Alle inzendingen over half-parasiet

Is de mens een parasiet Die het hemels evenwicht verstoort En kans ziet Met zijn egoïstische zelfdrang Het voor alles te verpesten…

te kunnen zeggen - het is even tussen stilten heel luid geweest in bezinning overkomt een kloppend hart het kille kikkerdril over het kerkhof gaan zilvergrijze schimmen geluidloos schreeuwend bijna paranoia - somber met mijn sombrero in de regentijd bij het bosbeheer begint werk ook in de winter voor de dageraad…

Hij wilde landen op de kast maar kreeg de kans toen niet want beneden hem daar stond een vrouw en vond hem een grote parasiet... Ze stond al met de "flitspuit" klaar en wilde hem bespuiten... Hij dacht:"dat gaat zomaar niet, Ik vlieg wel weer naar buiten...…

wanneer je weer met één woord de boog van je hand mijn moeizaam opgebouwd vliesje vertrouwen verkracht gulzig het merg uit mijn leven zuigt parasiet hoe sterker jij zo zwakker ik…

door dat mens, die parasiet.…

ik pas niet in het kader van ‘t futuristisch schilderij ik ben te groot voor dat hok met kaalgevreten muizen maar tieren kan ik nog in een slinkse cirkelgang van de digitale luizen…

Lijkt weemoed zich in gemakzucht te herkennen, in ontnuchterende ochtendlicht, valt - onherroepelijk - het half geopende venster dicht. D'une part l'amour est léger, d'autre part crédule. Enerzijds is liefde lichtvoetig, anderzijds goedgelovig. Moreau…

die paarse kleur de aarde in geur je ziet hem bijna niet de parasiet wat een prachtschubwortel mooie plant zeldzaam in Nederland je moet er wel oog voor hebben anders loop je er zomaar voorbij…

Half om half,zo voelt mijn geluk.. soms heel fijn, en soms verdriet... en toch kan mijn liefde niet meer stuk, want een beter gevoel is er niet... Maar doet hij jouw hart ooit eens pijn, en sluit hij je voor altijd buiten... weet dan, dat ik er nog immer zal zijn, om je voor altijd in mijn armen te sluiten...…

het maken is een puike bezigheid al zullen ook veel scheppers dan reeds zuchten na vonken dagen roze wolkenluchten die worden donker na verloop van tijd en maanden later krijst de parasiet hij groeit en groeit … gelijk met uw verdriet…

Wat ik ook doe zon, zwem of zwaai een sombere schaduw heeft zich genesteld in mijn binnen Hij slaapt, snurkt of slokt als parasiet mijn zinnen en buiten sjok ik woordeloos en tel de tegels van mijn dromen.…

Tintengroen, ongeremd Voorjaarsweelde, nooit getemd Wind, zon, regen Ontluiking, niet tegen Rodondendron flonkert, rood Aarde klonkert dood Aronskelk groet de grond Vogelmelk klinkt gewond Prachtschubwortel, parasiet Vergeet-mij-niet.…

elitaire lul wat hang jij de koning uit je tilt jezelf boven de horizon je bent een wurm een parasiet je pretendeert wijsheid maar je ademt stront jongen van de gestampte pot doe toch gewoon alleen jezelf iets anders ben je niet…

Soms zijn er verkeerde momenten Dan zeg je wat je denkt en 'k vind dat dit moet kunnen ook al heb ik jou gekrenkt Doch, diep in je hart weet jij wel beter, dat ik het beste heb bedoeld dat ik mezelf de ruimte moest geven toen ik eenmaal was afgekoeld Ik denk dat het zo beter is Een half ei is niets de smaak heb je dan net te pakken…

half gebroken, half recht.…

Hij legde me bij binnenkomst plat En opende meteen mijn lippen Hij keek aandachtig naar mn gat Mijn lichaam lag te wippen Ik kreunde toen zijn harde hand Me van binnen ging bevoelen Op nul ging daarna mijn verstand Ik lag daar maar te kroelen Ik kwijlde, hapte fors naar lucht Maar helaas, 't komende halfjaar Zie ik hem niet meer, ik…

van niets te leven dan van de synthese uit de winterwarmte van de grond om in de gerijpte nevels over te gaan, waaruit de verborgen zon hem baarde een schuilplaats onder het onbeschreven blad, energie geladen uit eigen kringloop, voorloper van gedroomde wensen met een half oog geopend in hun winterslaap nu nog naakt en in…

zeiden niks Om die mensen te sussen Maar ondertussen Keken ze allemaal Hun ogen, hun gezichten en hun lach die als heksen klonken Verdwaald was ik Ja, toen lachte ik En mijn schaamte die mijn boosheid Camoufleerde Maar ja, het deed geen zeer Maar ja, het deed geen zeer Wat er gebeurde Mijn handen, mijn hoofd en mijn broek hingen Op half…

Is dit dan het vooruitzicht Voor ons allen? Mens die alleen Nog voor de helft mens kan zijn En voor de andere helft wordt Omgebouwd tot levende computer, Uitgerust met de nieuwste Google-bril waarmee ons Brein automatisch op het Net is aangesloten, die vanzelf Ook gedachten voor ons formuleert Die wij in zijn opdracht In daden…

verwacht Degene die ik jarenlang verwende Die genoot van mijn zon Doch wegliep in mijn nacht Dit is niet wat vriendschap zijn moet Onvoorwaardelijk, vol met steun Elkander helpen, indien nodig Geheel vrijblijvend, geen geleun Ik bleef er tevergeefs op hopen Het was teveel, het kon dus niet Ik hoop dat je dit ooit mag lezen Voor mij ben je een parasiet…

Kakmadam genaamd Maaike uit Made, wurmde zich altijd overal tussen, om hooggeplaatsten hun kont te kussen, en sloeg ze als een parasiet gade. Op een dag is het verkeerd uitgepakt, en hoorden we een vreselijke schreeuw, ze bevond zich in het hol van de leeuw, en werd met grote snelheid uitgekakt. Van Maaike is nooit meer iets vernomen.…

Half op weg besef ik waar ik sta half op weg zie ik mijn grenzen half op weg voel ik waar 't om draait half op weg weet ik haarscherp wie ik ben half op weg kijk ik om en ga dan fier vooruit…

'Parachuteke, parasiet, limieteke een-twee-drie-hopla' Nou zie maar, zie maar of je mijn toestand kunt rijmen op LIED.…

Het zit niet mee: nog steeds geen kabinet De Hamerdame informeert en oppert Door fractieleiders wordt geboomd, gemopperd Beoogde snelheid blijkt een treuzeltred Ze zijn niet exclusief aan het formeren Maar ook elkaar aan ‘t sensibiliseren…

aan het plafond kleven vergeelde memo’s kleine etters die hem van rust beroven vanuit de hoogte blijven de parasieten plakken als vileine ongenode gasten balancerend op het matras trekt hij de rovers van het plafond smijt ze onder bed je moet slapen prevelt hij iedere nacht door zijn wimpers ziet hij dezelfde gele briefjes…

Een half jaar zal ik jou intens beminnen Een half jaar wil ik zonder jullie niets beginnen Een half jaar zal ik jullie vriend en maatje zijn Een half jaar gedeelde vreugd en geen pijn Een half jaar is een heel leven te kort.…

als ik op mijn PC werk voel ik mij soms als een hond met parasieten in mijn vacht en aan mijn kont hackers met beperkte sociale kwaliteiten wroeten als vlooien in je mobiel en pc pikken je inspiraties, foto's, werk geld, contacten en creaties mee voor hun eigen infantiele rariteiten hun onnozele argument is: 'omdat het kan' de vrijbrief…

Waarheid is vluchtig, je ziet haar half verschijnen – en half verdwijnen.…

beelden van hoe het ooit was verschijnen bij het zien van kinderen spelend in het gras vader en moeder dichtbij zo was dat ook voor mij maar nu nu het niet meer zo is ervaar ik steeds sterker het gemis van jou om mij heen want zonder vader of moeder ben je zo maar ineens half minder kind en een beetje meer alleen…

Denkend aan m’n jaren in Blooker’s dorp aan de Amstel bij het Amstelstation - ruik ik de geur van chocola hoor de treinen en zie de glinstering van de Amstel Bezoek ik weemoedig de plek blijkt het een kantorenpark ik vermijd voortaan de plaats - bewaar zo de oude beelden worden niet verdrongen door 'Manhattan aan de Amstel…