Alle inzendingen over heimelijk heimlijk

de klaarte van mijn woorden schep ik in je ogen mijn patio bekleed ik lichtgevoelig met je blik op de muren beeft veelkleurig ieder ogenblik nu ik heimelijk liederen zing die ik op je lippen ving.…

Zon de duiker dirigeert de aardkorst nacht beluistert heimelijk Engelse radio’s Jammer Morgen zonneschijn nu zelfs al sterrenschijn En de nacht weet niet waar kruipen…

De Fransen zaten smullend voor de buis Te kijken naar hun staatshoofd z’n misère, De president heeft immers een affaire, Z’n partner ligt zelfs in het ziekenhuis. Terwijl de persbijeenkomst zich ontvouwde, Dacht hij: ‘had ik m’n helm maar opgehouden.’…

Een kasticket met een blik die betekent wat je aanbelangt in je heimelijke kamers uit je betrokken wolkenhemel op je betraande vingertop. Mont Blanc met blauwe regen. --------------------------------------- Uit: 'Turbulenties!', 2017.…

de zon verdwijnt in herfstpijn de nacht wint snel terrein is eerst het duister zwart, vanaf vandaag voelt dat ineens apart het glimpt van witte ogen in een heimlijk vlug gebaar je voelt je wat bedrogen spanning is goed merkbaar de lichten zijn te fel en kinderen luidruchtig ze reageren veel te snel want hun harten zijn onrustig het…

Op deze dag worden heimelijke liefdes openbaar En zo ook de heimelijke ware gevoelens die wij hebben voor elkaar De verrassing zit hem bij ons niet in de afzender of de ontvanger Maar in het feit dat wij vandaag nog eens zeggen: Ik hou van jou, vandaag, morgen en nog heel veel langer!…

ogen die spreken er bijna om smeken maar geduldig wachten terwijl zij naar je lachten vlijde zij zich heimelijk neer en dat voor de allereerste keer kronkelt zij, nu lippen haar beroeren wachtend tot hij 't tempo op zal voeren…

mijn blik geniet de prille dag betast het zwijgend ochtendlicht een vroege fietser kruist mijn oog en een vrouw die het raam openzet ik loop nog heimelijk buitenspel terwijl de dag zijn tred hervindt…

hoe haar passie nog altijd in me gloeit nog stroomt onder mijn verweerde huid zoals ze heimelijk in mijn takken kruipt mijn knoppen schuchter blozen doet zo blijf ik ruisen tot het licht verkort mijn blad verkleurt verwaait verdort…

ik taal niet langer naar verholen zinnen die in ‘t vroege licht niet wezenlijk te verwoorden zijn laat de zon liever heimelijk naar binnen sijpelen en mijn lief nog even onbeschreven proef in alles onzegbare poëzie…

Ontsnapt aan toezicht van de overheid nam deze schepping heimelijk de tijd te groeien tot een bouwwerk van formaat. Maar redden hoeft niet; angst is ongegrond. De Sababank is immers kerngezond!…

Op school schreef je soms heimelijk een briefje, Wanneer de leraar eventjes niet keek, Je hoofd was in de war, je maag van streek, Terloops gaf je het stiekem aan je liefje. Van Koeman had ik toen nog niet gehoord: Misschien had ik dan ook wat meer gescoord.…

het mooiste meisje van de klas veegt triest de tranen uit haar ogen wat was u aardig en bevlogen dag meester met de vlinderdas het valt haar zwaar, het lieve kind ze had hem heimelijk bemind (Een laatste snelsonnet voor Driek van Wissen)…

Gelukkig weten wij niet alle dingen, Die heimelijk gebeuren in dat land. Ik denk dat hij met name voort zal leven, Door speeches die een ander heeft geschreven.…

Herfsttijd bleef zijn hart belagen dat heimelijke pijnen had te dragen, hem onderdompelde in droefenis. Ikzelf ben nu één jaar melancholiek maar dát komt door Trumps creepthroatpolitiek.…

Ik zie de wilg die mijn tranen deelt de kringen heimelijk vergroot zich onverhuld verwijlt in mijn dromen.…

zoals hij bijna geen blad meer draagt toch met het landschap vergroeid en verbonden blijft zo wil ik hier wel staan wanneer mijn eigen levensjaren zijn geteld maar voor mezelf nog geen einde wens als een voltooide boom die heimelijk nog van een jonge lente droomt…

Het trage zilver van mijn spoor Bevlagt de dagen tot waar Zij heimelijk gaan: De echo van geluidloze paarden. ------------------------------ uit: Winterrunen, 1967.…

Vaak wanen wij ons stiekem kampioen In op de naden lopen, tegels tellen En meer van die imaginaire spellen Waarmee we heimelijk wat tijd verdoen Zo mag ik graag een titel confisqueren In ´t rijmend-op-dit-nieuwsfeit-reageren…

zwijg dan toch als jouw taal nooit meer de mijne zal zijn laat stilte de laatste letters maar opvangen reikende handen raken op een haar na zelfs het aller laatste woord niet heimelijk vormen lippen klankloos mijn gedachten in een luchtig "dag"…

Het keurmerk voor de dark rooms gaat niet door Ondanks totaal gebrek aan hygiëne De vrijplaats voor een heimelijke scène Blijft ongezien en onverminderd goor Al zullen daaromtrent de meeste gasten Zelfs mèt een keurmerk in het duister tasten…

Vertrouwen Wat ik jou wil geven Met een heimelijk streven om zomaar van je te roven Zal heel wat beloven Steunend op de schouder Word je langzaam ouder En vertel ik je meer en meer Zonder dat ik me geneer En mijn woord in jouw handen Blijft immer tussen deze wanden Norbert van Eijden…

Senator Ashburn die zo consequent Verbeten tegen homo's bleef ageren Bleek iets op anderen te projecteren Waar hij zichzelf tè goed in had herkend Wie weet bestrijdt Geert Wilders onversaagd De hoofddoek die hij heimelijk graag draagt…

bloesembomen wenen niet daar zij walsen op hemelse tonen bemantelen zij zich in hun schoonheid nimmer zien wij hun verdriet bloesembomen wenen niet wel lachen zij heimelijk met elkaar ontspringen langzaam hun rokken kleur bekennen ligt in 't verschiet…

voel de stilte in de zon het heimelijk verwachten waar verlangen groeit en een subtiel geluid jou als bruid laat komen in het wit terwijl ik kleur en jij de hemel geurt uit de seringen die mijn lilapaarse tuin met lente heeft behangen…

Des dages, door 't woelige leven, En ook in de stille nacht, Klinkt immer en immer en immer Een stemme zoo heimlijk en zacht. Zo heimlijk en zacht is die stemme; Toch bruisen mijn zinnen en bloed; Zo week is de blik dezer ogen; Toch brandt hij met zengende gloed.…

Hun levensopdracht luidt: ‘blijf rein en kuis’, Maar heimelijk vereren zij het kruis.…

nu kleuren vervagen en mijn vertrouwen voorgoed geschonden is blijkt de stilte doof eenzaamheid klimt met alle macht naar binnen en neemt bezit van het tolt in mijn hoofd en struikel over woorden al ontbreekt het mij aan moed om deze uit te schreeuwen want wie zal mij geloven de wind die ik heimelijk ontmoet…

Hij bloeit; en in die onverwachte droom laat hij een stond zijn heimlijk wezen blinken in 't graf van broze bloembad en aroom, zoals de dichter die, na harde strijd, zijn innigst voelen in een lied doet klinken en weerkeert tot zijn oude eenzelvigheid.…

Van de appels 't bloesemsnoer, En langs de groene vloer Der velden knoop en klit, Goudgeel, zacht paars, en wit, De mazen van de zon, De draad, die 't lommer spon, Dit is het blinkend net, Dit is het blinkend net, Hier heimlijk uitgezet.…