Alle inzendingen over heilzaam gedichten leemte

Het blijft toch vreemd dat onze goegemeente Vaak een half etmaal lang verstoken blijft Van een traagsonnetteur die langzaam schrijft En ons voorziet in niets - geen woord, een leemte Kom Daantje, hebt gij weer geen vers bereid Laat ons niet twaalf uur in onzekerheid!...…

geen afscheid van het leven na de opstanding maar in gezamenlijk gebed is hij gegaan had zich nog laten zien in veelvoudig manifesteren zijn apostelen gesmeed tot heilzame profeet in zending op de wereld begiftigd met de geest zijn boodschap spreekt in ieders taal vrede voor ons allemaal…

ze waren er de bonte bloemen luisterrijk in een mysterieuze nevel warme harten heilzame blaadjes als lichten in de schaduwtijd droegen glansloze broze vlindervleugels naar de zoete nectar een keur van vruchten ze waren er als een fleurig boeket met zorg heb ik ze in een vaas gezet…

zie je in huizen van oergras bewoners zoeken naar het verschiet dat onder leemte ligt begraven al geef je groen men ademt hier te bot blauw door huid ogen willen liever alles buiten sluiten aan de einder bij een oude stad is het leven voor eeuwig met jou op de loop gegaan…

Sinds wanneer ben ik vatbaar Voor een volstrekte vreemde, word ik in slapeloze staat opgeslokt door leemte? Het is alsof ik willoos ben geworden, Kansloos om ooit nog één mens te zijn. Van alles wat ik tot nu toe was, Blijkt dat ik slechts de helft ben geweest.…

Het eeuwig duistere doolhof waar de caroussel draait, zwevend in de lege leemte om hem heen. De adelaar vliegt door de onvatbare wolken en ziet haar prooi alsof het altijd op haar iris heeft gezeten. Zij stort als een raket neer. Niet te missen... ...op weg naar...…

groter gaapt het gat tussen trein en perron roepen wij bij vertrek nog woorden die flarden in de wind weldra door de wissels is het gaan een feit rest jij ginds op het door mij verlaten station en ik hier in het late uur treinen zijn er voor het vertrek de leemte tussen trein en perron voor de tranen…

Een kilte, een leemte omrand soms Door champagne en veel bier. Drank vloeit rijkelijk tussen zinnen Die ongezegd zijn gebleven en een Hunkering, een diep verlangen blijft In het leven.…

storing witte schapen loom grazend in blauwe weide de beuk verwent het vermoeide gras met heilzame koelte een blad trilt uit gewoonte zonder aansporing hij laat zich horen de leeuwerik vanuit zijn vlucht zijn zang verstomd als zij hoorbaar naast mij plaats neemt…

Ze kan ook met mededogen de eenzame leegten genezen, in een heilzaam woord wat we in het leven moeten herlezen. Teksten worden weer drinkbaar uit heldere bronnen, lichter op een linnen zonnestraal en voor die zal begrijpen, zichtbaar.…

Naar oude blues luisteren is heilzaam, het is net zo troostend als bidden, en geneeskrachtiger dan menig medicijn.…

Buigend op een vraag slaan plots de stoppen door kennis lijkt verdwenen holle stilte achterlatend krakende gedachten brekend op problemen niet in staat te noemen wat ooit geweten is tikt de tijd lijdzaam voort leemte lijkt steeds leger onder groeiende wanhoop blijft het antwoord bijster…

telkens groter gaapt het gat tussen trein en perron wij roepen bij vertrek woorden die flarden in de wind weldra door de wissels is het gaan een feit rest jij ginds op het door mij verlaten perron en ik hier in het late uur treinen zijn er voor het vertrek de leemte echter tussen trein en perron voor de tranen…

Wolken laten de zon zwijgen het graf ligt stil onder de regen het grafschrift nauwelijks leesbaar durf ik te lezen in mijn eenzaamheid het rouwproces voltooit zich in aanvaarden dat je er niet meer bent maar jouw stem altijd hoorbaar in het diepst van mijn gedachten waarschijnlijk duidelijker dan ooit vertelt me dat de stilte heilzaam…

(met dank aan K.Schippers) om klare poëzie te schrijven moet je dicht bij jezelf blijven goed om je heen kijken en de verwondering het werk laten doen zoals dikwijls bij de dichter K.Schippers het beter kijken een eigen leven is gaan leiden rest ons nog de leemte van tussen zeggen en schrijven die haar stempel drukt op het ultieme…

Dan hoor ik wel, gebarsten gong, Slaaps wijsje zoals moeder 't zong Vlak vóór de diepe blinde sprong: Nog gaat het vals met leemte aan leemt; Maar 't klinkt niet langer schril en vreemd, Als straks de dood het overneemt.…

het lijkt niet eens moeilijk vliegen met stramme vleugels schateren met de wind mee pluizen volgen op hun vliegroute een vink uit een pimpelmees een arend naast een valk of het gekraai van wat wel een kraai moet zijn herkennen maar giftige kruiden uit heilzame vertrouwen versus wantrouwen zwijgen als goud en het sprekend zilver dat is…

Hij schrijft verhalen en gedichten voor kinderen en volwassenen, waarvoor hij een aantal prijzen kreeg.…

ik had haar nachthemd zorgvuldig om mijn kussen gevouwen m'n hoofd vol warrige gedachten in haar geur gelegd en het hielp ik was niet langer eenzaam de leemte van de nacht werd gevuld met de herinnering aan het samenzijn toen ik vanmorgen wakker werd met het zout van m'n tranen nog in de bedding van mijn wangen wist ik die koude ledigheid…

Als ik jouw vriend was als ik dichtbij je stond omdat ik je aardig vond en ik kwam je opzoeken wegens ziek zijn mocht ik, dan éven bij je zijn, blijven om in jouw ogen te schrijven... van jou te houden, jou te willen behoeden van pijn jouw hand fijn te knijpen om je nooit te laten gaan zolang onze aardse band blijft bestaan Mocht ik…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

woorden die naar stilte neigen stuiten op botsend binnenzwijgen het mag van geen naam weten schielijk, op de drempel van een soort vergeten dagen lijken geteld maken van dood gewag ordeloos gevangen in bedekt zelfbeklag raamloze gevels met plaatsvervangend gat als lamento in leemte enkelvoudig vervat gevlucht naar de nacht nu…

hij las ze uit de scherven in hun ogen voor en noemde het een geluksmoment van venus heilzaam dronken ze de glazen leeg lieten huizen naar mooie woorden schikken het is poëzie en ik de muze zeiden ze tegen vrienden zelfs toen zijn schoenen bij de buren stonden verklaarden ze dat hij nog steeds oog had voor een ander en delen iets is…

iedereen wil geheten worden zowel ‘s avonds als in de morgen al hoe klein ook of hoe groot iedereen wil zich gezien weten niet als levend dood iedereen wil gewoon erkend zijn een vogel in een vlucht die ene bij in een zwerm die vis in een school een ster in de nachtelijke lucht iedere druppel draagt bij aan een heilzame regen iedereen…

het is zomer maar je afgrondt me met vergezichten die de sneeuw verijzen de gletsjers tussen ons doen groeien in hun eeuwige verblijven ik pluk bloemen en de kruiden die zo heilzaam zijn laat zinnen groeien balanceer met woorden op een nog niet uitgesproken lijn ben jij de rechter die het evenwicht bepaalt afgrond of de hemel…

ongeaarde voeten ga ik roerloos door de doffe dagen vergeefse vragen verlaten mijn handen in zinnen zonder eind als schrijnen gestapeld in vochtige hoeken ik boek voeling zonder doel tot een beladen verleden verkeken is bewust van een verzengend gemis keer ik af van vlakke paden en loop te hoop naar noordelijk licht is daar de leemte…

waar de stilte bijna tot ons spreekt de wind zijn rust over de aarde laat waaien daar drijft leemte wat naar de verte toe bloemblaadjes zacht en licht komen het droeve aaien een vogel vliegt rond het hemeldak zingt met ongekende kracht een hoopvol lied grillige boomtakken krijgen een glans door de zon mistdruppels verdwijnen…

die leemte heeft zijn sporen nagelaten in hart en ziel reden genoeg om daar op 4 mei 2 minuten bij stil te staan…

Stap voor stap ontdek je heel diep van binnen een stil en heilzaam plekje om angst te overwinnen Wijs is degene die niet vecht in het heetst van de strijd waar woorden onterecht afgevuurd worden door haat en nijd Zoek rust en vrede en laat het uur de hoogste vlammen doven dan zal het laaiend vuur zichzelf van woede beroven.…

die leemte heeft zijn sporen nagelaten in hart en ziel reden genoeg om daar op 4 mei 2 minuten bij stil te staan…