Alle inzendingen over heet

Laat de mensheid weer geloven In dat woord - vol met zachte zin - Laat zijn waarde nimmer doven Voer het weer hoog het vaandel in Laat de aarde weer gaan draaien Om dat woord - vol van eeuwig roem - Laat zijn zin niet overwaaien - Het heet Vrede dat ik hier noem…

enige tijd later ontstaan de mooie vormen en kleuren; zij opent haar hart op vruchtbare aarde gelijk een wilde bloem dorstig slurpend bij het opgaan van de prille ochtendzon en smoort als de stekende rode ploert de gouden akker op 't hete middaguur verzengend als 't kanonnenvuur…

De minste onder vele broedren, Ten vleugle van het heir, alleen, Heb, onder ’t hete middagbranden, Ook ík mijn strijd gestreên! Niet tot victorie!…

Wat heet echt? wat nep? de wereld wil bedrogen worden Het zijn niet alleen 'de witte boorden' die bedriegen Het is jokken halve waarheden, leugens liegen... alsof 't gedrukt staat We zijn 'aan de maat' hoe...... nu terug te keren in Holland, klompenland waar alleen tulpen? de akkers..... achter de duinen kleuren.…

mystificatie en verheldering samen ooglid in hand een licht conflict en over het witte blad gaat de witte mier de ware jacob met een zucht van vermoeidheid heet geen Jacques bal van energie met scrotale compressie voor jonge vrouwen de koe in de kerststal laat zich de eerste tijd gewillig lijden…

Van het gebeuren meende het dat het geschapen was, en van die schepping dacht het zelf het doel en de betrachting, ja, hét van het te zijn. Tot plots, o stille dag, gezegend uur, toen het het echte zag. Het echte heeft geen naam en ook geen doel.…

Peppermint robotics heten ze ‘k Denk dan terug aan de bladblazers rondom onze vliegzalen, ‘k zag daarbij een oude man met bezem lopen, gaf hem compliment in zijn verweerde gerimpelde gezicht Ook hij vond het nix…

De tegenstander die ‘de bus parkeert’ Heeft het besluit tot die tactiek genomen Om zo een tegendoelpunt te voorkomen, Want de verdediging loopt dan gesmeerd. Zo eindigt elke wedstrijd in nul – nul, Voetbaljargon is vaak een hoop gelul.…

gesproken heb hoef ik niet te slapen te eten of te drinken Als ik je gesproken heb hoef ik niet te zwemmen met jou naar de bodem zinken Met jou naar de vogels kijken Terwijl we ertussen vliegen De aarde onder mij totaal vergeten Ik zweef en vlieg en voel me blij Na jou gesproken te hebben, mijn zorgen voorbij Mijn hemel zal mij welkom heten…

't Overwoekert in 't leven het mooie dat werkelijk rijkdom heet. De armoede van onze rijkdom dat is het verlies van de geest, zodat men in overvloed omkomt en alles voor niets is geweest.…

Wat gebeurd is, lieve blijft niet bestaan zo vergaan de weken dagen en nachten die bij jou binnenkeken jouw kamer in, jouw bed Het gaat zoals dat heet jou naar omstandigheden redelijk wel. Ik weet de dood piept in jouw ogen in mij groet de pijn de vloek van niet begrijpen van vol van liefde zijn…

je kunt me eigenlijk niet wijsmaken dat je het niet dieper voelde dan een bliksemschicht van lust je borsten waren veel te rond je tepels veel te heet je tong te zwierig in mijn mond als het toch alleen maar aandrift was deed je het wel goed zelfs mijn onderlip wilde het….…

Een beeld, een papiertje en een schaap, is alles wat ik nu nog heb maar meer zal het worden en worden zal het meer want deze keer zal ik niet rusten tot ik alle vruchten raap van het fenomeen dat liefde heet, laatste keer!?…

Nu kolken m'n aders, verlangend en heet, lichamelijke verraders mat-glanzend liefdeszweet. Hoe moet ik me beschermen? Dwaas, droom ik nog steeds dat, wanneer hij me laat kermen na mijn lijf, het niet mijn hart is dat breekt.…

Warm en heet hij dacht ik heb beet. Moet opeens hard werken het zou de vriendschap versterken. Een bange koude kikker zon overgoten helemaal verbrand in het warme zand. Als de zon toch eens minder zou schijnen. Zou dan ook haar angst verdwijnen?…

Woont er in jou nog iets dat liefde heet?…

In den oude schuttingh zit Enen bijzonder nauwen spleet Als ik daar doorhenen schouw Krijg ik het alzo heet Maar wat ik zie en wat ik wel Maar jij niet weet Blijft liever achter mijne lippen Liever blijve ik discreet Maar och, och! Die dingen daar Achter den nauwen spleet…

De kast, de tafel, de wereld die kamer heet; de continuïteit der dingen lijkt zich onafgebroken te voltrekken - het is haast voorgeschreven. Dit uur ongeboren lijkt het leven uit haar verloren. Niemand wil met haar ruilen en zonder het te weten is in haar het eeuwige verlangen naar buiten komen huilen.…

er zijn geen monsters meer verslagen of op handen gedragen gemaskerde creaturen dansen rond het vuur dat passie heet schilden weren de vlammen as smeult in de aarde hier en daar blaft nog een hond de avonden zijn rustiger nu buiten dwalen de lantaarnpalen in het groene maanlicht ik hoor de echo van haar stappen ze is ver weg van huis…

er zit een oude man op een bank in het park hij kijkt rond hij ziet jeugd heel veel jeugd jeugd, dat was hij eens ook hij zong, sprong en genoot van die zekere onbezorgdheid die jeugd heette maar nu… telt hij niet meer mee hij is immers oud zijn wilde haren kwijt droevig is zijn blik hij denkt: waarom wordt men eigenlijk…

Van drie kilometer strand van Hoek van Holland mocht vanwege hevige trek in geulen en gleuven niet worden af gezwommen Nu weer wel wij mannetjes werden met drommen na heet in pannetjes te hebben liggen steuven tot in het diepste der diepten verwacht Meteen liep het bij Pier Zuid met fluiten de spuigaten uit…

De reis die in het hoofd gestalte kreeg gemaakt tot aan het doel, vervuld verlangen dat tot stilstand kwam gaat verder dan de halteplaats, hier openbarend dat niet hét- maar elk doel zich aaneenrijgt aan het snoer van wegen dat geen wijzer kent zo blijft de reis,-een wegennet waarop de mens zich voortbeweegt als ondergrond om zich te roeren…

Je ogen schieten vuur Laaiend ben je Waarom juist zij Je voelt al de druk De anderen een lange rij Emmers water voor ogen Waarom geen vluchtplan De pastor pookt in de haard Uitgeblust was zij en nu Dat hete hangijzer Beklemming maar ook bevrijding Als straks uit haar as Onverschrokken een duif rijst Zul je de brand meester zijn…

Ik stel me voor, Dit is mijn proces, Tot het einde ga ik door, Aangenaam, ik heet MS.…

je wordt geboren je weet niet waaraan je begint je ouders moeten wel, het wordt van ze verwacht en dan heet je zomaar Barack Obama, de verlosser men wil het anders, dat zorgen worden verzacht dan zegt je moeder, deze noemen we Adolf want we hebben al een Heinz AH Erlebnis, Zwarte Woud een kerstboom versierd Huil maar niet, kleine…

Angèle heet ze, Angèle Haar wijze witte haren geven haar een aureool van onoverwinnelijkheid Als de avond de ruimte vult met stilte en verwachting, krult de kat haar rug tot een boog en vlijt ze zich bij het haardvuur Dan sluit ik de gordijnen en breek abrupt de dag af De stilte voelt vertrouwd Ik gooi wat blokken op het vuur……

Het eten was er gloeiend heet, ze móesten dus wel stoken. Niemand die er iets van zei, de maaltijd smaakte heerlijk. Maar toen een gast er eens naar vroeg, sprak de waard goudeerlijk: 'Ik pest mijn keukenpersoneel, dat raakt dan buiten zinnen. Scheelt aan brandstof reuze veel, ze kóken nu van binnen…!'…

Langgerekte klanken door schaars verlichte straten sterven in 't hete zand van dit vroege ochtenduur een stad ontwaakt in eeuwenoude rituelen drommen samen in rijen met zovelen buigen allen richting heiligdom volgend de imaam knielen neer en gaan weer staan in aanbidding wederom…

Men legde wegen naar de horizon, bouwde torens in de wolken het geld stroomde in de vaart der volken Er was een tijd dat alles zo maar kon het tijdperk verdwaalde en de horizon is verdwenen ‘s winters werd het te heet, kleur nam de benen het ei van Columbus leunt op een nieuw elan van duurzaamheid, verbondenheid op handen…

Daar ben je dan dreigend rood verstoppen kon ik me niet dus krab me maar open krijs me onder met je afschuwelijke stem kwijl je vochten over me heen lik me met je ruwe tong beknel me om je harige borst bijt me in mijn vlezige nek omfloers me met je hete adem trek uit mijn haren duw je hoorn in mijn zachte buik wat ben je duivels ik kreun…