21297 resultaten.
Vertrek van dochters
gedicht
2.0 met 249 stemmen 40.209 Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen.
Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies dat zelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.…
proficiat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 P rettige
R ozengeur
O mhuift herinneringen
F ijne gesprekken
I ntiem en eerlijk
C oncentreren
I ntens :
A mour
T oujours…
Wondermooi
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 37 Het is heel vaak
wondermooi bij
de zee.
Soms kan je het
tot tranen toe ontroeren,
omdat je het blijft
bewonderen.
Je wordt meegenomen
in een kleurendans en
kracht van talloze
kleurenveranderingen.
Gevoelens worden
geraakt.
In een adem kan zowel
verdriet als geluk
worden losgemaakt.…
Mediterraan geluk
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 423 wil het, dat geluk ontluikt
alhier op vreemde stranden
nu zeewier tussen tenen sluikt
en een stern in rappe rande
daar in diepe baren duikt
als golven mijn voeten zanden…
met ogen dieper dan de zee
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 659 Met ogen dieper dan de zee,
ontdek ik bij jou nieuwe wegen.
Ze brengen me een oase
van gelukzaligheid.
Met ogen dieper dan de zee,
ontwaak je in mij een voelen,
zo puur, zo mooi, zo simpel.
Met ogen dieper dan de zee,
spin je een cocon van tederheid,
waarin ik kan wonen,
veilig, vredig.…
voeten kleien in het vasteland
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 364 je droogt niet op
in zout als je mij
met golven streelt
klooft mijn plooien
niet maar deelt
je rolt en overkuift
spat schuim tegen
mijn lijf als ik
je wil trotseren en loopt
terug in wederom proberen
maar ik duik in je
onder en verwonder
me over je soepele
tegenstand mijn voeten
kleien in het vasteland
we drogen op…
kijken hemels naar elkaar
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 422 ik steel zon
om samen in
het paradijs te zijn
creëer een strand
wat palmen bij de hand
die wuiven naar de zee
in het dansen door
de golven neem ik zomer
zon en jou weer uitgelaten mee
we kijken hemels naar elkaar
vergeten uren in ontmoeten
Adam wil zijn Eva als een paar
zo droom ik jou in
ultraviolet mijn lijf ligt…
je blotevoetenman uit zee
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 471 vreemd
wolken niet geéigend
rotsen zijn de horizon
die nu mijn heden schrijven
ik dwaal daar in
de hoop een glimp
van je te zien maar weet
de afstand tussen beiden
meet weer veel te kort misschien
ik wil je kussen, samen
zullen we de golven sussen
neem me mee, laat me deinen
en naamloos weer verschijnen
als je blotevoetenman uit zee…
verdriet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 229 Mijn ogen schitterden van geluk
Nu zijn het watervallen
waarvan de dam op ieder moment kan begeven
door de druk van mijn recente leven.…
Niet vroeger. Niet later.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 Samen met een musje koffie drinken.
Spontaan, zomaar, zonder afspraak.
Samen genieten van het toeval,
dat niet toevallig is.…
Wandeling aan zee.
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 412 Daar ligt de wijde zee
voor mij open....
Met de blauwe lucht
daar boven.
De golven rollen
op het strand.
En lopen zachtjes
uit in 't zand.
Het maakt een diepe indruk.
Dit wondere natuurschoon.
En voel een intens geluk!
Ik draai me om
en ga weer heen...
En laat de zee
en 't strand alleen.…
Tijd is een geloof
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 340 hoor de dansende vertes, de zee
ze schudt en schommelt haar huid
natuurlijk, zonder nadenken
kijk terug over het land
de planten
ze knippen zichzelf
en vervallen weer tot wassen
zonder wachten
zonder versnellen
tijd maakt natuurlijk niet uit
tijd is een geloof
wat een geluk te zijn
als het land en de zee
en de tijd er niet…
Stormgebieder
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 117 "Val wind", sprak Mozes
Yam Suf lang genoeg gedeeld
ging de storm liggen…
Ongewild
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 182 Ik voel vulkanen woekeren onder mij
hij barst…ooit…mijn geluk, dan weer, voorbij…..…
Zomer in Rockanje
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 213 De zee
Water, adem
Het zachte strand
De kleuren die lachen
We vinden de sporen
Van die verloren tijd
hoepelende meisjes
Een zandkasteel van oude lucht
Het geluk van limonade
slome dagen in Juli
we komen er nu langs
koppeltje duikend in ons hoofd
We zien de zee
die altijd blijft
altijd
blijft zingen…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…
Gek van blijdschap
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Wanneer je ongelukkig bent,
zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen;
kijk naar het nieuws.
Wanneer je voor het ongeluk geboren bent,
alleen op aarde,
vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws.
Wanneer je door de bomen,
het bos niet meer ziet:
probeer het dan eens andersom.
Pak de bomen, keer de zaak om
en kijk…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Als de avond is gevallen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag
het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag.
Het naambordje siert nog steeds de muur
glinstert na in de zon in dit avonduur.
Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan
het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet
om het een of ander de plek verander je niet zomaar,
ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar.
Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet.
Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen.
Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien,
waar ik uit voortkwam bovendien.
Ja…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Boshuisje
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 205 er was eens.....
een huisje in het bos
een heel klein huisje
met één raampje
en een klein deurtje
het deurtje was wat scheef
en de scharnieren kraakten
er liep daar een scharrelaar
die het allemaal wel maakte
ook was er een sprokkel vrouwtje
die rommelde met wat blaadjes
en takjes voor de schouw
en ze vulde alle gaatjes
ze zagen het…
't Tuinpad van mijn vader
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 493 Op het droomerf
Van mijn jeugd
Zie ' k mijzelf
Dartel huppend
Over goudsbloemen
Springen die zwierig
Hangen langs het
Tuinpad van mijn
Vader - een niet
In woorden te vangen
Geluk maakt zich
Van mij meester -
Want wat zich nu
Aan mij voltrekt
Is korststondige
Extase over wat
Hopelijk mag zijn
Mijn levenspad…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.264 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.649 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 437 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…