Alle inzendingen over herfst

heb uit handenvol herfst draden gepakt wilde mijn web ermee weven heb ze geplakt met luwte en zon in de regen glansden ze prachtig maar de druppels werden te zwaar zij scheurden de lijnen aan flarden ik laat ze waaien zoals het hoort maar de kunst van het web heeft mij altijd bekoord…

Pril in de herfst Nu, begin van dit seizoen Zie ik heel fraaie bloemen in hun fleur rijke doen Dieper van kleur krijg ik ze op de lens Net voor de bonte avond beleef ik het intens Zo is het een feest om met het hof van heden die kleurrijke gaarde vol bewondering te betreden…

Schaapsgewijs nadert het grijs, de herfst is zacht dit jaar.…

ik viel niet voor de zon in je ogen op die lenteachtige dag voor de zomer die bloeide in je aanstekelijke lach wist de warmrijpe vruchten uit je oogstrijke herfst voelde je schoonheid in midwinters rust het was jouw magie die mijn liefde deed stralen jij wist het mooiste uit mij te halen…

heb de herfst van me afgegooid met storm de bladeren weggeblazen kaal en knoestig is wat blijft met trots draag ik het eerste ochtendrijp ga weer het spel met regen sneeuw en hagel aan de winter is nog niet gedaan maar als de lente lonkt schieten zo de nieuwe scheuten uit mijn oude stronk…

Het dorp de rug gekeerd, niet meer omgekeken Lots lot voor ogen Nimmer komt een wending opgeslorpt in groter gebeuren waarbij dode bladeren verzeilen in riolen Het wordt stil in de herfst van leven alleen het hart heeft nog te lijden van dit verlaten stille dorp…

Het dorp de rug gekeerd, niet meer omgekeken Lots lot voor ogen Nimmer komt een wending opgeslorpt in groter gebeuren waarbij dode bladeren verzeilen in riolen Het wordt stil in de herfst van leven alleen het hart heeft nog te lijden van dit verlaten stille dorp…

In de herfst van het leven vallen de bladeren alle seizoenen, laat de meedogenloze zwaartekracht de schoonheid genadeloos vallen, tot humus vergaan. Om in een volgend leven pas weer op te staan.…

Stad met rafelrandjes Een tram rijdt door het gras En de zee, de zee, altijd dichtbij Nostalgische panden Duinen en strand Lopend naar zee Steeds weer die zee Stad van verhalen Talrijke talen Aan zee begon de herfst vandaag Den Haag…

wanneer bloesems ontspringen voel ik drang om te zingen want de lente ontwaakt zonovergoten dagen je hoort mij niet klagen want met de zomer op reis bladeren overal tapijten in vele kleuren want de herfst is gekomen sneeuwvlokjes op de grond want de winter in zicht en de cirkel is … rond!…

Herfst.... daalt over ons neer ....als motregen door wind in wolken grijs voortbewogen Soms overheerst het diepste blauw aan de herfsthemel gekrijt grijs verjaagd We worden meermaals geplaagd door regenvlagen stoten van wind 'Mijn kind, de druiven zijn die dagen: voor opa zuur'.…

rond het raamkozijn is het lente naast de haard is het zomer op de laatste wand is het herfst een meertje met het riet waar hij met zijn vader riet sneed tussen de deuren is het winter twaalf uur aaneen sneeuw geschilderd zonder te eten maar als ik niet schilder was ik zomaar dood…

Herfst is lijden, vagevuur, en smart. En van Jezus en Zijn Anker, Kruis en Hart Zijn licht is als het Herfstlicht. Zoet,zwak en aangepast aan de lichtontvangers Ik ben een herfstziel Het stormt en het dringt Langzaam tot mij door De kat is wit.…

Gedaagd in kort geding Straalsgewijs ondervraagd Staat 't nachtelijkste ding Met potenvol vandaag Het lichtrequisitoir Maakt alles recht en klaar Vaas liefste en trompet Zijn bij elkaar gezet Naar ninivehse wet Van 't onontkoombaar daar ---------------------------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten (1981) van…

De herfst wordt nu kil. De meeste bomen houden hun groen vol, maar de berken, van vorm en tint toch al ijl, slinken tot geesten.…

Ik zie gordijnen zuchten onder het genot van een kopje warmte blazend van genoegen spint de kat zijn dromen in een hoekje van de kamer geurt koffie schaduwt de lamp vrede over een heerlijk luie stoel waarin ik…

het lood van wolken ligt peilloos opgetast in noeste kolen kou de winden wakkeren de waterwoede aan van blauwe hemelzeeën woekerregen daalt in zaaischermen neer op het lijdzame land als bronchiën van longen twijgen tere takken in ijle hoogtes lucht boomstammen beademen als pijpen de slijmklei van de vetgelaagde grond schaamteloos…

De rozen zijn uitgebloeid, het is geen zomer meer Ik ben alleen en heb een peer De avond valt ook steeds vroeger, wat ik ook probeer Ik schil de peer en snij de peer In weemoedige, herfstige sfeer Peuzel ik mijn stukje peer De koude sluipt nader en de regen druizelt neer Ik ben alleen en zonder peer ----------------------------------…

Een bruine massa dood overspoelt de aarde zinkend van zwaartekracht, verdrinkend van ellende en leed, zonder hoop op adem stikkend in de vloed van bladerpulp. Alle liefde is ernstig bekoeld, vuren roken een uitgedoofde macht. De bomen naakt en zonder kleed happend naar zon, loos bikkend de steenhouwers van uitgeputte hulp. Ik weet niet…

Pokdalig erf. De pomp, de dissel en de molm. Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ----------------------- Uit: Tirade 362, 1996…

zilveren draadjes glinsterend in de herfstzon spin maakt zijn kunstwerk…

Terwijl het laatste gedicht het tijdstip verteert staat de maker geledigd op van zijn tafel hij reinigt zijn vleesmes en kijkt uit het raam op de sierbestrating zieltogen de bladeren verlost van hun zomer, de windengel hurkt in het eeuwige onkruid en wacht tot er tijd is dus vredig de avond vol afscheid en oorlog wereld waarheid en liefde…

Ik voel de ruwe bast tegen mijn rug en weet deze herfst komt nooit meer terug "k laat nog even mijn handen met bladeren spelen dit gevoel van genieten wilden wij even delen.…

lindebomen - steken hun zwarte takken uit gele mouwen…

mijn raam verschuilt zich achter zachte groene tinten van bossen en bomen ik voel al wat gaat komen van najaarskleuren droom ik van nevelgeuren die allengs verkondigen dat de zomer verouderd raakt ik pluk de laatste vruchten eer de natuur het zichtbaar groeien staakt zo drijven mijn gedachten naar het veld van verwachten…

Komt straks de herfst met bonte kleuren, met dagen die wat korter zijn en naar het afscheid geuren..., toch wil mijn hart niet treuren maar hoopvol blijven tot het licht weer daagt.…

Grijs denken aan het water en wilgen treuren geel De verre wind vangt hoge toppen Voeten pletten eikenfruit Het lage licht grijpt met tentakels spinnemaaksels vast Het dorre notenbomenblad kwispelt en overstemt steeds meer de mijmeringen in m’n hoofd van zomeravond- zijn De herfst zit in de lucht en loutert zwoel…

Ik ben van mijn verlangen ziek Ben ik geboren, overleden? Alsof het een boek is of muziek waar jij van niets weet… Met de regen valt klank en kleur op mijn gelaat, herfsttekens, maar ik kijk ze stil aan. Herinneren is een pijnlijke daad – Ik wil het niet, heb er genoeg van. Waarom zie ik me steeds weer gaan langs de…

wat doet een mens met het verdriet van bomen? ze raapt het op en droogt het in een boek ruikt natte rozenbottels wrijft ze langs haar broek weemoedig weet ze niet waar dit gevoel vandaan komt het jaargetij verspert het pad met weefsels ze rilt en trekt haar rits iets verder op…

Op de laatste dag van september begonnen de machines te ratelen. Zij vraten gangen in het maïsveld en legden huizenstroken bloot. Als reuzeninsecten gleden zij onstuitbaar over de akker. Een vreemde angst zocht langzaam zijn weg in mij: zou na het verdwijnen van de geelgroene stengels de wereld aan mijn achterdeur nog herkenbaar zijn? Het…