Alle inzendingen over groeien;

~~~ kortgelokter dan tevoren verdronk ze in zijn aandacht niet langer van plan zich achter een rookgordijn te verbergen ze schudt zonder vertraging de druppels weg achter haar oren lonkt openlijk in zijn zonnebril en ziet zich dichterbij groeien ~~~…

Peutertijd de eerste stappen zijn gedaan wat je aanraakt krijgt een naam de bakens worden meer en meer verzet je wil, als een bloem nog in de knop, doch zichtbaar reeds omhoog geschoten, zoekt grijze grenzen op de spiegel van je zijn is ijl en transparant de landkaart van je leven zonder vaste rand je zoekt je kijkt verwondert…

onstuimig en wild ik lees, zing zachtjes en wacht een groeiende verrassing gedicht zonder rijm tijd stroomt voorbij ik luister in stilte het ongrijpbare te vangen in sprekende beelden onmacht te vertellen wat ik voel heeft het zin, heeft het waarde ik twijfel en hoor een klein stemmetje roept het is altijd goed wat je ook kiest ik groei…

Ik wil weer wonen in het verloren kleuter- bos, land van spek en bonen waar morgen nog niet bestaat en ma de liefste is waar paddenstoelen de weg niet wijzen en ik achter bomen verstoppertje speel…

bedeesd kijkt hij het jonge meisje aan de leegte snijdt hem een zoektocht naar een glimlach haar dansen is hemels een korte blik treft hem diep haar naam groeit in gouden letters de popmuziek verandert in zachte noten zij ziet de onzekerheid in zijn ogen de stille woorden klinken wanhopig haar besluit is een bouwsteen voor zijn ik…

Ik sprak niet het was niet mijn stem er heeft een ander tijdens de nacht gesproken toen ik de tak tekende aan de boom die je omhelsde, groeide er klimop langs een slanke rug over jouw schouders, rond jouw hals kin, gesloten mond, neusgaten maar praten, deed ik niet.…

Winters gedord, snoeischaar gekort Onooglijk sta je daar, maar de lente geeft je aanzet om reserves aan te spreken, je takken hoog te steken en blad, door dor ogend hout, heen te laten breken Per dag groei je groener in tinten, gaat bloesem stralen Dank, lieve lente dat dat wat levenloos leek, dankzij jou de kracht van leven kan vertalen…

als groei een aanpassing is ben ik straks een ander wezen klim ik sterker uit mijn pop is mijn licht ten top gerezen heb ik mijzelf de wil bewezen…

ga eens groeien Leer van elke dag een vrouw zal opbloeien Klein meisje in mij banger om de angst Malen in het donker eerlijk duurt het langst Klein meisje in mij boos verlegen en lief Wordt nu eens groot wees niet altijd zo naïef…

Ik leerde je kennen in de eerste klas Teruggetrokken, stil, en opgesloten in jezelf En je stond alleen, omdat je altijd alleen was. Ik maakte me zorgen om je en ging naast je zitten, expres En jij verwoordde mijn zorgen Toen we die brief kregen tijdens die ene les. “Schrijf op bij wie je in de klas wil komen.” Rumoer brak toen los, iedereen…

als ik vervreemd raak van de ander ontdekt de waarheid zich dan in mij zelve of verschuift echtheid wat sneller in uren en dagen wordt zij met spoed door heldere nachten geleid lijken daken dan toch eerder op ingebeelde gewelven onderbouwd met willoze stutten totdat zij de schemer niet meer als vanzelf kunnen dragen soms schijnt…

twee verwonderde ogen zo blauw als de hemelbogen kijken mij wat angstig aan maar krijgen niks gedaan ik duw je zachtjes naar je stoel je weet niet wat ik nu voel je kijkt verdwaasd wat rond en ik sta genageld aan de grond dan geef ik een kus en draai me om ik zeg je snel dat ik weer kom groei maar kleine man groei uit mn armen en kom…

Aan het meer van Galilea werd met eenvoud gesproken over de akker der mensheid vele halmen groeien snel hebben een steen onder hun voet krijgen nooit volle aren hoe vaak heeft het rijpe koren dat in goede aarde staat bij zijn diepe wortelpunten geen kleine kruimelkiezels welke de allerfijnste tastzin een weinig onderdrukken lichte belemmering…

Het is nog vroeg De merels musiceren Bij een gapende kloof Staar ik in de diepte Alwaar mijn oude huid Vanwaar dit telkens zo Moeizaam vervellen, dit Reïncarneren nog tijdens Het leven Dit schoksgewijs groeien Naar inzicht met steeds een deel Nooit het geheel Het nieuwe zelf dient gekoesterd Na al het verwoesten De tijd…

stram strak stijf in knop zwierig geurend volledig in balans doorgeschoten weg volgens velen niet te verhelen schoonheid nog even talmen met uitgebloeid zijn... een mensenhand snoeit knakt jouw stengels de afvalbak eindstation terminus tulpen niet uit…

mijn ziel in onverwachte gedaantes er bloeide vaak liefde tussen het onkruid van mijn hart met niets tot vriendschap geworden in alles wat leeg en zonder zonde was om mijn bloesem te stimuleren bezocht jij de zotheid van mijn ontheemde dromen ik hechtte mij aan jouw diepste wortels en herkende geen afstand tussen ziel, hart en groei…

als achterblijver sta ik de dood te dirigeren langs de balans van schaduw en inteeltige vruchten er is niets dat mij nog bindt tegen het besef, al spreek ik in eigen woord dat nonchalant zicht keert van roem naar duiker waar wallen over oevers zijn gelegd en tochtige streken zijn gedempt met daden zonder pragmatisme doch hoe ik…

De tuin, het is een verademing om er te mogen zijn. Kleuren bespelen het aanzicht. Met onze handen wieden we het onkruid. De rozen bloeien in wonderlijk roze. De varens zijn prachtig groen. De Hortensia's schitteren in al hun kleurenvariatie. Enkele musjes hippen over het zachte groene gras. De lupine is wonderlijk en…

de takken van de treurwilg aan de slootkant reiken naar de takken van een treurwilg in de sloot een vis hapt lucht de waterkringen weiden er over uit ------------------------------- Uit: 'Mijn Kleine Tuin', 2011.…

verwekt ontsproten bloeien groeien voorbij gestreefd… loslaten!…

ik graaf een graf voor het wegstervende woord de doorgestreepte zin een graf voor schots en scheve verlangens en de tranen met tuiten voor het gebrek aan lucide dromen aan taal en het teveel aan menselijk tekort boven het graf laten moed en hoop zich onvermoeibaar horen…

Het verleden klopt niet meer Geluk brengt geen poëzie Richting de tuin En waterornament Onoverwinnelijk ben je niet Nooit meer Geweest Als een eenzame straatnaam Het klopt niet meer Ook niet die schreeuwende Overdreven aanwezig Hij is nu een vreemdeling Gek Als je terug kijken Mag En staar maar niet te lang Het is goed zo…

Er zijn tijden van groei. Er zijn tijden van zorgen. Wanneer een mens van zijn zorgen losstaat, Door een juist inzicht in het nu. Zal een mens niet zijn zorgen voelen, Maar groei ervaren. Een Vrind…

vroeger dacht je als je groter groeien wil moet je bij japie wonen want daar daar hadden ze het king corn later weet je king corn eigenlijk is het - heel gewoon - een beperkt product dat wel de maat maar niet de mens doet groeien immers je ontdekte - met of zonder - groter wordt je van kind wordt je puber groei je tot adolescent…

Kraaien eten van de appels Die groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels Die groeien aan de appelboom Op de top van de vuilnisbelt Tussen smeltende rubber autobanden En rottende lappen weggegooid vlees Groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels De kraai die het goorste lied Spuwt Eet de sappigste Huilende appel Doek!…

Een gebroken been had Balders paard, Odin heelt Balders hengst: Bot groei aan bot, Been groei aan been, Laat het zijn als gelijmd, een gelijmd ledemaat!…

De grote berg moet weggezonken zijn In de klei Voor de boeren groeien Ze in de aarde En vermenigvuldigen zich voortdurend. Groeien overal behalve in het vuur. Dit is in ieder geval bewezen. In het vuur staakt de groei Van de hoefsplijters Ze wachten hun tijd af De stenen. Zo weinig vlees En bloed.…

Neem nou bijvoorbeeld die tienduizend meter Met gaapverwekkend monotoon gezwoeg. Wat mij betreft gaat het nooit hard genoeg, Maar door de klapschaats gaat het nu wel beter. Het laatste evenwel laat onverlet Dat ik bij elke rit de wekker zet.…

vroeger dacht je als je groter groeien wil moet je bij japie wonen want daar daar hadden ze het king corn later weet je king corn eigenlijk is het heel gewoon een beperkt product dat wel de maat doet groeien maar niet de mens immers je ontdekte met of zonder groter word je van kind groei je puber was je tot adolescent en…

Haren uit je oren Ze groeien als nooit tevoren En oh wat een pech Op je hoofd gaan ze allemaal weg Verstand komt met de jaren Maar verdwijnen ook je haren Behalve die uit je oren Die groeien als nooit tevoren…