Vruchtdragend
als ik vervreemd raak
van de ander
ontdekt de waarheid
zich dan in mij zelve
of verschuift echtheid
wat sneller in uren en dagen
wordt zij met spoed
door heldere nachten geleid
lijken daken dan toch eerder
op ingebeelde gewelven
onderbouwd met willoze stutten
totdat zij de schemer niet meer
als vanzelf kunnen dragen
soms schijnt de toekomst zich
eigenhandig te versmallen
onderwijl liefde verdort
in hart en nieren
en in koudvuur
teneinde versteend
dreigt samen te vallen
*
zie hier desalniettemin
het vruchtbare zaad van morgen
in het harnas van de schijnbare dood
verban het zielloos verwachten
immers licht blijft
als het ware eeuwig
in het voortdurend ademen geborgen
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 27 maart 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie
prachtig,dichter.