Alle inzendingen over gogh

we Franckendaelde park groette oog in oog jij met je hond en ik de fiets vannacht karde ik nog daar je weet wel waar zwaar over dat zelfde rode pad langs de gedwongen bocht die mij sterk liet voelen dat jij er nog steeds ligt onder waxine bloemenzee waarop veel emoties dreven en de indruk wekte dat jijzelf niet bent gezwicht teneergeslagen…

ik mijn handen op de dageraad leg, dichtbij het zomerland waar woorden ademen in aanwaaiend licht en 't zachte zingen van wind zie ik je lach op vingertoppen glijden mateloos lief dat ik kan wonen in jou wanneer een zonnebloem pas geboren ontwaakt in mij *detailbeeld uit 'de zaaier' van Van Gogh…

Lalt de dronken zeeman ‘Hij zwijgt als ‘t graf’, zeg ik ‘Wat een kapsones’, hikt hij ‘Geef mij maar Van Gogh Ik heb hem zojuist ontmoet Vincent wist ’n ezel te koop Maar was z’n geld vergeten En niet te trots om te lenen Hij is naar huis, geld halen Om me hier terug te betalen’…

Aardappels in Nuenen, in Arles zonnebloemen en in Auvers het korenveld met zwarte kraaien een man in knetterende zon aan ’t zaaien wat laat ik graag mijn ogen langzaam zoomen tot bij de klodders, vlekken, vegen, ze doemen op en dichterbij en terug, de kleuren draaien perzik- en amandelbloesems, hemels laaien in mijn hoofd en buik, handen grijpen…

In heldere eidetische dromen waar ik gebeurtenissen oproep waarvan het beleven voelt als werkelijkheid - verzeil ik in dimensies waarin tijd en afstand door verbeelding geslecht mij inleef in Vincent zijn strijd - arriveer in Arles waar ik hem de hand reik maar zoals elke keer in een gevaarlijke tremor steken blijf - mij…

Galgroen, de lucht, de bomen, groen als slangen Een stormgefolterd graanveld, waar, rouwzwart, Neerstrijken raven uit een hemel, hard En dreigend blauw — als vlammen van verlangen, Vreemdpaarse bomen, in hun vaart verstard, Zelfs bloesemtuinen lijken droefheidzangen De kamer grijnst, of lag daar angst gevangen. Felgeel een bloemtuil gilt een…

en over Jim heb ik zoveel tekst hij is nog steeds mijn held gek en niet van het geld maar ook techno en André Rieu alles is prachtig Hollandse meesters niet te vergeten Van Gogh en Van Rijn ben blij om levend te zijn…

Vol Veel klaproos en margriet Echter geen Stijl, techniek Vincent van Gogh-eigen Dus geenszins Meesterlijk maar wel mooi Bijzonder Aantrek'lijk Commercieel Voor het KMM* 't Is 't boeket met zeer veel Charme als Afleiding Bij misdaad Neergelegd n.a.v.…

en daar en van boven en opzij de wereld, mijn kamer het veld vol zonnebloemen in een vaas en nog een vaas alles bij elkaar geplakt tot fictieve gezichtspunten die in elkaar overlopen zoals mijn hersenen dat doen met alles dat de zenuwen meedogenloos vanaf mijn ogen erin schieten een collage als een schilderij van Vincent van Gogh…

Eerst was het Pim Fortuyn die geen waarheid mocht spreken nu is het Theo Van Gogh zo is nu dus gebleken. Vrijheid van mening geven doe het maar niet want voor je het weet is er één die op je schiet. Ik zou me bijna schamen om een nederlander te zijn vraag me af; waar moet dat heen leven wij hier onder het mom van schijn ?…

Ik heb in klei en koren gedanst, ik was net zo gek als Van Gogh, ik heb met de chiqste vrouwen gesjanst, ik heb mijn deel verloren, maar toch, ik ben uit de diepste dalen geklommen, ik dacht: de Martinitoren is een fles. Kom, goden, wat kan het ons verdommen, drink nog wat hemelse jeneverbes!…

Een hoorapparaat voor het gevolg van doofheid is als een oorzaak…

Het ritueel na het werk in het donker op het eind van de avondschemering Het flauwe licht van de lage wolken in 1883, toen de nachten op het land nog zwart waren De boer bukt, hij port uit het wiedsel van de dag een droge geur die blijft hangen in een rookpluim boven de vonken…

Een maagdelijk witte nacht geschilderd door van Gogh met duizenden stippen in reflecterende verf geluiden dempen hoorbaar zacht en in de verte bast een hond wind streelt het dorre hout langs contouren van boerenerf van zilver schijnt de grond in licht van wassende maan die glans gaat in verstijfde water door alsof alle leven stil blijft…

Oosterpark hemelsbreed niet ver van mijn huis toen ik er rondjes rende met B langs het OLVG De Schreeuw met profiel van Theo van Gogh De Titaantjes Jongens waren we maar aardige jongens Het Witsenhuis met zijn geheimen van Tachtig De dikste boom van de stad Linnaeusstraat De vijver en de eeuwige eenden En natuurlijk…

armen” ik weet wat ik zie en wat bij de leegte hoort je hoeft de regen niet uit te vegen in elke lijn van mijn hoofd jij vraagt dan waarom ik de druppels dragen wil het verdriet, onverwisselbaar zoals jij en ik ik antwoord “ik geef je eerlijke uren maar durf niet te vragen of je uit mijn woorden ook zonnebloemen vouwt” van Gogh…

Nee zoals van Gogh eerst niet werd erkend en hij zelf zeer beslist wist weet ook jij diep in je hart wel degelijk of je wel of niet een dichter bent wij voelen en weten wij zijn immers dichters…

lavendelblauw van Côtes du Rhône ga ik in het landschap op een orkest cicaden speelt Chopin van Gogh is liters verf verloren zonnebloemen, zonnebloemen ik word gek van zonnebloemen maar nog geler is het koren van de flanken der Ventoux wenkt een dode wielrenner maar ik weiger om te komen naar de zinderende rotsen ik wil drinken, louter…

van Bach en van Cuby and the Blizzards zelfde piano maar Bach zou schrikken net zoals we Bach niet echt begrijpen Bach speelde iets formeels voegde daar informeels aan toe Cuby precies het omgekeerde to the windows of my eyes informeel maar uiteindelijk zo strak en duidelijk blues in hetzelfde Drentse landschap dat ooit Van Gogh…

Het einde van jouw epiloog kon je niet ontwijken Strompelend overzag je zijn gruwelijke daad Verwarde toeschouwers die omkijken Een knallend einde aan het verraad Jij verleefde jouw eigen manier Wees op alle onrechtmatige zaken Wat moet je gedacht hebben jouw laatste kwartier Want niets leek jou te raken Eerst begreep ik niets van jouw doen…

Op de dag dat iemand stak en schoot en sneed En een ander weer een opponent versloeg Kwam temidden van een kleine wielerploeg Een einde aan het leven van De Kneet Door toedoen van het onvoorspelbaar lot En niet door weer een zelfbenoemde God…

(bij de dood van Theo van Gogh) de wijde wereld praat met vele monden een vreemde kun je zelden slechts verstaan de jood is doof voor de mohammedaan de laatste zal een christen nooit doorgronden de toren wist een brede kloof te slaan het steile pad werd door geen mens gevonden de nevel heeft de dolenden verslonden en nectar smaakt naar gal…

Een dode kan niet spreken, zelfs de slimste kan het niet. Of het geprobeerd is kan ik niet weten, ik ben het immers niet. Praat dus nu, zolang je leeft. Laat je mening horen, verdwaal niet in je eigen waanzin, kies je eigen woorden. Geef je mening, uit je gevoel, maar blijf altijd oprecht. Geef je mening, tot je erbij neervalt, dat…

Vandaag dragen wij jou ten grave Een omstreden strijder voor het geweten Jij schopte tegen de heiligen en het brave Nooit liet jij je een keurslijf aanmeten Nederland zal nooit meer dezelfde zijn Verscheurt is Nederlands trots Het gedogen heeft geleid tot pijn Terreur brak de poldermodel rots Zoals we de dagen nu moeten passeren Vervuld…

Vincent had een homofiele vriend die ook als schilder naam had verdiend. Die impressionist bleek een syfilist en bovendien bijzonder bijziend.…

Zundert, Saint-Rémy, Arles, Paris, Nuenen, 's Gravenhage, Londen, Bourinage, Etten, Auvers Sur Oise Wil ik meer schorem noemen die door mij zijn afgeschuimd, waar mijn kwasten canvas raakten in het groen, heb al mijn energie erin gestoken, noppes heb ik er verworven, het was bijna niet te doen, geen blik, geen streling hen nog waard waar…

Wat zijn er weer veel mensen tien jaar dood Hun levenslopen worden doorgenomen Dat zat er vanzelfsprekend aan te komen Daar elke sterfdag tot ‘n mijlpaal noodt Zo dient voor prominenten het creperen Als opmaat voor geregeld jubileren…

ogen drinken op een dag het licht van de glinsterende zon ogen ademen sterrenlicht op een landweg in de Provence ogen lichten op als sterren die de nacht in vuur en vlam zetten ogen verdrinken in het licht boven een caféterras op een avond in Arles ogen turen knijpen samen als je onder woeste luchten Korenveld met…

In het grote blauwe woelen van de wereld schitteren okergele Zonnebloemen in een vaas Hun uitgesproken zeggingskracht in drie tinten geel bijeengehouden Door moederlijke troostrijke armen zachtjes wiegend in ongeschonden samenzijn…

De kiezels rollen verder, Tijdens de gedachten. Diep verzonken in fantasieën, Over lange kille nachten. Bomen knarsen zachtjes, Door toedoen van de wind, Ineens word ik ingehaald, Door een vrolijk zingend kind. Alleen hier in het park vandaag, Weet je wat het is? Ik zou je graag vertellen, Hoeveel ik je nu mis...…