Alle inzendingen over herfstregen

na droge zomermaanden waar aarde vaak dorstig barste kale velden naar weelderigheid snakten schenkt herfstregen mij toch een laatste bloem die door de najaarszon geel blinkend wordt gezoend…

grijs voldaan proeft hij kalm de laatste herfstregen - hij heeft liefgehad…

De regen kust mijn vensters weer, De donkre winden sollen Het droeve liedje van weleer Langs alle huizebollen; Een dorre tak gaat heen en weer, En van zijn blâren rollen De natte tranen telkens neer - Altijd weer volgezwollen. 0: met de zon om 't hoofd gewonden, Met geld en goed en zoet-gezind - Wie heeft de Mei geen vreugd gezonden?…

In het bijzijn van een vleugje wind zodat alles begint te schommelen en wiegen in een rustgevende beweging op hetzelfde moment komt er een schaterlachje van zon even tevoorschijn Ondanks alles ontspruit er een herfstregen die met haar druppels naar beneden sijpelt.…

oude koolwitjes boven vermoeide bloemen vleugelwieken zacht laatste eitjes zijn gelegd herfstregen talmt nog even…

In de herfstregen, Waar iedereen aan me trekt En het, als een zegen Grote tranen lekt Is er een verschil, tussen wat is en wat kan zijn Maar alles in het leven Loopt in een zigzaglijn Van boven naar beneden Van links naar rechts en andersom En toch is er geen reden, Waarom…

in nachtdromen, daar, waar de wind … een grote slok stilte als wraak van affiches in duistere kroegen al herfstregen en jij, jij die gaat met grote hemelschreden achter wereldhorizonten in nachtdromen daar, waar de wind.…

mijn rijkdom zijn mijn jaren jij bent rijk met jouw jonge ziel we zijn beide rijk aan liefde is er genoeg geluk voor ons allebei of moet er nog iets bij dan pluk ik herfstregen voor jou en mij en paraplu laten we als een bodyguard altijd boven ons waken…

Een drieste mus met heel veel lef en wat kakkere branie schuilt pocherig uitdagend voor de natte wakke herfstregen onder een enorm eikenblad en denkt van ‘maar gij nie’. ‘Droog blijf ik’, stoeft de snoefmus, 'op hoop van zegen'. Plots vlaagt de schelmse wind en rukt hoog het eikenblad en geeft de zwetsende mus, een gratis koud douchebad.…

een mooie bloem wat eenzaam ogend aan de graskant van de sloot wiegend in de wind een laatste hommel drinkend van de nectar tot de herfstregen hem verstoord een vlinder die nog even dartelt de vleugels gespreid een vrouw die in de vroege morgen haar venster opent zichzelf goede morgen wenst een kushand toe glimlacht aan het nieuwe…

ga niet naar mijn graf of de urn met mijn as ik ben er namelijk niet want altijd springlevend in duizend waaiende winden in diamanten die glinsteren in de deken van sneeuw ik ben de stralende zon op het nog rijpend graan ik ben de zachte herfstregen die je in de ochtend wakkert ik ben de opbeurende rush van stille vogels in de lucht…

Ik ben de zoete herfstregen Ik ben de rijpe tarwe in de velden. Ik ben de stilte van de ochtend, Ik ben in de gracieuze vlucht van buitelende vogels, Ik ben de glans van de sterren in de nacht. Ik ben in elke bloem die bloeit, Ik ben in een rustige plaats. Ik ben in elke vogel die zingt, Ik ben in elk mooi ding.…

als alles in de lente bloeit de zomer binnenschuift en verschroeit tot de herfstwind met tak en blad stoeit en het winterijs ten laatste vervloeit als de lentezon knoppen openbreekt en later de zomerzon venijnig steekt de herfstregen jou en mij doorweekt tot de winter het lijf ruw verbleekt als de lentebloesem openspringt en een zomerbries…

Koud valt de herfstregen; overal glanst helle gloed. Uit grauwe wolken daalt zon op geel herfstloof, dat ijl kleurt. De nacht is heel doods; om een eenzame lantaarn klinkt steeds muggenlied. Vol elfenbanken is de stronk. 't Kind gaat zitten. Welke paddenstoel? Een natuurvorser stapt genietend door het woud.…

van iemands tong afsnijden gedragen haat luistert niet naar een tongval die in dialect is uitgesneden ach, wellicht ben ik je voor en zul je mij gaan herdenken in het hedendaags bedrog dat ooit begon toen Judas valselijk werd beschuldigd dit alles maakt het draagbaar tot de futiliteit van het hartsbesef. ..desondanks de eeuwige herfstregen…

In het bijzijn van een vleugje wind zodat alles begint te schommelen en wiegen in een rustgevende beweging op hetzelfde moment komt er een schaterlachje van zon even tevoorschijn Ondanks alles ontspruit er een herfstregen die met haar druppels naar beneden sijpelt.…

ik hier nooit geweest herinner het zo goed alsof ik het ooit voor me zag wat nog gebeuren moet deze weg, zelfs die boom ver weg van waar ik woon ook al ben ik hier nooit geweest herken het gewoon ook al heb ik jou nooit gezien jij bent mij zo bekend lijkt alsof ik jou zo goed ken al weet ik niet, wie jij bent staat voor mij, in de herfstregen…