Dus vredig de avond

Terwijl het laatste gedicht het tijdstip verteert
staat de maker geledigd op van zijn tafel
hij reinigt zijn vleesmes en kijkt uit het raam

op de sierbestrating zieltogen de bladeren
verlost van hun zomer, de windengel hurkt
in het eeuwige onkruid en wacht tot er tijd is

dus vredig de avond vol afscheid en oorlog
wereld waarheid en liefde behelzen onkwetsbaar
hun ijzeren letters

nu nog iets eetbaars, bloedbeuling witbrood
dan eindelijk slapen, zwart is de mode

----------------------------------------------------------------
Van Gerrit Kouwenaar verscheen in 2003 de bundel
'Totaal witte kamer', waar dit gedicht in voorkomt.
Het werd ook opgenomen in de bloemlezing
'De 100 beste gedichten van 2002'.

avond herfst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 20 stemmen 17.982