaren in één bed lijkt het nu zo groot en koud ik pink voorzichtig een traantje weg en het smaakt bitter zout…

dat ik zee en zout proef en mag dromen, dat ik oplos in water en wereldstromen, dat ik in stilte mag verdwijnen, dat ik niet meer hoef na te denken, dat de tijd mij alle ruimte geeft, dat ik niet meer hoef te aarzelen, omdat er geen grenzen zijn, dat ik vrij mag zijn en denken, omdat niemand lastige vragen stelt, dag ik mag stoppen wanneer…

onderhands zilt gevonden vingers dragen het, welgevormd nu naar mijn rug en heen- en teruggewreven dit leven voelt de geur van olie uit een paarse bloem gepuurd -zo zacht in eendracht met wat korrels aangebracht om mij, mijn huid, mezelf te laten kennen en zo draag ik, immer als een jas jouw liefde warm, weldadig in de pasvorm…

Ik ruik het zout Van de zee, Zie het duingras Dat moeiteloos Meebuigt in de wind - En even, Heel even maar, Voel ik me weer Een veilig kind…

bespelen Straks zullen ze het zout proeven Reeds snakken ze ernaar Ze zijn de wachters van de laatste symfonie Verzameld rond het vuur van violen De wereld zal zout worden En zij zullen de zangers zijn En de zoutzieders en zij zullen de zoute Zon en de zoute maan en de zoute sterren Eten en zij zullen tot zout wederkeren Terwijl het clavecimbel…

Het glinsteren van de wind als veel mensen samen met gelijke tred die bocht nemen is dat het moment van ommezwaai tijd van veranderingen fluistert de wind met een glinstering er wandelt liefde klinkt het wolkenzacht en ik nam een hapje…

ijskristalletjes glinsteren alom of het feest op aarde is.…

tranen als glinsterende rivieren over heuvels van wangen…

fris nog het gras en fier die glinsteringen in novemberlicht…