Netgedichten

netgedicht (nr. 8.363):

je blotevoetenman uit zee

ik zag je
in het niets
woorden dansten geesten
als spoken die fataal
mijn lot beleefden

nu ben ik hier
de zon is vreemd
wolken niet geéigend
rotsen zijn de horizon
die nu mijn heden schrijven

ik dwaal daar in
de hoop een glimp
van je te zien maar weet
de afstand tussen beiden
meet weer veel te kort misschien

ik wil je kussen, samen
zullen we de golven sussen
neem me mee, laat me deinen
en naamloos weer verschijnen
als je blotevoetenman uit zee