150 resultaten.
feniks
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 toen de hemel naar
beneden viel en
al het weerloze tot
gruis vermaalde
verstikte jouw holte
in het midden in
stof en stukken
van een vliegtuigstoel
gedeukt gebutst
doorkliefd zeeg je
zijwaarts onthutst
naar de grond
als een feniks uit
de as herrezen
transformeerde je
na de vernietiging
van sculptuur in een
doorleefd…
Neuschwanstein
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 755 Een geestesschim onaards
wordt middels tonnen steen
door arbeiders getorst
in vuil en gruis en zweet,
vermetseld tot materie.
Wie nu de berg opgaat
is als een oude pelgrim:
de weg is lang en zwaar,
maar 't loon na moeizaam zwoegen
is een hemels visioen!…
de smaak van Ingmar Bergman
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 333 de smaak van Ingmar Bergman
grimassen verstoren de gang
van de wind
de eenzaamheid
slechts rotsen en dromen
scheppen de beelden
van de schilder
tastbaar het lot
vrouwen ontvangen
tussen kleffe dijen
de webben
het gruis
van eeuwen
de melkende zee
de tempel als kasteel
stemmen achter de branding
verstoren het gaan…
contrast
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 4.683 in koelen bloede
heet zij welkom
ijzig kalm
een warm onthaal
hij komt thuis
en moet vertrekken
de eerste keer
zijn laatste maal
in stil vermoeden
schreeuwt zij namen
scherpe woorden
stompend hard
zijn hoofd vol gruis
haar hart vol stenen
wat trouw begon
bleek valse start…
Ziel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 170 Levende vleugels in het gruis
de dood op één wiel
heuvelopwaarts nog wel
het gezicht is van leer
de helling ligt bruin versleten
in het licht van de geschiedenis
de kringloop is een kruiwagen
vol vage levensresten
niets gaat verloren
dat onvermijdelijk terugkeren tot stof
rolt tergend onvermijdelijk
en beeldvullende uit
alles vergaat…
tranenbuik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 een roep om vrijheid,
waar monden spreken onder
klankloos verdriet
er ebt een glimlach weg
tussen hart en hoofd
de dagen
sluiten zich tot één
lafenis breekt
losse woorden uit hun vorm
en vlindert ze naar buiten
de ruiten van het eenzame huis
spiegelen de morgenzon tot
gruis op rode daken…
Mijn schaduwrijk verlangen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 160 Bont en blauw steen en gruis
de maan sprak zo even
maar er was niemand thuis
Ach, waarom dan thuisblijven
wanneer elders de vloed wordt gedronken
uit schelpen gevonden op het strand
De naakte zee helt naar voren
en lijkt te ejaculeren
tegen de blauwe bonte hemel daarboven
Doch gezichtsbedrog rijpt
mijn schaduwrijk verlangen
naar een…
uur nul
gedicht
3.0 met 8 stemmen 7.381 wie hier voorbij is
dan zie
al wat overblijft is ruis
al wat overblijft is gruis vermalen
tot een grijs tapijt
je gooit het puntlood uit en zakt
ermee tot in wat eens schacht vier was
daar rommelt het
niet langer speelt een showorkest ten dans
de hapering lijkt permanent
op hoogspanning gesteld
dat dit blijft duren
zou dat een soort van…
Herdenking
gedicht
3.0 met 3 stemmen 4.356 Woorden voor terreinen en gruis?
Zoals uit de zwart geslagen boom
met afgescheurde tak toch weer
het groen bloedt en straks de bladeren
komen, zo wil ik hier mijn woorden
laten komen als kamer, huis bed.…
Herdenking
gedicht
3.0 met 1 stemmen 649 Woorden voor terreinen en gruis?
Zoals uit de zwart geslagen boom
met afgescheurde tak toch weer
het groen bloedt en straks de bladeren
komen, zo wil ik hier mijn woorden
laten komen als kamer, huis, bed.…
Grijs
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 61 Niemand hoort hier thuis,
in deze wereld van grijs en gruis.
Ik verdwijn onzichtbaar,
in achtergrondruis.…
Nog piekt de pijn
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 206 je rolde weg
na jarenlang het zicht
gedomineerd te hebben
bergafwaarts
in een wolk van steen
en gruis het stof vooruit
om later naamloos
weer het dal te vullen tussen
andere tekenen des tijds
jouw tand ontbreekt
zodat de bergkam
slissend stormen preekt
nog piekt de pijn
als lage wolken poetsen
erosie kent alleen het samenzijn…
Kakelhof
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 10.535 Zoals rackets elkaars werking versterken
factoren die bepalend zijn
in het gruis van samenhangend gravel
Waar men emoties zal bemerken
tussen in en uit of op de lijn
lijkt vriendschap in de knel.…
oude kerk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 345 gebinte kreunt onder een dunne mantel
trefzeker als de naald van een kompas
strijkt de duif neer in de afdruk van een rubberzool
ribbels in een vlies van slijk
herinneren aan de gebochelde dwerg
die schichtig maar sluw
achter orgelpijpen wegduikt
hij slaapt in een nest van wijnflesscherven
resten van de kraker
de rebelse bewaker van het gruis…
Mijnen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 845 Hard als steen en sterk
Uit diepe gewelven
Stof en gruis van het zware werk
Eeuwig rots delven
Donker en koud is zijn bestaan
Van aarde is hij een slaaf
Met pikhouweel gehard van het slaan
Een zware opgaaf
Altijd op zoek naar glans
Gesleten steen
Een ritmische dans
Al slaand om zich heen
Wilskracht is hem niet vreemd
Waar is de zon…
waterval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 409 in de tropen gromt de dondergod
in een woelige sluimer
druppels versmelten tot een straal die opbolt
doorheen de grillige darmen van een grot
naar de rand van het hoge rotsvlak
de trechter die zwelt en overhelt
de stroom is een glinsterende tong
die gruis en slijk loswoelt
haar bedding slijpt tot kruimels
ze tuimelen in de kloof
door…
Zeventien kabouters
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 817 Groot was het vuur
dat de aarde verschroeide
de zwartvette klauwen
deden alles vergrauwen
de wind uit het oosten
verslond wat er groeide
Krakende kruinen
jammerden in hun val
en met hen nieuwe veren
toen de wind begon te keren
op zwartgeteerde varens
zij krompen overal
Groot was het vuur
dat de hei sloeg tot gruis
de zwammen verzwolgen…
Tot jij versteende
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 238 lang deelden we
de bergen samen
kiezelden op
helling en vallei
onderscheid
kenden we nauwelijks
wij kwamen van
dezelfde rotspartij
tot jij versteende
in gedachte roem
stilstond als huis
en mij tot gruis benoemde
nog zeil ik
keer op keer
kaats tegen de spiegel
van het laaggelegen meer
waarin de schaduw
van jouw donker en
hooghartig…
Stemmen in de nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 STEMMEN IN DE NACHT
De wind laat zich horen
vermaalt de rotsen tot fijn gruis
wat ruw was, wordt glad en ruist
boombladeren ritselen geluid
Mensen gaan slapen
melodieus snurken van akkoord
Een los luik antwoordt
is beveiligd met een vloek
Even later, twee stemmen
dan kraakt een koperen bed
De wind kalmeert, ontspant
bereidt zich voor…
lichtpunt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 479 ver verbindt dichtbij
spant de ruimte breeduit
de zee blaast tot wolken
de bergen breken tot gruis
de zon schilt zich in partjes
de maan peilt 't diepste lood
het worden is wat blijft
een massa van gewicht…
Sokken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 269 Altijd heb ik sokken aan
zodat ik dagelijks aan de wandel
mijn voeten optimaal bescherm
en mijn schoenen goed behandel
Altijd heb ik sokken aan
zodat ik tijdens nachtelijk waken
mijn tenen niet verstrik
in het losgewoelde laken
In zand zou ik graag mijn tenen hullen
koel in de schemer, geen korrel gelijk
zou vloeiend gruis mijn wezen…
Leepoleed
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 De leepo liedert leeg naar huis
(het grient en graait voortdurend gruis)
de klamte kladdert eromheen;
het is nog helemaal alleen.…
Als de stilte visioenen schept
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 192 Droom het sterrenkind in mij
in vlagen van bewustzijn
aan een ander wereld
Wij ontmoeten onze nachtzijde
waar onze zielen waken
Als het vuur het gruis
verteert dat onze
liefde omarmt
tillen we ons kinderleed
moeiteloos over vulkanische
erupties heen
Intuïtief en doortastend
wordt ons verlangen in
talende gebaren hoorbaar
vervult…
wijnglas
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 200 in een helder patroon
liggen barrels glas
uitgebreid verspreid
het veger en blik onaangeraakt
in de hoek gelaten
een klein kind
loopt gewiekst in
een vrolijke dans
langs de brokken,
naast het gruis
een rammelkast passeert
een schelle brom dendert door
bedeesd kijkt het meisje achterom
en lacht haar moeder toe
later pakt ze een…
Stof
gedicht
1.0 met 4 stemmen 2.231 De versterker kreunt na: laatste zenders
geven gruis. Het is nacht, maar de bomen blijven
staan. Dat denk ik althans; en ik denk aan alles
dat plaatsvindt, tot stuiven de overhand neemt.
-------------------------------------------
Uit: 'Ontij', 2010.…
Wereldvrede
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 47 Dus dit is de wereld
Als natuurgeweld levens eist
is het nog niet genoeg
Dus dit is wat nog moet
tot de laatste snik
alsof de onschuldige burger erom vroeg
Laat de regen maar
laat de wind versteende harten
in vlagen tot gruis verdwijnen
Want als de zon tranen mag drogen
is elke wolk teveel
in ondermijnen
Dus dit is onze wereld
Waar…
De kosmos
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 48 langzaam rijst
de kosmos op
uit het oneindige
universum
kennen stelsels
hun melkwegen
lichten zonnen
uit sterrennevels op
in vele heelallen
zij heeft zich
gekleed met het gruis
van de schepping
als lichaamsdracht
met tijdloze kracht
de dood omgord
als teken van
persoonlijke vrijheid
en intrinsieke macht
in het tot leven
relativeren…
in het land van ruïnes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 224 het land waar ik van hou
mijn eigen ingetekende maat
staat pardoes wanneer ’t geluk
als klevend boter uit de hemel valt
het beste van het niet zijn
krast de staar van mijn netvlies
zoals ik ga - door een groot komkommerveld
waar ik de kleinste voor het laatst bewaar
overwinningen zonder zege
is als het grijs tussen de pilaren
met wat gruis…
Stemmings buien
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 875 ze komen weer jagen
in loodzwaar grauw
mijn lauwe dagen
in giftig blauw
dan voel ik genoegen
in wervelende huivering
en hoor ik lucht zwoegen
tot die laatste zindering
als een malse regenhoos
draalt en strepen maakt
zot gedraaid de windroos
mijn glazen daken kraakt
en het roestrode gruis
mijn uitzicht bevuilt
het kleffe bloemenpluis…
Stroman
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.338 Op een landweg uit de wind
waar men zelden vlinders vindt
stond een stroman die verblind
door zon en gruis en stuivend grind
verhaalde van zijn bloemenkind
Verloren en nooit opgespoord
daar zijn voeten vastgeboord
verstilden in het zwarte boord
terwijl zijn schaduw zonder woord
zich voorttrok langs zijn stoffen koord
Stijf gestokt in diepe…