Alle inzendingen over hartzeer

Een grens, de onderbroken witte streep, Waarlangs ik met betraande ogen rijd Ik kijkt of ik alsnog een ingang vind Het hartzeer kent het klappen van de zweep De stilte na de storm voert niet tot spijt Dan is het dat ik toch de band ontbind…

deining waar schoonheid zich bevind laat me vliegen met de zonnestralen over zee naar verre landen witte stranden deinen sierlijk golven mee laat me inspireren door de wolken hoog in de lucht teken grote vogels op linnen begeleid ze op hun vlucht laat me zingen over de ongeschreven noten van weleer over het toen en het nu geronnen hartzeer…

Liefde doet toch geen pijn Liefde hoort juist fijn te zijn. Maar op een dag breekt de liefde je hart Het rood van liefde wordt diep intens zwart. Vloeken, schreeuwen en huilen Van ellende onder het dekbed schuilen. Dagen, weken of maanden echt ziek Een gebroken hart en een hoofd in paniek. Flashbacks van gelukkige tijden in je hoofd…

Hoe tranen vol herinneringen en verhalen met kleine straaltjes ergens overlopen of nieuwe klanken en kleuren met zich meebrengen om te blijven hangen op de geneugten van het leven Bekleed met een deken van fluweelzacht, diep in mijn breekbaar hart geraakt. Terwijl ik de dag ademhaal, barsten zij stuk voor stuk uit Stromend als een water die zich…

In de blauwe lucht twee tortels droef uit elkaar gebroken liefde Wanneer zoute traandruppels grote gebieden van mijn hart overstromen zodat ze steeds meer heldere kleuren begint te verliezen Het klinkt onbeschrijfelijk en onwaarschijnlijk maar het is de waarheid. Lief en leed gedeeld, hoogte- en dieptepunten gekend, helaas het mocht niet…

Dode meisjes, drijvend op het verlaten bergmeer alle tederheid gezonken in bodemslijk verklonken, doodse stilte die neigt naar mistig hartzeer. Wat mis ik de zachte streling van de jeugd, onbezonnen schoonheid ver weg van iedere droefheid, lichte dagen en nachten in volle vreugd.…

Omringd door zegevierende bloeikracht voelt de Heiland met mateloze hartzeer hoe Satan loert, maar stelt zich niet te weer, wacht lijdzaam op de wraak der boze macht. Soms ritselt of zucht het tergende duister, lacht vijandig, spreekt over komend leed binnen de onbreekbare duivelskluister.…

Door zijn takken woedt onstuimig hartzeer, waarin wispelturig verlangen laait. Dansend schudt hij zich, naar de zon gedraaid, wil strijden tegen oneindig verweer, ziet ook op de golvende bosrand neer, die klanken van hechte geborgenheid zaait. Woelige wensen verzwakken met de wind.…

Vreugde verdrijft eens geleden hartzeer. Mijn werken en streven zijn speels verdoofd." De bedaagde denker heeft wijde ogen, ziet ook de opwekkende roze lucht; herboren bloed stroomt dan opgetogen. Rechtgeaarde Limburgers kennen geen vlucht uit moeite of zorgen, wat ze wel mogen: hun wereld maken tot wezenlijke klucht.…

Gilles Onbezonnen begon je met een joint ik zie je nog voor me een onzekere jonge knul blonde kop met wat pukkels op je snoet het hartzeer wat jou kwelde deed je naar verdoving snakken weldra was het coke later de heroïne je werd nooit ouder dan twintig jaar vandaag dacht ik aan jou aan je moeke, aan je zus meer dan twintig jaar alweer…

pent hij zijn streken op het papier getekend met zijn grijze haren neemt hij nog snel een slokje bier een boer ontspant zijn middenrif doorbreekt voor even de sleur uit zijn hoofd ontsnapt het dichtersgif en het papier krijgt langzaam kleur blauw schetst hij zichzelf neer zoals hij dat al tal van jaren doet het bevrijdt hem van zijn hartzeer…

is een goed teken wanneer stilte de muze draagt langs de lijnen van je smalle gezicht tot aan je ruggegraat ze stopt al het oude hartzeer onder de vloer vergruist de molensteen van oude dingen naar de zeebodem (want hier wordt je zo moe van) gelukkig, stilte ontspant op ogen en lippen tussen taal en inspiratie oud zeer laat ze los, voor…

Woorden als: hartzeer, spijt en dood zult u niet horen deze maal. Integendeel, als schoon kleinood bied ik u dit keer zoeter taal. Vol blijdschap zing ik in dit lied hoe 't vrolijk straaltje zonneschijn reeds met dit middelste kwatrijn verdwijnt in 't nevelig verschiet. Waar is 't gebleven? jammert u. Achter een wolk?…

(ik vroeg mijn ouders om reisgeld, maar ze weigerden pertinent, zeiden dat ik een psychiater nodig had) Maar zij hebben het geluk in mijn ogen niet gezien toen we elkaar omhelsden op een sprookjesachtig verlichte Karnemelkslootbrug, de plek waar ik bijna elke dag vol hartzeer overheen fiets.…

Orkestraal stuwt maat voor maat haar leven voort, gezwind sterft zij een duizend doden om de gunst, de roem of wat dies meer zij Haar tegenspeler tilt haar hoog, nog hoger dan de choreografie gegeven was en zij ‘ stort ‘ neer Zo tragiek het publiek meevoert van op- naar ondergang Ja, er rollen tranen van louter hartzeer Zij ijlt…

Na weer een avond literair geboom zwalk ik naar mijn luizenbed om in zeer diepe dromen de vergetelheid te vinden, de genezing van mijn hartzeer, de verzorging van mijn zielswonden.…

Resten nu slechts de prachtige herinneringen van weleer Nu wel om intens blij te koesteren en zonder hartzeer. Ik geniet intens van muziek en het mooie tuingroen Geniet van herinneringen denkbeeldig overdoen. Ik adem dagelijks inzichten oprecht in en uit Voel mij als open kind gezegend zeg ik ronduit.…

Soms moet je echt leren zwemmen is leven een onstuimige zee zit lang soms even niets mee. Zijn er metershoge golven mensen die gelijken op geldwolven. Breekt iets in bij jou van binnen moet je leven bikkelnaakt geraakt in de rouw toch weer opnieuw herbeginnen. Al laat jij je leven niet bepalen door het verleden hoe herstelt je gevoel, vind…

was het nooit mijn schuld de ene heuvel klom ik na de ander en door haar waren mijn dromen toen vervuld maar nu lieve God, gaf u mij een berg en die berg is mij veel te hoog de top van deze berg kan ik niet overzien het is nu geen heuvel maar dan alleen wat hoger ik zie geen weg terug meer, bovendien mijn vrouw kreeg last van te veel hartzeer…

de dagen dat ik zat en eigenlijk was het nooit mijn schuld de ene heuvel klom ik na de ander en met jouw waren mijn dromen vervuld maar lieve God, deze berg is veel te hoog de top van deze berg zal ik nooit overzien het is nu geen heuvel maar dan alleen wat hoger ik zie geen weg terug meer, bovendien mijn vrouw kreeg last van teveel hartzeer…

Ook van bange zorgen niet Of verdriet, Schoon ik ’t leed wel kende; Maar, wat immer zij gebeurd, Niet een smart, die hooploos treurt, Niet het hartzeer, dat verscheurt, On-verzachtbre ellende. Vrouwen kindren, zie mij aan! ’t Kan nog gaan, Op mijn tweemaal dertig.…

In een wachtkamer voor gekwelde mensen Met hartzeer en onverwerkt groot verdriet Staat een groot beeldscherm vol herinneringen Waarin je de pieken en dalen van je leven ziet Je kunt er je mooiste dromen even herbeleven Maar ook de dalen komen langzaam voorbij Het is de bedoeling dat je die emoties verwerkt Zolang je in de wachtkamer zit ben…

Zachtzinnig glanzen vele ogen met tranen bewogen er is geen aardedonker meer,wel verlichting zonder hartzeer. Maar waak voor de toekomst die ongetwijfeld zal komen waak om steeds de A als eerste letter in te tomen. Vrij zijn is triljoenen mensen en hun stemmen steeds waard vrijheid gaat met verantwoordelijkheid en eigen keuzes gepaard.…

allemaal nieuwe woorden, een andere levenswijze zelfs de werkwijze in het land werd aangepast dat zorgde op onze wegen voor minder overlast Mensen bleven meer in hun eigen omgeving op advies, maar ook als naleving van de gestelde regels voor ons land want waarin zijn we toch beland Geen uitstapjes en bezoekjes meer dat bezorgt één ieder toch 'hartzeer…