Alle inzendingen over het hoge woord

Eindelijk kwam het hoge woord er uit! Komt hij niet meer aan de bak in Warschau, kan hij altijd nog terecht hier in de bouw.…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

Zo vaak ben ik verdwaald in enkel hoge woorden maar wat er echt toe doet, een warme ochtendgroet heb ik toch soms vergeten.…

De vraag naar zijn geaardheid bleef hem kwellen, Lang nam Mark Rutte daarom geen besluit, In Straatsburg kwam het hoge woord eruit, Hij zei: 'nu moet ik jullie iets vertellen'. Daar gaf hij ons een kijkje in zijn ziel, Toen hij bekende: 'Ik ben eurofiel'.…

We hadden hard gefietst de bui nog in het hangen Eindelijk een schuilplaats onder Hollands eiken hun kroon nog droog In plaats van 'praats' verlangen naar ernst in ons spreken: Er wordt gemoord omwille van de vrijheid van het woord Het hoge woord komt er uit: vrijheid.... wordt verkeerd begrepen.…

verdwaald op het strand waar overal dezelfde zandkorrels liggen gestrest en gestoord ik hoor een stem in mijn hoofd die mijn naam roept een klemmende kaak het hoge woord moet er uit een open kerkdeur de drie engeltjes die je gevonden hebben glimlachen slechts het vlees van de roos wordt vertederd tot zijde en een stukje zeep…

in stad hardenberg geen dak meer boven je hoofd op hollands ondiep pleurend pleuritis het hoge woord van pleuris springt er huilend uit verhoogde vatbaarheid in het zuidelijk grensgebied niet waakzaam genoeg binnen de singel bang voor tuberculose een gast in de stad een witte villa de vogelgriep van buiten in de tuinaarde…

enkele meters van de kant aan de rand van zand en water drijft een schaduw over zee de geesten van het hoge woord ze blijven golven in mijn hoofd met spottende baren ik wil ze niet horen of zien die gezichten van water zout lost immers de kou niet op die zich nestelt rond mijn hart mijn gevecht tegen de onzee strandt in enkele tranende…

ik leg de weg naar berusting slenterend soms dralend af gaandeweg begon ik aan wat ik nog niet eens zo lang geleden later noemde het is het afscheid van hoge woorden en vervlogen jeugd van het ongrijpbare verwaaide leven van verloren dromen het is de onbekende weg die me in het duister tasten laat naar barsten en scheuren in…

Het zenden van een vrouw is een risicovak zij is een creatuur van het wilde twijgen in het braakland dat zich tot jungle zal wassen waar ze ook gaat het talen wordt gedanst het ritme voert het hoge woord schamper vel belooft een ritueel verbindingen worden gesmeed ieder telraam slechts gewaardeerd om zijn subtiele ronde vormen Voodoo…

Er is een woestijn die hardleers voortschrijdt het droogt je tong tot op het bot van moeizaam slikken na jaren van leren spreken aan de toog van het hoge woord heb je ineens geen verhaal meer je bent nog altijd diezelfde alleen, je hebt hem ingepalmd met een man die taalt vanuit de diepe ervaring het verdorsten en het houden aan het…

Meanderende vingers boven een ven van mistige geschiedenis her en der een pallisade van vergulde ruggen het hoge woord dwarrelt van een schutblad en ergens erboven de zielen van ongeboren dichters met een weerklinkend welven ruggelings zonder spreken noch een voetwaarts horen het heden vermenigvuldigt zich hier in de baarmoeder…

Ziezo, nu is het hoge woord eruit. Waar zal de nieuwe lente zijn gebleven? Ik voel me allerminst besluiteloos: ik ben nu in de winter van m'n leven.…

en spreek zo dat we elkaar weer verstaan laat het hoge woord er maar uit dromen stop met het gevecht tegen je verlangen het maakt je lichter echt het mooiste wat ooit aan jou is gegeven ben ik de liefde die in je zit maar verberg me niet zo diep laat me er uit laat me leven ik wil ook over de tong gaan.…

woorden…

woord voeren Het afvalwater bezoedelen Cactusplanten die proberen te overleven Ondanks de barensweeën Uitgedroogde mosselen Niet te vreten Kan je mij een sausje geven…

zal zij stil haar adem sparen voor dat ene hoge woord dat als zand haar hart zal schuren totdat jij het hebt gehoord als woorden niets meer zeggen en zielen zijn bekrast zal zij niet meer naast je liggen als jij naar haar lichaam tast zul je steeds weer terug verlangen naar de luwte voor de storm blijft je geest voorgoed gevangen in de…

Bij beiden is het hoge woord eruit. Wat is ze mooi in 't schijnsel van de maan. Hij wenst op haar verlangen voort te bouwen en trekt daarom z'n stoute schoenen aan. Hij voelt voor haar veel meer dan sympathie. Ze zegt, daar hij d'r voorstelt om te trouwen: 'Heel graag! Ik weet alleen nog niet met wie.'…

Het nooit gewaagd of gedurfd, gewaagd of wordt het mijn ondergang dus het hoge woord zo vrij: .................. wat haat ik je!…

woord is eruit zonder janken verschepen of krimpen niet afhaken nu de terugkeer van de neanderthaler wordt verwacht we lachen samen lachen we om de eindeloze plooibaarheid van de taal komen we er de rest van ons leven nog uit?!…

woord is er eindelijk uit Ik ben niet langer onder de levenden Maar behoor nu tot de gehangenen…

woord eruit is heeft het weinig zin te blijven hopen en als ik eraan terugdenk is het al met al raar gelopen…

Geen plaats voor eeuw of decennium, Geen hoge woorden over een millennium Waar alleen de dag zal tellen. Waar elke avond weer, Men zich verwondert, Zich verwondert over de Grote Beer.…

ik droomde dat ik droomde en in die droom was ik vrijer en blijer dan ooit helemaal los van de aarde elke spanning verwaterd alle ijs ontdooid de zon blonk en klonk zó prachtig geluiden gonsden, glansden hoog woorden, gevoelens vol en krachtig monden in één monoloog ik droomde dat ik ontwaakte maar herinnerde mij mijn droom normaal…

O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet het trotse hoge woord van liefde spreken, want hoeveel harten moesten daarom breken onder de wind in hulpeloos verdriet.…

kwam eindelijk tot zijn recht in vaak moeilijk te doorgronden zinnen geslecht kon je nu aan het uiteindelijke afscheid beginnen maar ik wist dat er iets heel verborgens in je huisde nooit uitgesproken, nooit uit de kast gekomen dat enorme intense verdriet, dat je beschaamde het leed, dat steeds weer bij je was, dat ik beaamde eindelijk was het hoge…

Weet je nog van jij en ik? Weet je nog dat we samen lol hadden? Weet je nog dat we samen ijsjes aten? Weet je nog dat we bij elkaar sliepen? Weet je nog dat we alles samen deden? Weet je nog dat je mijn vriendin was? en weet je nog... dat je nog wel in mijn leven was??…

de spanwijdte van mijn vleugels is niet groot genoeg om het gevallen woord te dragen hemelhoog dondert de echo door ik vlucht om wat ik hoor en hoor en hoor klapwiekend ankert naklank koortsig en rauw klampt zich vast, hecht aan vergroeiing in mijn gekraakt karkas…

Het zat veel te hoog en wat ik zag begreep ik niet te klein dit brein te groot die hoop spinsels veroorzaken een oneindig geloof.…

Hij woont in de hoogte, maar ook bij de verbrijzelden, de nederigen van geest, want als dát niet zo was, dan was Hij ook nooit de Verhevene geweest. De goddelozen vergelijkt hij met modder en slijk, opgeworpen door een woelige zee, zij die weigeren Hem op het hart te leggen, de Verhevene draait hier niet in mee ! Hij is niet met hen die zich…