Alle inzendingen over herinnering

Verpakt in zijn huis vol herinneringen.…

In deze dagen dat de zon zich niet laat zien Zie ik in gedachten weer de gele rozen Zie ik struiken bloeien die ik heb gekozen En wacht tot ik alles eens terug zal zien Dan komen weer de vlinders en de bijen Bevolken vissen en kikkers weer de sloot Dan is het veld niet meer uitgestorven en dood En zullen wij onder open hemel vrijen Ik vergeet…

wrak en grind van toen stuurloos, verward in mijn jeugd zonlicht, vals gekleurd-…

Herinneringen blijven in ons hart. Je gunde ons mooie en lieve momenten. Dankbaar nemen we afscheid van jou. Waar we ook zijn, je hebt een plekje in ons hart. Dank je wel voor al je mooie levensvreugde.…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

Het aftellen is begonnen en ik wacht Nog luttele uren scheiden ons van wat komt Tijd baant zich een weg door duistere nacht Tot in eindeloos kabaal de stilte verstomt Voor iedereen hebben we goede wensen Veel geluk en gezondheid voor een heel Nieuwjaar We gaan ons aan oliebollen en bitterballen verpensen En nemen afscheid tot het volgend jaar…

mijn leven maar in mijn hoofd blijf je nog kleven in mijn hart daar slaap je rusteloos ik voel je niet geheel liefdeloos soms voel ik je klauwen nog snijden de littekens gekerfd ik wil geen medelijden ik vecht mijn eigen strijd ik heb nog zelfrespect je groeit een passage in mijn traject al blijft liefde daar wat ik enkel nog wil herinneren…

DIE DREIGEND DONKERE NACHT Het was een donkere maanloze nacht we liepen in de dreigend stille duinen We deelden het eenzaam fluisterzacht; als klonk ’t ruisen van dennenkruinen We voelden het gevaar dat er dreigde klemmend naderde die angstige sfeer Waardoor ieder naar vluchten neigde; ’t latent onheil voerde ons naar afkeer Geen…

Wanneer ik een vlinder aanschouw Die heel zachtjes neerstrijkt Uit een hemel van helder blauw Het mooiste van Gods schepping lijkt De wind teder door zijn voelsprieten aait Als een waardevolle liefkozing Terwijl de zon om Moeder Aarde draait Volgende haar vaste kring Stil kan ik daarnaar staren Naar het o zo fragiele diertje Herinnerend…

riep Nu is het geluid van enkele secondes later wat je hoort na het slaan op een gong ze zijn verbonden het nu en later nu is de aanloop voor de sprong over het onbekende water naar de overkant naar later * Nu is wat ooit later was wat later komt haal je nooit echt naar het nu maar later haal je mogelijk ooit naar wat nu is als herinnering…

Om dit dak te steunen, mijn rugzak te vullen weer met herinneringen? En met welk nut Dit is ooit geweest En daarbij, wie is er die dit begrijpt en dit leest?…

Het gras, ik weet het nog het gras waarin jij lag te lachen naar mijn lach de tijd verstrijkt, maar toch jouw bloemen bloeien nog ze geuren heel de dag Wanneer kom je weer, kom je weer? .....Je hoeft hier niets, je hebt hier rust .....en ik maak klaar wat jij graag lust .....Kom je gauw een keer? .....Wanneer, wanneer? Zo vredig kan het…

Mijn hele leven groeien de bomen van thuis -- verder in mijn hart.…

het water net boven mollige buik en navel armen als korte uitlopers naar kleine handen die op het water slaan in de tobbe van verzinkt metaal in woelend water ontstaat de zee het kind maakt het maakt van alles mee…

Als stickers in een plakboek Kleven herinneringen Gerangschikt in mijn leven -sommige ontbreken- Ik weet de volgorde niet (zeker) Maar wel het heden en het verleden En als ik zoek, In het deemsterend licht Een schaduw in het duister En als ik vind, Het mijmeren begint-…

van jou houden was geweldig in feite zoveel meer dan dat het was prachtiger en grootser dan woorden zeggen kunnen van jou houden was geweldig zelfs als ik terugdenk nu is dat de mooiste herinnering die jij mij hebt gegeven…

Zwervend langs rivieren op zoek naar 't vervolg van ons leven, mocht dat er nog zijn vastgelegde herinnering eerder in zwart-wit, nu in kleur afgedrukt vind ik ze mooier hoewel tijd 't echt niets kan schelen immer geschoten de stad uit langs de brede, soms kolkende rivier…

Laat me je herinneren als een mooie geurige bloem in een voorjaarstuin laat me je herdenken als een knielende engel die de bloem bewondert laat me aan je denken als een bloemenengel die de schoonheid bemint zodat ik die niet vergeet…

Het went al hoor maar herinneringen blijven. Het leven gaf me wat ik wou. Het is wel goed al is het zonder jou. Ik zou zo graag… Zeg het maar niet, leef maar je leven. Aanvaard het zo het is, al ben jij er niet. Ik voel me moe, het hoeft niet meer. Mijn hart verraadt het oude zeer. Jij bent er niet meer.…

Op de grijze rots hoog naast de wilde rivier denk ik aan mijn jeugd, de blijde kinderdromen van veertig jaar geleden.…

het raam verdeelt de jaren in uitzicht en kamer ondertussen speelt alles zich af in de schaduw van de plant haar licht soms op de voorgrond en zelden afwezig blinken sterren nog steeds in hun uithoeken al fluistert men dat de tijd zich verwijdert staat op elk moment een woordenboek klaar om de bladeren in de tuin te achterhalen die lagen…

aan de ringvaart in het park gelegen waar ik mijn eigen buitenplaatsje vind maak ik dagelijks de herinneringen die ik flierefluitend ze verwonderend als lunchpakketje uit mijn rugzak haal om ze uit het vuistje dan weer te eten als ik op safari ga in mijn eigen buurt om de jachtigheid ermee te onthaasten die mij zo dwingend doorstappen laat…

Het is zo anders dan weleer het is niet minder ook niet meer nog steeds voelt toch hetzelfde ik houd echt van jou steeds weer ‘k voel mij nog steeds blij als die keer dat je tegen me zei dat je hart tot de hemel welfde toen ik vroeg, kom vrij met mij en samen in die mooie tuin daar aan zee achter die hoge duin lagen we gelukkig en tevree…

Als ik wil schrijven een soort gedicht of een lied blijven woorden als op golven drijven en verdwijnen onder koppen schuim vaak over seizoensgebeuren of emoties van vreugde, soms verdriet natuur en vreugde wil ik uiten het ander liever niet teken wat harten in het natte zand terwijl ik bezig ben komt vloed breken golven op het land…

onze tijd samen koesterend kan en zal ik jou niet vergeten van je houden blijf ik altijd elke dag voel ik jouw warmte die ons ook weer samenbrengt waar het tijdelijke eeuwig wordt zal onze liefde zich hernieuwen tot dat moment pluk ik de dagen terugkijkend bij het vooruitzien als het compost voor het leven zoals de knoppen van de lente…

onder slapeloze wolken kermen de takken van twee oude eiken over blauwe velden roept een bange vogel ik denk aan de zachte sporen van woorden die jij naliet in het landschap van mijn hart…

Zijn geheugen stuurt zijn gedachten steeds op pad -- langs haar ogenglans.…

negen kinderen de jongste is zeventig de ander ging dood een ander hoort er niet bij staren naar de caleidoscoop de waarheid waaiert over de tafel naar oneindig veel zijden uit de deellijn ontbreekt een ver vreemd verschijnsel…

Ik wilde er uit, ‘t strand zien! Daar waar je onder aan de trap je gehoor al verloor Maar bovenop met zicht in ‘t noorden haar eindeloze bocht naar ‘t zuiden een strandtent en puur zand oostwaarts gestreept bollenveld Ik zag de glooiende zandduinen, de plooien trillende schuimkoppen die in propjes verwoeien Het gebulder van golven…

Mijn herinneringen zijn foto's waar het leven overheen raast van wit naar donker nacht naar dag gevoelens alweer opgelost in zwart of verbleekt in de felle zon Kiekjes van de aarde stilgezet, toch vluchtig door het snelle tollen in de eeuwige hemel van de tijd van wit naar donker nacht naar dag naar voorbij, voorbij voorgoed voorbij…