Alle inzendingen over heiden OR doodstraf OR evolutie

Spontaan ontstaat uit niets uiteindelijk het zichzelf vermenigvuldigende leven Het tikken van selectie en aangepast zijn aan toeval wonder zonder oorzaak Intelligentie is een bijproduct een doelloos denken complexe tevergeefsheid…

Meedeinend op het ritme van moeder aarde's harteklop na eeuwen scheiding herkenning in overgave aan de oneindige beweging geheimen van de evolutie zorgvuldig opgeborgen in de plooien van haar sluiers onthullen zich in kadans celherinnering die ik was mineraal en plant zwemmend in zee kruipend in het zand me oprichtend en op…

Evolutie Eerst die knal (het moest ergens mee beginnen) Dan een zee-amoebe Krijgt pootjes Kruipt aan land Scharrelt over de savannen Gaat staan Gaat liggen Gaat dood Wat zijn we er mee opgeschoten?…

De Zwarte Piet De Witte Piet En sinds vandaag Pistolen Piet…

Toen we nog gewoon vissen waren en zweefden door het water of voor ons uit lagen te staren toen dachten we niet aan later als we geen vis meer zouden zijn, maar wezens met twee benen om te vallen, twee wangen om te blozen, twee ogen om te wenen, toen moeten we gelukkig zijn geweest in het water, ons vlug voortbewegen zonder vallen en zachtjes…

Soms voel ik me een mier opgeslokt door plicht en alledag. De zin van leven, mijn leven, wellicht niet eens een rimpeling tussen zovelen. Misschien zijn wij een blauwprint Neanderthalers nog die uiteindelijk op vele planeten bestaan, en waar wij dan op die verre werelden zijn geëvolueerd in humaan.…

waar zijn de poeltjes die de koeien lesten waar zijn de kikkers, stekelbaarsjes en al die mooie salamanders de onderwaterwereld verborgen in een groene wei waar zijn die vele uren van spelen vroom en blij ik heb echt medelij met onze kinderen och arme… de evolutie haalt het van de charme!…

identiteitsbeweging Die onderwerpen doet aanraken Waarin mensen meedenken of afhaken De welvaart die we voor een ieder willen behouden waardoor we tegen een vluchteling in nood Stamelen Wanneer die vluchteling kan komen aan ons brood Zijn we op zoek naar een nieuw hart In een nieuwe wereld of kan in die wereld geen hart bestaan de verdere evolutie…

EVOLUTIE Onder zijn borstschild zit een zakje zaad Het is bestemd voor juffrouw Watersnuffel En tijdens een gecompliceerde knuffel Neemt zij dat van hem over, zeer kordaat Als zij zichzelf bevrucht heeft is het klaar Zij zet haar eitjes af en kijkt ernaar Wees welkom hier, er is plek genoeg Voor jou zeg ik vertederd tot een wicht Ik…

Acute doodstraf kan men zo vermijden. Tenslotte zal-ie sterven in de cel.…

Wij burgers wijzen braaf de doodstraf af, Maar boeven zelf zijn wel voor deze straf.…

De doodstraf moet weer worden opgelegd en niemand gaat zijn boekje meer te buiten. ‘k Heb altijd al verlangd naar het verleden toen nog voor vrouwenkiesrecht werd gestreden.…

Een kind van vier verkrachten tot het bloedt Een opa die zich aftrekt op een kleuter Anale groepsverminking bij een peuter Op forums doen de foto’s het heel goed De doodstraf is voor mij een groot taboe De wereld is er echter zeer aan toe…

Bankje in de heide Door nevels gevernist Sferen in het grijze Waar het uitzicht is weggegrist Bankje in de heide Het leven is er stil Men laat er Schotse Hooglanders weiden Herten die er bronstig strijden Bankje in de heide Landschap van eindeloze tijden Hertenbronst die er jaarlijks afspeelt Dit uitzicht voor menig herten-voyeur nooit…

Doen we weer de doodstraf?…

Een metersdik dossier en veel getuigen Al jaren onderzoeken aan de gang De Belgen roepen nu om levenslang En bij de doodstraf staan ze straks te juichen Al staat de schuld van Marc Dutroux al vast Men vindt beslist nog lijken in de kast…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur Nu is de zoete heidewind Vol zoete honinggeur Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd Nu is de hoge lucht alom Een blauwe zaligheid Maar als de heide schoonste wordt Dan komt de winter aan Want bloemenschoon duurt maar kort En vreugd is gauw gedaan En 'k zou mijn leven…

Een vrouw die, een heideheuvel afdalend, kleine, paarse heidebloemen strooit over het hoofd van de welbeminde en lacht, zó zijt gij tot mij gekomen zomerlik reëel, sterke ziel van buiten, geworden tot mijn ziel; kracht, die weer buitenwaarts gaat.…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

Op een zomerdag heide staat in volle bloei de wereld kleurt paars…

Wij wijzen principieel de doodstraf af, Voor Timothy McVeigh dan uitgezonderd, Want bij een dodental van meer dan honderd Vindt iedereen het een gerechte straf. De vraag is dus alleen bij hoeveel lijken Een mens van zijn principes af mag wijken.…

Als Saddam straks de doodstraf heeft gekregen Die niemand wil voltrekken, wat een strop Sluit hem dan snel in Scheveningen op Daar kan hij, met wat hulp, fijn zelfmoord plegen Dan komt een onderzoek dat lang zal lopen Waaraan daarna geen touw is vast te knopen…

avondwandeling door allerlei tinten paars, samen slenteren…

schapen blaten zacht witte wolken in het blauw de heide glooit paars…

op de heide, zo nabij een schrale boom kijk ik omhoog en zie in schuivende witte lagen van een zacht blauw decor roepende vleugels om aandacht vragen ik zwaai gewillig ze weten dat ik ze hoor hier op nog onbegraasd gras staat mijn wereld stil dit is wat ik wil toeven op een luchtig kompas omringd door een zee van ademend gewas zo sprietig…

De heide blakert onder 't zonlicht en kleurt de horizon met paars dat als een ruwgewolde deken een vreugde is voor wie in kou en zuchten ademhaalt. Ze bloeit en schittert en lokt bijen ver van hier om 't zoet van honing te vergaren nog eer de winter komt en alles weer in stilte toedekt, grijs en grauw.…

Heide Rood bruine huid van Moeder Aarde Stekelig zacht Nodigt uit tot rust tot liggen tot koesteren tot gestreeld worden Diep oerverlangen Nooit voldoende tot de dood tot ik het mezelf geef Tot ik het jou vraag te geven aan mij Zo ik aan mezelf In verbinding te zijn met mij met jou Nu hier Dan daar op jouw heide…

De heide blakert onder 't zonlicht en kleurt de horizon met paars dat als een ruwgewolde deken een vreugde is voor wie in kou en zuchten ademhaalt. Ze bloeit en schittert en lokt bijen ver van hier om 't zoet van honing te vergaren nog eer de winter komt en alles weer in stilte toedekt, grijs en grauw.…

Op de heide nabij Gasselte smeet mijn moeder met takken naar een overvliegende bosuil, terwijl het schemerde en de smaak van een Split-ijsje nog in mijn mond namousseerde.…

in de wellicht nonchalant gestapelde hoop zwerfkeien zie ik een fraai sculptuur van een moeder met kind aan een tafel van liefde de kunstenaar van het werkje blijft vooralsnog anoniem…