Netgedichten

netgedicht (nr. 43.361):

Hart van stapel

Hij ziet een blondje aan de waterkant.
't Is avond en ze praten met elkaar.
'Ik ben een hetero,' bekent-ie haar.
Ze zegt: 'Ik ook.' Dit schept meteen een band.

Nu vat-ie moed. Hij ziet 'r als z'n bruid.
'Het lang alleen zijn', zegt-ie, 'ben ik moe.'
Ze zegt: 'Ik ook, ik ben aan trouwen toe.'
Bij beiden is het hoge woord eruit.

Wat is ze mooi in 't schijnsel van de maan.
Hij wenst op haar verlangen voort te bouwen
en trekt daarom z'n stoute schoenen aan.

Hij voelt voor haar veel meer dan sympathie.
Ze zegt, daar hij d'r voorstelt om te trouwen:
'Heel graag! Ik weet alleen nog niet met wie.'