Alle inzendingen over grond-kots-mense

ik flankeer mezelf treed uit gedachten aanschouw, divergeer wijdlopig reik tot lijfelijk afscheid ik land mijn walvislichaam op zwaartekrachtig zand tegenover dunne kustlijnen breek ik mijn laatste glazuur, kristallijn, bij rechtlijnig ontwaken is alles beter dan schijn…

verdwaald in niemandsland groette mijn hand de wolken in hun door de wind bijeen geveegd verband lege einders keken terug zonder de ogen neer te slaan en voeten maten passen in het zand zonder te gaan mijn menselijkheid had afgedaan werd niet gevoed toch heb ik jou ontmoet in niemandsland mijn broeder jij maakt alles goed…

sinds de najaarszon het won van de zomerzon lijkt ze gevleugeld - haastig en naarstig op zoek naar een restantje nectar…

liefde en geborgenheid, Ankers die hem moeten borgen, Maar die net als hijzelf Van hun basis losgeslagen zijn; Verminderd toerekeningsvatbaar Ten tijde van dit afschuwelijke Misdrijf tegen het leven, schepsel Dat deze naam niet langer waard is, Mens als gewetenloos beest…

Vogels fluiten Een dag ontstaat Een mens stopt met dromen Een wekker stopt Tandpasta glorieert Pindakaas popelt Jan de Hoop groet De mok kleurt Een hond blaft Een man groet Als altijd Mogguh Een klap valt Een steen vliegt Een vrouw kermt Een gedachte sluit Een lampje gaat uit Dag en dauw lacht Groen is rechtdoor Snelbinder…

Ik kijk om heen en hoor de mensen beoordeel en zie tendensen ze slaan de armen om elkaar 'k voel me veilig, en volg ze maar Mening en opinie in groepsverband ik volg ze maar, en hou zo stand mijn eigen norm slik ik door en volg zo het mensenkoor Heb ik zelf geen goed verhaal creëer ik voor mij dit ideaal; dat de wereld om mij draait…

Elke seconde van de dag wordt er een wel nieuwe mens geboren Elke seconde van de dag gaat er wel een oud leven verloren Elke seconde van de dag is er wel iemand die een eigen bedrijf is begonnen Elke seconde van de dag wordt er wel bij iemand een faillissement aangekondigd Elke seconde van de dag maken miljoenen mensen zich zorgen over morgen…

Soms moeten we iemand gewoon een compliment geven Iemand erop wijzen dat die het goed doet Iemand vertellen het gaat goed Positief feedback geven kan een mens veel goeds doen Je kan iemand een grote glimlach geven door heel simpel een compliment te geven Je kan iemand vertrouwen geven door alleen maar te zeggen je bent goed bezig…

Een ieder kent vele gezichten Vrolijk, hard, of zacht Misschien ook donker, of wel open Of juist één die altijd lacht Al leerden wij te kijken Niet alleen naar het gezicht misschien Maar in die verschillende ogen Die toch wat meer weerspiegelen misschien Dan zagen wij elkaar in het wandelen De route van het hart Verdween een stukje van…

in het leven misschien weet jij wel wie je bent maar toch wil ik degene zijn die jou diep in de ogen kijkt en zegt: ‘Jij bent oprecht een prachtig mens’…

Wij mensen zijn erg kwetsbaar, breekbaar en zwak Maar tegelijkertijd ook keihard en onverwoestbaar We geven ons hart uit liefde aan een ander dat is een teken van kracht Als je verliefd bent voel je je onverwoestbaar in het leven Een grote glimlach op je gezicht, door je geliefde aan jou gegeven Maar als je liefde voelt voor iemand maakt het…

Maar niet voor de mens...…

de nacht ik liet haar teugels los draafde met een volle blaas naar de toiletpot die onder een wolkenveld lag te snurken in haar bed slapend kon ik schaapjes tellen en wolven want die waren er ook toen mijn nachtmerrie begon te steigeren de hoeven van de voorste benen hoog naar de hoogte van mijn menselijke droom half paard, half mens…

zonder ook maar één schaduw van wolken glijdt een zonbeglansde wereld naar zoet sensationele sfeer waarbij onbedeesde vlinders zich gretig verzwelgen in windstil geluk en toch ervaar ik het gegevene als emotioneel beladen omdat ik herfst reeds in mij draag afscheid nemen maakt de mens een beetje klein zelfs al reikt het verwachtende…

Vergeet het man...je bent niet écht een mens!…

De mens vind ik een over 't paard getild achterlijk dom dier.…

Dromend op geboortegrond uit Syrië of Nederland kijken kleine ogen rond in het grote mensenland Spelend met zijn knuffelbeer zonder olie, geld of macht wacht een mensje klein en teer tot zijn flesje wordt gebracht. Lachend van geluk onschuldig kinderbrein gaaf en ook niet stuk 't geweten is nog rein Mensje op de tast naar liefde…

wie weet hoeveel de aarde torst op de aangestampte hei palen met mokerslagen geïmplanteerd in haar uitgemolken borst wie weet hoeveel gewapend beton de hoogte in geschoten haar grond verduisterend waarop handel in drijfzand floreert wie weet hoeveel schotsen schuren boven laaiende vlammen die aan haar longen likken, er stervuren zaaiend…

De tijd is evenals ruimte relatief voor de mens die leeft van dag tot dag met ongerief, maar iedere dag heeft hij in wezen lief.…

Maar ik ben toch niet gek hoe jouw geaardheid was achter de mens van jouw schild zag ik de natuurlijke vrouw waarmee ik dialogen heb beleefd.…

Ze maakte me wijs met mooie christologisch filosofische termen dat god altijd in het centrum staat om zich over mens en wereld te ontfermen een soort levenspolis de hemel in het verschiet als een soort hoofdprijs maar zolang de mens in vrome religie steeds vluchten gaat met opgewekte liederen spirituele gebeden doet het…

Ik ben een breekbaar geval. Neem nu bijvoorbeeld de slagaderkwestie: een hondsdolle hond mag ik niet met de hand, maar moet ik bepaald met een stok van mij afslaan, nogal omslachtig. Verkeer kan ik uitsluitend ontgaan op oversteekplaatsen, met armgezwaai, ’t gevaar in dit geval hangt samen met de weerstand van het skelet. Ik ben, kortom, een…

'dat mens' is altijd een vrouw asjemenou! wat dan is een man?…

Liever dan God te zijn, werd ik een mens, Ik zou de mensheid maken tot een God Van alle goden, zonnen en planeten.…

Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in geruchten uit een droomland alsof er een boot met een vergeten ziel door het warme zand van de woestijn vaart alle emoties zijn weer als die van een kind een geest danst rond kwetsbare schoonheid maten komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die ratio tussen weifelende…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

Hoor hoe 's nachts de bomen middels het ruisen van hun bladeren, over heel ver terug verhalen, vóór het vleeswezen genaamd mens zijn eerste stap op aarde deed, en al gauw met bijl en zaag zijn claim op hout begon te eisen. Bomen staan, zij liggen niet. Hun leven overspant de eeuwen.…

en daar kwamen zij de mensheid met de borst vooruit de grote trom slaand het universum in op zoek naar hun aard om ooit weer ongehoord te verdwijnen in het oneindige als een zuchtje in de eeuwigheid een hoop rommel achterlatend…

Emoties door het hoofd gevoelens in het hart met overtuiging van je laatste kansen. Herinneringen van toen door het gevoel van leven in vrijheid als vliegende ganzen. Nu een ongedwongen reis naar het zonnige oord als het inademen van frisse lucht. Tijdens mijn afwezigheid stopte jouw verwardheid door uit te ademen in een zucht…

Ecce Homo, zie de mens. Wie oordeelt? Wie vergeeft? Wie zonder zonde is... werpt de eerste steen!…