Alle inzendingen over herinnering OR echo OR verleden

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

In de verste echo's van mijn verleden kom ik steeds mezelf tegen. Een naam, zonder meer, letters geschreven, het houden van vergeten. Spiegels glinsteren van verdriet, herinneringen lijken steeds te breken, scherven worden moeizaam gelijmd en weerspiegelen een vermorzelende pijn.…

Binnen bonkt een grijze herinnering als holle echo doorheen een blakende stilte. Rusteloos stroomt het als vergeten door gletsjers van verleden sterft een duizend doden op het schrift van het gemiste lot.…

Bij de bedding van de stille rivier herinner ik mij de echo van jouw stem waar jaren in het verleden zijn vergleden en ik heb ieder woord nog in mijn hart elke droom droomt in mijn hoofd en kilometers reizen zwerven met me mee langs de stille rivier ligt het meetlint van onze liefde een vriendschap ter volmaking van het zwijgen.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Er klinkt een echo, uit een ver verleden. Mijn moeder roept mijn naam. Ik zie mijzelf als kind… al hollend. Roepende: “Ik kom eraan.” Zo duidelijk versta ik haar. Niet alleen de beelden zie ik dan, maar ook het geluid is opgeslagen. Haar stem, zoals ze vroeger riep. Dat ik dát uit mijn herinnering putten kan.…

Ik hoor de echo van het heden Die mij vertelt wat ik nu moet doen Maar ik zie ook een schaduw naar het verleden Die mij herinnert aan wat ik heb gedaan De echo is luid en duidelijk Hij geeft me richting en kracht Maar de schaduw is zacht en vaag Hij maakt me soms angstig en zwak De echo en de schaduw zijn beide deel van mij Ze vormen mijn identiteit…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Met soms een echo Nog uit een ver verleden…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Het droom zwerven van mijn deels vergeten jeugd herinner ik met volle teugen door een natuur die in mij is een gevoel van ziel bevrijden en in de echo van de droomschaduw slapen er vlinders op paddenstoelen in het donkerste duister van het bos heb ik mijn buik vol van herinneringen.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

open zoek ik als van zelve naar de verdreven echo weet inmiddels dat ik even na het waken de laatste bladzijde herinner om daarna gewichtloos met ademen de zon moet raken soms slaap ik door en verdampt de herinnering of is hoop sterker dan het vlees dan waan ik me even gelukkig als ik in de dichtbij zijnde verte over deze…

Ze zingen van geboorte en van vrede Het is de echo van een ver verleden Verheugt u toch: een vredeskind geboren! Ik heb het vaak wat cynisch weggewoven Maar zou het eig’lijk dolgraag willen geloven…

De stilte heeft kleuren die herinneren waar we aan denken als de stemmen en woorden van gisteren niet meer horen bij elke echo van wanhoop en alleen de angst voor het leven een verandering belooft…

Warm zijn je ogen een herinnering die overblijft en de tijd tekent met vragende woorden. Die je naam weer laten klinken met de stem die hoort bij het moment dat ik bewaar in de echo die je dankbaar achterliet.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Ik waak weer met teveel woorden en teken met mijn ogen een herinnering die je zou kunnen vinden en die je misschien zou willen bewaren wanneer ik je blijf zoeken en je zonder een echo gevonden zou willen worden.…

die wandelingen op Texel met de hond een mooie herinnering verworden tot gemis om wat was en nooit meer komt gestorven is in ruzie de echo van vroeger klinkt en van later of het ooit weer wordt als toen de wandelingen met de hond op Texel…

Herinneringen vergelen als kranten in de zon. De prinses is gestorven. Als scherven van beloftes krassen de kraaien in het stille winterland. Ik pluk de laatste adem van je lippen. De prinses is gestorven.…

De zomeravond zingt zichzelf in slaap de demonen dansen als muggen boven het water waar ons spiegelbeeld gezonken is. In de zacht zuigende modder lig jij lig ik omarmd door de troostende ranken van een waterplant. Opnieuw gooi ik een steen - zag jij hoe sterk ik was? - minder verder zinkt hij doelloos naar de bodem. De brandnetels…

Aan het huis Wordt gerukt Het huis van zekerheid en stabiliteit Historie en toekomst Tezamen in de tijd Prestige en welvaart Duurzaamheid En tegelijkertijd Dat wat ze meebrengen Is een echo uit het verleden Angst en onzekerheid in het heden Spiegels Van wat er is geweest De samenleving is bevreesd…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

maar soms, is er een flits, héél even dat moment, dan is jouw gezicht, mij zo dierbaar bekend héél even maar, ongrijpbaar als het schemerlicht en dan gaat de deur van mijn herinnering weer dicht. En hoe ik ook roep, keer op keer, geeft zelfs de echo van mijn stem geen antwoord meer.…

glas in kleur van huid wijn in bezieling van zoet in roze zaterdagavondnevel een minuscuul tafereel dronken in de echo van liefde herinneringen zag ik in de diepten van je glas lopend in het vage van uitstralende onverschilligheid…