Alle inzendingen over herinnering muziek emotie

de leeuwerik z'n ‘getwitter’ klinkt mij wel als muziek in de oren…

Gebrek aan eten en wc's, alleen vrede – liefde en muziek.…

Zoveel herinneringen Zoveel meegemaakt Een voor een verdwenen Langzaam weggevaagd. Toch zijn de herinneringen Niet verloren. Volhardend in de strijd Heeft ze uiteindelijk gewonnen En de weg naar haar Herinneringen teruggevonden.…

Wil je mijn emotie? Zoek je mijn mysterie? Mijn hart op het schavot? Mijn chaos en hysterie? Is mijn optimisme Zo anders dan gewenst? Is het of dan de dichter De hel is toegewenst? Moet dan mijn hele leven Aan tranen zijn gewijd? Ook kranten staan te vol Met bloeddoorlopen feit!…

Moeilijk te verwerken Woorden die versterken Ogen vol emotie 'n traan die ik zie Onrust in lijf en leden Horizon verbreden Zoekend naar iets blijft over ... niets !…

verleden is niet voorbij het ligt in het heden je vindt het in jou en mij instinct uit de hersenstam dat van de reptielen kwam behoed de schreden vleit zich tegen emotie kust gevoelens in devotie verwarmt de stam begrijpen is zwaar en verklaring onwaar beter woorden vermeden gevoelig ondergaan betoverend aftasten mensenkern blijft…

ik heb stenen gevormd tot mijn alfabet schik ze tot woorden in zinnen van universeel gebed kleur strofen met emotie voeg witregels toe in perspectief licht en schaduw zijn in te passen als contrasten mijn werkelijkheid kent vele talen lezen en schrijven openen alle verhalen want tijd heeft de stenen gespaard hun geheimen…

Je legde feilloos het verschil tussen emotie en intelligentie bloot in de vijver die ik aanbad met mijn nachtmerries en ik vergat de dag soms van de nacht te scheiden volgde de oerdriften van de held in mijn verhaal op een dag vond ik een dode haan onder de bomen van mijn achtertuin ik vertelde hem alle vergeten verhalen hield de…

De zachte klanken van een harp vol met emotie, geluid als een zachte wind langs je oren, doordringend, resonerend in je hart. De hemelse weg omhoog gevoerd naar de Goddelijke eenheid. Volledig omvattend, de troon ontstijgend, genadevol en barmhartig. Liefdevol voor een luisterend oor, strelend en vol Licht.…

Als mijn woorden jou verstillen je raken diep van binnen in zinnen die beroeren met gevoelens heel intens Als ik je even vasthoud met een pakkende emotie in een innige omhelzing dan voel jij mijn stille wens Als mijn bedoeling overkomt in klare taal die niet verward dan vind jij in mijn zwarte inkt dat ik schrijf van hart tot hart…

maar volgens mij staat er een muur in de weg deze tegenstand ga je zeker overwinnen je zindert van diepe emotie nu ineens drijf je op ontroering een vogel klapwiekt naar de horizon zo ken ik je weer, zo ben je jij bent echt smart, wel en wee steeds balancerend op de liefde…

Nee, je wordt hier niet achtergelaten ook al lijkt voor jou niets meer te baten Voor even is de zonneschijn gestuit Alleen voor even stopt de speler op zijn luit En voor even bot de rozenstruik niet uit Reeds wacht voor jou de glimlach van de bruid Elk uur komt voor jou je redding nader Nog even en je zegt: Papa, vader De priester luidt de…

Nihilisme zal me altijd vreemd zijn want ik zat, zit en zal boordevol gedachten, gedichten, ideeen blijven dat zie je niet direct aan mijn buitenkant wel als ik praat, teveel, te lang, te druk maar niet meer aan mijn interieur daarvoor kies ik nu het primaire met af en toe een secondair boeket met als basis een gelijmde gebroken vaas…

Een kleuter springt van tegel naar tegel, muziek weerklinkt als van een xylofoon. De kleuter zingt, looft, prijst, swingt, geniet! Negen tegels vol muziek en een dansende kleuter versieren een zonovergoten dag met stralend publiek.…

De muziek is stilgevallen, de gitaar heeft geen snaren meer de speler geen vingers De wereld draait door Hoe zou muziek nog lopen met afgehakte voeten? Versneden leden groeien niet aan, De wereld draait door. De stok in de spaak brak de rijder zijn nek, Maar wie geeft het kreupelrijm een leven terug?…

het was niet jouw muziek die felrood doorkwam uit de achtergrond zij lichtte op uit een palet met onbekende vergezichten geroezemoes van stemmen uit de duizend talen die eonenlang al uitgestorven zijn de mengelmoes van angst en haat vergaard in onbestemde kleuren van de dood jouw muziek gaf hoop maar verloor de strijd van het…

de muziek stond zacht aan het bankstel stond stil te staan in de koninklijke kamer ik weet niet hoe het kon gebeuren dat plotseling het bankstel alleen was terwijl de muziek zich voegde bij mijn blik zo durfde ik wel uit het raam te kijken naar een wolk die trilde als was hij net aangeraakt door een geheime hand. ------------------…

Ik herinner me de kleur van je ogen. Ik herinner me de geur van je haar. Ik weet nog hoe je naar me opkeek, jouw blije gezicht, als je naast me liep. Wij hoorden immers bij elkaar. En ik herinner me hoe jij zacht je ogen sloot als je me kuste. Die herinneringen zullen altijd blijven. Schat, was jij er ook nog maar.…

Alsof mijn gedicht verwoest moest worden Uitlopende inkt, zwarte strepen Een onleesbaar resultaat Zou het de muziek zijn geweest?…

Ze was al heel erg oud. Daar riep een meisje: 'Kijk, oma, het is winter!' En zij zei: 'Ik zou zo graag gaan spelen, weer spelen in de sneeuw.' De lente kwam, een lente later zou ze sterven. Maar ze zei: 'Ik zou zo graag gaan lopen, lopen door de regen, al die druppels op mijn gezicht.' De zomer was voorbij, voorbij. Ze zei: 'Die appeltjes…

Ontmanteld was hij na zijn CVA, een warme mantel werd hem omgeslagen, zij gaf hem al haar liefde, voelde zich gedragen door wat ze op hun trouwdag aan Hem had beloofd. Hij zou haar bijstaan wist ze, al hun levensdagen, ze hield niet op Hem in hun nood te vragen. De mantel kleurde door de trouwtekstwoorden en werd zijn schuilplaats…

Ik heb geen toespraak, ook niet deze en geen vaarwels die jou omarmen je nog een laatste keer verwarmen ik ken de boeken die je hebt gelezen en weet wel wat je zoal dwars zat naar welke films je keek en wat je at toch heb ik jou niet goed genoeg gekend om echt te kunnen zeggen wie jij bent mijn toespraak over jou is daarom deze: jouw eigen…

je hart moet zuiver zijn sprak de pastoor op het schoolbord trok hij een onmetelijk grote cirkel handen voor de ogen beval hij glurend door mijn kindervingers zag ik hoe meneer pastoor met overgave de cirkel met de geur en het geluid van krijt vulde zo ziet een doodzonde eruit zijn dreigende blik deed de rest en ik kon…

Weerloos zak ik weg in de zoete gevoelens -- van mijn wensdromen.…

Als sterren konden praten, ze zouden zeggen het is gelukt. Want elke ster daar aan de hemel, is een zieltje dat werd geplukt. Het zijn de kleine vlinders, onze dierbare aan de wand. Het zijn de stralende lichtjes, van dat verre vreemde land. Als sterren konden praten, ze zouden zeggen slaap jij nu maar gerust. Om ons hoef jij niet…

ik herinner mij niet meer…

adem in en uit en ga zo verder loop heen en weer tot ik slaap luister muziek tot de muziek naar mij luistert en zwijgt zaten we eerst nog vol akoestiek nu is het stil het is het werken voor loon de zekerheid en cijfers dat maakt het dat ik van gevoel naar logica schoof waren we eerst nog vol ongeloof nu is saai gewoon…

De grenzen van de beeldende kunst zijn verlegd: een schoen is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer -…

het is laat dan denk je vraag niet want je bent moe je luistert naar muziek je hoort de regen het onweer de muziek die z'n gang gaat steeds verder weg steeds dichter bij sluit je je af opeens een gedachte schrijf je iets op een rechte lijn voor morgen op school neem ik je in mijn armen fluister je…

je zit een beetje op de muziek misschien sta je al want je danst wat in je eentje zie je tegenover je aan de andere kant van de straat ook iemand die al staat en wat danst op de muziek op het moment dat je zwaait zou zij terug kunnen zwaaien maar ja gebeurt niet evengoed dat idee dat je zou kunnen zwaaien naar haar aan…