Alle inzendingen over god OR zien

God, ik kan het Licht niet zien, het Duister is te zwaar. Ik weet wel dat het Licht er is achter de donkere Duisternis blijft het verborgen voor mij.…

De braven zien hun vrienden weer, De braven zien ons lieve Heer, En danken zijn genade. De boze kindren zien hem niet, Hoe menig traan hun oog vergiet, Maar blijven 't kwaad herdenken, Door hen bedreven. Kind, welaan, Doe andren wat ge u wilt gedaan, En God zal ginds u wenken.…

Hoe zal Hij zien mijn droef en eenzaam dwalen? God is zo groot! God is nabij! - Ik voel zijn adem waren In 't wuivend woud, dat suizelt, vroom en blij. Ik voel zijn adem huivren door mijn haren - God is nabij!…

Wie is God? Een moeilijke vraag Want niemand die het vermoeden kan Ook al willen we het nog zo graag Maar eigenlijk weten wij er niets van. Wij geloven zeker dat God bestaat Maar kunnen niet bevatten wie Hij is Toch zullen we Hem zien, vroeg of laat Na onze dood en onze herrijzenis.…

Aller oog zal Hem zien, staat er geschreven Hoe moeten we ons dat voorstellen? Niemand zal ons dit kunnen vertellen Laten we het dan maar aan God overgeven. Want God, onze Heer, weet alle dingen Ook de dag wanneer Hij wederkomen zal Die grote dag die komt met bazuingeschal Dan zullen al Gods kinderen Hem omringen.…

Aller oog zal Hem zien, staat er geschreven Hoe moeten we ons dat voorstellen? Niemand zal ons dit kunnen vertellen Laten we het dan maar aan God overgeven. Want God, onze Heer, weet alle dingen Ook de dag waarop Hij wederkomen zal Die grote dag die komt met bazuingeschal Dan zullen al Gods kinderen Hem omringen.…

De smalle weg, die leidt naar de hemel poort Wie moedig doorloopt, zal eens het licht zien Daar waar de zang der engelen wordt gehoord En waar we elkaar weer zullen zien, misschien. Dat we allen de smalle weg mogen bewandelen De keuze van het smalle pad Dat we naar Gods wil mogen handelen Dan worden we niet moede noch mat.…

Liever dan zee te zijn, werd ik een God, God maakt zonnen, manen en de sterren, Met zijn hand raakt hij de einder aan. Liever dan God te zijn, werd ik een mens, Ik zou de mensheid maken tot een God Van alle goden, zonnen en planeten.…

, dat dingen anders zijn dan dat ze lijken God liet mij zien, dat ik dit vanaf boven kon bekijken…

Vroeger vluchte ik het uit huis Voor Neil Diamond, en hits als ding a dong En vooral als moeder meezong Kwam ik voorlopig niet meer thuis Vanaf zondag wordt alles beter! Radio 10 verdwijnt dan uit de Ether!…

met nieuwsgierigheid keek ik ik heb je pijn gezien je angst je overgave ik heb je weg zien zinken in een onbekende zekerheid vol aandacht zag ik je stervende gezicht de verkramping en benauwdheid weggewist in een genadig zweven tussen leven en dood ik wist nu komt het de kalmte die je lichaam was de onrust geweken het hijgend ademen…

Men moet maar in de kou gaan staan om buitenkroegs een peuk te roken zodat beloftes alsnog gaan stroken “meer blauw op straat” (zonder baan) maar de maatschappij is geen melkertkoe. Ouden van dagen mogen elkander steunen in plaats van op de thuiszorg te leunen, kunnen ook best met minder centjes toe Ziekenhuizen met begrotingstekorten…

dag prachtige vogel heel alleen op die tak ik zie je wel zitten fijn op je gemak je fluit mooi en hard kijkt mij daarbij aan toch is het nu beter om huiswaarts te gaan zal ik je wat geven of heb je geen nood ik kan het best missen zo'n klein sneetje brood dag prachtige vogel met je vleugels startklaar ga snel naar je vriendjes…

's Avonds bij het licht van de maan en de sterren zie je geen bliksem…

Vragende vingers volgen lachende ogen die veranderen waar de spiegels niet wachten op de kermis van schuld en zonde en kijken elke liefde blind maakt.…

Dood Herinneringen Spijt De wonde heelt Mettertijd Dood Waarom Woede Onthoud vooral Het goede Dood Vaarwel Tot ziens De dood is geen einde Mijns inziens…

Je wist mij te raken Met een pijnlijk gebaar Je wist mijn hart te kraken Ja juist die ene gevoelige snaar Geen hand of een zoen Nee enkel twee woorden Een afscheidsgroet Die mij toebehoorde Jouw scherpe woorden Blijven altijd bitter klinken Maar die ene afscheidsgroet Geeft mijn wankele hoop moed…

wat je voor je ziet is de werkelijkheid niet je ziet mijn lach maar mist die traan wat je hoort is mijn stem niet die is lang geleden verloren gegaan…

er zit een nachtuil op het randje van het raam je blaast ernaar en danst de hora voor jou alleen eb straks draait de veertiende dag zich om toch zijn er hoge golven binnen zitten koningen de bekers al geheven hun voeten op je graf even was jij god…

Dit zien toont zich als het trijpen hooiland waar de pink zich snijdt aan de kruin van de dijk; is zonder: 'Kijk eens zwanen en jonge zwanen.' In natgrijze grond met leverblad, met koeienstront in het herbarium, waar de duim in de sloot blijft steken, leeft dit zien van de handopen palm.…

Wat niet te zien is, mijn verbijstering, mijn ongeloof. Wat niet te zien is, mijn wankelend vertrouwen. Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…

Ieder mens ziet zijn eigen werkelijkheid want het oog is de camera van je ziel…

Rust maar zacht Je hebt je strijd gestreden Na al wat je hebt meegemaakt En hoe je hebt geleden Rust nu maar zacht De dood werd niet vermeden Het is wel donker in de nacht Maar 't donkerst hoort bij het verleden Rust altijd zacht Trouw is jouw loop gelopen Op een eenvoudig wederzien Blijf ik nog meer dan hopen Tot dan rest mij slechts…

woorden zoeken waar geen woorden zijn…

Wat niet te zien is, mijn verbijstering, mijn ongeloof. Wat niet te zien is, mijn wankelend vertrouwen. Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…

draag mijn handen onderweg naar daar ik zie in de verte, de liefde ligt klaar schiet op, aarzel niet het is een hemels gebaar…

Bijna onzichtbaar een ooievaar in de lucht die "tot ziens" kleppert.…

Haar dat in mijn Ogen hangt Zicht vertroebeld Door nevelige lens Die zijn beste Tijd gehad heeft En ikzelf die Het niet meer ziet, Het, het leven, niet Meer ziet, en dreigt Op te lossen in De onzichtbaarheid Van het moment…

Handen voor open ogen Blinddoek voor het gezicht Zichzelf onbewust lang voorgelogen Voor de middelmaat gezwicht Uiteindelijk werd gewogen Oordelend: te licht Geen liefde maar mededogen Door eenieder als verplicht Voelen heeft hij mogen Bron van dit gedicht Keek haar in de ogen Zag opeens het licht In een droom gezogen Op de realiteit…

Werden dieren daarna bewust, van kunnen zien? Als ongeluk? Ontstonden ogen als bedoeling? Als behoefte in ons universum, van iets dat bewust wil zien? Kennen wij mensen de antwoorden? Dat geloof ik helemaal zeker, voor zover ik dat als wonder, met één oog dicht kan zien.…