Alle inzendingen over haten

ach wat zijn wij niet verloren humor liefde delen en geluk alles wat wij ooit bezworen ligt al jaren in ons stuk van alle gevoelens die er waren kwam het haten uit de strijd hier staan wij dan twee zoutpilaren wat wij hadden zijn wij kwijt jij mag het servies en het bestek de meubels alles wat ons samen bond ik wil er niets van en vertrek…

Waarom moest hij sterven door iemand die, vervuld van haat, het goede niet verdragen kon? Hoe kan het kwaad doordringen in Gods eigen huis? Hoe moeten wij, kinderen van Abraham, samen verder leven als dienaren van God als dienaren van mensen verkondigers van barmhartigheid en liefde? Hoe kunnen wij elkaar verdragen?…

Ik ga je nu ontvrienden Voordat je mij ontvrienden gaat Degene die wordt afgedankt Blijft vaak het langste kwaad Die stomme maaltijdplaatjes Van pasta of patat Of enge kinderfoto's Die ben ik echt heel zat Het is gewoon niet leuk meer Zoals het hier nu gaat Vandaar mijn drieste actie Ik hoop niet dat je nu haat Je hebt het zelf te danken…

Licht van Pasen, licht verrijzend uit de nacht van haat en vrees, dat doorheen de koude ochtend ruimte schept voor hoop en moed. Licht van Pasen, licht ontvlammend uit de avond van de dood, licht dat niet te temmen ademt tot aan 't zachte morgenrood.…

't Zal knagen in het lijf, oud spijt dat blijft omdat uw haat erin werd ingelijfd. Kabaal? De taal staat van uw misbaar krom, het is niet het dat lelijk overdrijft. Het keert zich af en met de liefde om.…

Hier en daar een dorpsgek vecht nog zijn eigen oorlog, leunt nog tegen zijn leeggeruimd toneel van de wereld en wacht nog op volgende week betere komedianten. ------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1983.…

Mensen die hartelijk zijn, schenken aan alle harten, een gelukkig leven. Een mensenhart klopt trouw, meer dan drie miljard maal, gedurende een leven lang. Trouw stroomt bloed, totdat. Totdat het stoppen moet. Vraag aan een mensenhart, waarom het blijft kloppen. Vraag aan uw eigen hart, waarom u best vaak lief bent, maar ook haatdragend…

In stille haat tegen jezelf ging de wereld ten onder geen kleur tekende nog jouw bestaan alleen brede zwarte kloven je ziet een beeld als enkeldun ben je breekbaar maar de spiegelgestalte houdt je handen niet vast schreeuwend alle woorden beefde je hart bijna tartte je de levensgeest sproeide hij zijn adem toch omwille van het stijgen…

Wanneer waarheid eerlijk de taal van vergeten zal spreken schrijft de leugen letters van nooit wanneer liefde alle woorden ziet dansen schreeuwt haat om verloren kansen ooit wanneer de ochtend een nieuwe dag voelt verzwijgt de avond de donkere nacht nooit zal morgen dan ooit vandaag zien en gisteren naar nooit verjagen .…

Het doet me pijn als je me aanraakt als je me slaat Het doet me pijn als je schreeuwt dat je me haat Het doet me pijn als ik weg moet naar mijn kamer Het doet me pijn als ik mezelf dan weer sla.…

De tv op het voetbal afgestemd Een bal heen en weer Wel 50 duizend keer Laat de leeuw niet in z’n hempie staan Hooligans, haat en pijn Iedereen wordt afgemat Joden dit, Boeren dat Want voetbal schijnt oorlog te zijn Ik begin te klagen heel de tijd Hier is toch niks aan, dus Tijd om naar mijn kamer te gaan Voetbal is helemaal niks voor…

Een oude wijsheid van een oude koning (die alles had gezien, zei hij): Er is een tijd van liefhebben, haten opbouwen & afbreken enz.…

Als de wereld vergaat in een inferno ontstoken door blinde haat zal ik niets merken negeer ik de lijken en brandende kerken Het hellevuur zal mij niet deren of mijn ziel ooit kunnen verteren Mijn mooie wereld is reeds vergaan Geen vaste grond meer om op te staan Die verdoemde dag sloot ik je dode ogen en kuste je bleke lach…

verder moet ik gaan, vergeten wat voorbij is, zonder wrok, haat of verdrietig zijn met scherven en stukken opnieuw beginnen…

Ik haat het, ik verafschuw het wat ik na al die tijd in je zie voor iemand zoals jij je bent een en al mysterie Ik wou dat ik je kon lezen heb bijna te vaak aan je gedacht ik zou je zo graag willen zeggen; je bent mooi als je lacht Diep in mijn hart weet ik wel dat ik je moet laten gaan want wat heb ik aan iemand die mij toch niet ziet…

Geboren met de vrees te leven ben ik degene die ontwijkt onbemind en onbegrepen ik haat elk spiegelbeeld dat mij bekijkt. Mijn vonnis zal ik gaan voltrekken met geheven hoofd, mijn ziel ontbloot en ga voor eeuwig luisteren naar de stilte tot hier niet verder, ik maak mij dood.…

ik geloof in God als symbool van liefde in het algemeen alles dat er buiten valt is wat het is dat kan ik aanvaarden liefde is mijn praatpaal en klankbord altijd luistert en uitstraalt spreekt en laat voelen goddelijk is in houden van liefde is goed: dood niet en haat niet voert niet oorlog maar verbindt is zalig vertrouwd en kwetst niet…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

Een leven met blijdschap, een leven vol haat, een leven vol liefde en een leven vol verraad, Ik probeer sterk te blijven, het niet te laten zien, Dat lukt niet altijd even goed, en wil ik huilen, misschien..…

nog smeult de haat laait agressie op uit het archaïsch duister waar het misverstand geboren is hoe ongebreideld is de brute kracht die levens pakt van andersdenkenden in hun streven naar de wereldmacht fanatici en barbaren bruuskeren alle normen en waarden die de mens verheffen uit een beestachtig bestaan hier zal de hitte exploderen…

Verveeld verviel zij in melancholie door de haat van dode dichters, dove bromvliegen cirkelden om haar heen: sterk is de hyena, O, mijn lief, ontwaak, zie de sterren doven boven ravijnen en diepe kloven: de vlammende kaars fonkelt als drakenoog in duistere nacht, zie haar liggen wachten onder de zon in een bed van donzen - sneeuw,…

Haat mij niet zoals je ziet is het allemaal geschreven het verhaal het gaat inderdaad over jou kan je alles geven alles wat je maar wil zal voor je knokken nooit tegen je jokken je warmte geven als een kachel lopen samen als een pinquin wachel kachel warm geef je over je arm hand ik geef om je echt waar is dat raar na een lange…

elke dag denk ik aan hoe je was en hoe je nu bent elke dag denk ik aan hoe je liefhad elke dag denk ik aan je haat elke dag is anders maar elke dag denk ik constant aan jou ik denk dat ik nog van je hou, maar niet op de manier 'houden van' niet zoals toen.…

van wie de schoen past trapte hij zijn rooksignalen voor zich uit als een beproeving voor het jong gevallen groen dat hij er raapte als de blaadjes met de dood op apegapen in het bos dat hij te branden hield met dor hout nog van toen Veel harder dat zijn mond kon blazen grapte hij zijn declamaties over zwart verschroeide aarde die hij haatte…

allerbelangrijkste dag van het jaar veel mensen gaven er hun leven voor zodat we vrij kunnen zijn om te zeggen, te denken, te voelen zonder te kwetsen zonder pijn te doen zodat we kunnen leven zodat we kunnen zijn die wie zijn samen en met elkaar vrij van honger vrij van geest vrij om lief te hebben een wereld zonder oorlog zonder haat…

doodgeknuppeld door geweld en helse haat, omdat zij vol liefde en goedheid wilden strijden tegen 't kwaad. lachen is totaal verboden op datzelfde vredesplein. zouden ook die beulen weten: dat een vleugje humor 't leven vlugger licht laat zijn?…

Alsjeblieft, verdwijn nu uit mijn leven uit mijn hart en uit mijn dromen ik geloofde weer heel even dat het allemaal goed ging komen Niets bleek minder waar jij bent door en door slecht dezelfde egoïstische leugenaar waar ik niet langer voor vecht Ik voel nu onderhuidse haat en kan wel janken bovendien ik wil dat jij nu weg gaat en jezelf…

En de tijd verscheurde met de haat die geen boodschap had of een gebed om een zinloze dood te ontvluchten. Want schuld was zijn moment dat hij niet meer wilde verliezen. Omdat zijn stem dood was, zijn nachtmerries nu zouden zwijgen en hij de stilte onverdraaglijk wilde maken.…

Ik bloedde met haat mensen vol woede. Ik verlang ernaar om in zonlicht, de stralen van mijn bloem te laten dalen over al wat leeft. Ik ben bang dat degene, die van mij houdt, de bloemblaadjes telkens plukt met de woorden in vragen: "Houdt ze wel houdt ze niet van me...?"…

dagelijks sterf ik in mijn lijf en schreeuw de leugen die me pijnt, er is geen hemel achter de grote zon slechts een deken die de nacht doet ontluiken hoe mijn stem ook krijst in het schreeuwen van haat en tucht blijf ik mens in het slaafse beeld van silhouet en schaduw en zelfs geridderd door het lot tart de zekerheid mijn hoop…