Alle inzendingen over haren

Stil zit ze, kijkt voor zich langs hare wangen rood, haar vingers bewegen zich op hare benen bloot. Haar lichte haar is stil, de ogen zijn niet te zien, haar borsten staan stil, niets te geschien. Onder haar kin is rood - warme schaduw, en in de lichte schoot donkerder schaduw.…

nee, nog geen grijze haren daar ik heb besloten niet meer te verjaren maar alleen nog maar te verjongen…

Wanneer ik overdenk, hoe minzaam Haar stralend oog in 't mijne zag, Hoe vriend'lijk hare woorden waren En hoe bekoorlijk hare lach, Dan bonst mijn hart en vreugde komt er En trots in mijn bewogen geest, Dat ze eens haar gunst mij heeft geschonken En mij genegen is geweest.…

Een vliegende gezwerm der engelen verkoren Ontving de kleine hoop gepletterd en doorwond, En nam de witte ziel van hare rode mond Die stellend' onbesmet Gods aangezicht te voren. Hoe kort was hare tijd in droevig tranen-dal! Hoe groot is hare vreugd die eeuwig duren zal! Hoe loven zij de Heer haar gonstige weldader!…

wil haar kleuren tussen de regels door ongeschreven woorden vullen het mijne tegen het hare aan…

Zonlicht besloten in hars. Hemelse schoonheid.…

er was altijd wel iemand die niet paste onder de paraplu in de klas kon je hoofden met natte haren tellen.…

Ros Klowees haren Wortels uit Ninof Pastasaus in de mondhoeken Dutje…

De wind heeft haast, trekt de bomen aan hun haren – “Sorry, sorry, echt!”…

het licht kroop zacht dichterbij met lange warme haren het openbaarde de desolate kou die mij in somberheid gevangen had gehouden in de afgelopen tijd het is begonnen met twijfels aan de echtheid van licht dat opgepimd door anderen veel van zijn glans verloren wist over de warmte die het zou moeten verspreiden en die niemand…

Ik strooi mijn vingers door je haren en hang lieve woordjes aan je oren Ik leg mijn streling om je hals en tover kleine lichtjes in je ogen Ik maak je gezicht op met mijn lippen En hang mijn hart tussen je borsten Ik versier je met mijn liefde…

ik zag gras je voeten zoeken zij steelden madeliefjes in het strelen van je huid zonlicht straalde daalde en speelde met vleugjes wind je blonde lentekind haren je danste de pas en het uur van de dag bewoog op het ritme van woorden in je aantrekkelijke lach was een verschijning als ultieme voorjaarsverfijning in oplichtende kleuren…

mist danst langs akkoorden van de eerste stralen zon verstild kijken koeien in de verte vol verbazing rond hun romp verdwenen in een witte deken nog is je lach wat onbestemd in flarden nacht maar ogen spiegelen al wat je verwacht als wij het pad afgaan en nevels vocht zich aan ons hechten glanzen parels kristallijn in lange haren…

Ze wacht al bij de halte Mijn lijf schokt van de kou Maar in mij brandt die smacht Opdat ze mij zal zien staan Reeds wachtend op haar blik Laat de kou mij niet rillen Maar de warmte uit mijn hart Zo mag ze mij niet zien voorbijgaan Ze stapt in de verwarmde bus Ik snap mezelf niet en voel me leeg Konden haar ogen me maar verwarmen Opdat…

nog weer naar boven de poppenkamers lijken nu steeds verder weg de trap was nauwelijks te belopen maar hun ogen hielden jou niet van ze weg je hebt ze aangekleed met alle zorg en liefde in die jaren zij gaven jou een evenbeeld vertellen hoe jouw leven is gevaren met wie je bed en dagen hebt gedeeld je strijkt wat wilde haren…

Onbemind door de wereld met wat vrome woorden vast gespijkerd maar Onmachtig om hem vast te houden Gouden kalveren bonte koe boe boe 't is genoeg geweest G...........nog aan toe.…

hardheid die geen gene kende adonis was mijn vriend zijn schaduw sliep veel uit hij versierde dames zonder schroom en ik mocht vaak mee als spelende schavuit mijn jeugd heeft boeken dichtgedaan met diploma’s ging ik aan mijn eerste baan onbezorgdheid nam een eind mij wachtte een normaal bestaan ik heb nog wat herinnering wilde haren…

ik heb je profiel weer gezien je haren plukten hemel de kleur kon ik door tegenlicht niet goed bekijken je stem klonk zacht ik zag het paradijs opbloeien en je ogen groeiden bloemen die ik nog niet plukken mocht nog winteren we door feesten trage dagen maar je blikken dragen al een kleur die lente opent in een nieuwe pas…

je ogen legden al de rode loper uit ontkleedden me ondeugend ik danste licht vertederd door je hardheid en de passie in je blik ik had je handen vast een lach liet jou mijn witte tanden zien je raakte mijn gezicht lippen vol met hete kussen die mijn tong verliefd ging blussen je huid aaide fluweel haren vonkten in mijn streling…

[een uur na hare geboorte, met hare moeder overleden] Leentje, ontwaakt van ’t lange slapen, Wierp een blikje om zich heen, Zag, dat hier niets was te rapen Dan ellende en droef geween. Leentje sloot haar schuldloze ogen; ’t Sterven was voor haar gewin, Ze is toen juichende gevlogen, Moeder na, ten hemel in.…

De zon schijnt neer op blote voeten van de vrouw in lange rok die wroeten in de aarde door een lok van haar haren schijnt de zon.…

kletsnatte haren scheren waar golven krullen op planken aldoor [senryu]…

Roodbont een hoofddoek in mooie blonde haren vrouw zoekt zeker boer…

in de coniferen begint het goudhaantje te kwinkeleren dennen spitsen de naalden hier en daar glinstert er hars…

De tweede wijnloop wou men eerst verbieden, Verwezen werd er naar de drankenwet. En daarom zou het mes erin gezet: “We willen hier geen aangeschoten lieden.” Ik voelde me aanvankelijk vernacheld, Maar heb toch maar gezellig mee gewaggeld.…

De liquidatie die nog altijd schrijnt Maar waar ze in de Stad zo nat van dromen Is niets bij wat ons nu is overkomen: Ons sufferdje, ons bokkenblad verdwijnt. Wij zitten hier met geestelijke schade: Tweemaal een moord met voorbedachten rade.…

ik draai een lusje in jouw haren, dat is een oud, geheel volledig uitgeleefd gebaar. de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weer hun ogen in en laat het lichaam in haar violette droefte drijven. mijn zwarte tranen zijn jouw schittering.…

Hij schreeuwt in alle talen maar de hare kent hij niet Toch is het snel weer stil als hij haar tranen ziet…

douchen haren wassen zachte witte schuimkoppen zorgen uit hoofd spoelen afvoerputje…

je mag me best tegen de haren instrijken ga gerust je gang die paar die ik er nog heb krijg je toch niet meer in de war…