Alle inzendingen over hemel / nacht / sterrenhemel

Maar naar wat kijkt de blinde En naar wie luistert de dove Aanschouw de sterrenhemel Buk, wees nederig De waarheid bestaat niet Ze zijn geboren Maar zwijg…

vannacht weer geproefd hoe de wereld zou kunnen zijn huizen en straten roerlozer bijeen bomen in dieper stilte gedompeld onder 'n volle maan die vredig en weids aan de sterrenhemel prijkt .…

Jij maakt broodkruimels tot hele feestmalen weet water als wijn te laten smaken jij tovert mij een sterrenhemel je staat mij bij ook al moet ik steeds vaker op je leunen ik ben zuinig op jou.…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

Ik had je kunnen neerschieten maar deed het niet, had niet eens een wapen maar gedaan had ik het wel en daarna had ik spijt gehad en naar de sterrenhemel gekeken en m'n gezicht verborgen in diezelfde handen, vergeef mij. Ik heb het niet gedaan, maar had het willen doen, schatje…

maar 's nachts, bij stille maan, staar ik uren uit het raam... de waarheid valt uit de sterrenhemel... ik moet je laten gaan…

sterrenhemel vloeit open Een briesje van gevoelens Het paradijselijke water leeft De ongetemde worden getemd Liefde loopt door de straten Wat hou ik van verandering…

het voelde zo gewoon we hadden de tijd zowaar gestild met zachte hand verdreven terwijl de nacht tevoorschijn kroop en wij in het milde licht van de maan als kinderen naar de sterrenhemel keken hoe wonderschoon ook het ijle ontwaken de zon nog rijpend tussen takken en twijgen langzaam klimmend boven het slapend land waar vogels…

Werd deze ochtend wakker de rijzende zon in mijn hart een sterrenhemel in mijn hoofd sentimentele vlinders in mijn buik dacht wat doe ik hier in het landschap ik ging die avond slapen de maan naast mijn hart dacht wat doe ik hier in bed in het hotel van de salon moralist lag in de nacht diep te slapen kon niet denken want ik…

Ik luister goed naar het ruizen van de wind, het zwiepen van de grashalmen tegen mijn gezicht en de dag die overgaat in de nacht. De stilte en rust neemt mij in haar armen, ik voel de geruisloze stilte bewegen in de schemering. De eerste sterren verschijnen aan de hemel, en ook de maan is zichtbaar in de donkere sterrenhemel.…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

Van de sterrenhemel Hebben we elkaar gevonden De maan schijnt zacht Nog één moment Voordat we ons laten gaan In onze liefdesbundel van licht...…

Hoger en hoger stijgt hij zo de sterrenhemel in, koortsachtig zoekend naar een uitweg door de tijd, maar in de vroege morgen door het licht weerlegd gaat hij weer mokkend liggen in haar waakzaamheid.…

Het lege strand waar wij lopen langs de vloedlijn onder een sterrenhemel. Hand in hand onze harten samen tot een gesmeed door de liefde omarmd.…

vol overgave lig ik in het rulle zand langzaam varen donkere wolken voorbij waarachter een sterrenhemel schuil gaat voor de kust knipperen lichten groen en rood geduldig wachtend op wat er komen gaat…

vergeten om elkaar onder de sterrenhemel gezelschap te houden?…

Jij zat daar met alleen het grauwe wolkendek als een sjaal om je heen jij zocht het nooit zo in de sterrenhemel zoals die nu zonneklaar was blijkbaar was je klaar voor je laatste keer je laatste adem legde de sjaal neer je glimlachte weer.…

De nacht is eindelijk over gegaan en ik ontwaak op een heldere dag de zon komt vroeg aan de hemel staan wenkt me met een knipoog en een lach.…

in een goddelijke nacht…

laat de schuwe schalen staan verklik de tijd aan Father Christmas hij draagt de weidsheid van een sterrenhemel uit weleer tel de bomen en de dromen, die daar ongeplukt naar buiten komen als het lukt en luid een bel wuif de laatste dag vaarwel…

Er zijn vele soorten merries de meest voorkomende is die van de nacht, niet lopend op 4 benen, maar zo eentje die meestal wacht: tot je diep in dromenland bent. Zo sta ik in de lift, die "stil" valt op een ongelukkig moment, niks geen vier benen, 'k sta er op slechts twee.…

Vannacht was hier de Dood, maar niet voor mij. Ik wist hem in mijn slaap en ik ontwaakte. Ik ried hoe hij de ander daar aanraakte en hem het zwaar vermoeide hart stil lei. Gespannen keek ik in de duisternis en luisterde naar waar hij was gelegen. Er was geen enkele schemering van bewegen, geen ijl gerucht, geen lichte fluisternis. De kamerdeur…

Als ik buiten naar de lucht dan staar en ik zie de sterrenhemel probeer ik de sterren te tellen. één voor één Dan weet ik het zeker ik ben niet alleen Ik maak deel uit van een geheel ik ben hier niet voor niets ik ben werkelijk iets...…

Slaap schone slaapster, slaap Onder jouw sterrenhemel verzonken In mysterie. Terwijl het scheepje van halve maan Haar licht werpt op jouw bleek gelaat. Slaap schone slaapster, slaap Jij die alleen liefde kent en Geen haat.…

nu de dag voorbij is, zijn wolkenluchten en sterrenhemel verdoofd nergens dringt nog geruis door tot hoornen oorschelpen we vermoeden enige stilte ontstaan door luisteren, dit is het resultaat van fluisterstenen gehoor en met stomheid geslagen zijn we ingenesteld in onze ademloze vallei…

pijn zoals zwart zwart zoals een nacht vergeten verloren als de pracht van het gloren van de ochtend na een nacht zo warm zo wil ik zijn voelen tot in jouw hart streel omhels jouw smart tot in het donkerblauw van mijn hemel ons bestaan kom laat mij verdergaan verder dan de nacht dan de hemel ik ontwaak in de morgen in…

de maan zilvert in nachtelijke majesteit door het zwarte kant van berkentwijgen onze ontmoeting is in een zachte koele nevel het maanlicht schittert in je ogen jij maakt de sterren de orion de verre nevels en kleuren tot je vrienden jouw gezicht is de sterrenhemel mijn eeuwige ster ik mag bij jou stralen warm en veilig in donzige…

in de snerpende, snijdende winterkou, die over de vlakke weilanden schuurt en egels verkleumd naar hun legers stuurt, knettert stil mijn hartvuur voor jou onverstoord vervolg ik mijn mars, hoewel de vorst mijn adem snijdt en de vallende nacht mijn zicht misleidt, gegidst door jouw onfeilbaar kompas sinds ik je geest en ziel heb verkend…

Mijn ogen volgen de lichtpuntjes aan de hemel. In feite zijn de sterren hetzelfde, maar als je goed kijkt, zie je miniscule verschillen, in kleur, grote en vorm. Op de hele wereld vind je nergens een copie, van niets niet. Alles en iedereen is uniek, en toch hetzelfde. Ik draai mijn gezicht weg van de hemel.…

Ga jij alvast en wacht op mij, als jij er bent aan de andere kant van de sterrenhemel, de andere bestaanssfeer donkerblauw hemelgewelf.…