Alle inzendingen over het lijkt moeilijker

soms vraag ik me af hoe het zal klikken als ik je onthoofd -een modderschuit met aantrekkelijke vlag wordt beter bezichtigd dan een zeewaardig jacht onder een gerafelde lap- niets is moeilijker dan die kop van je die de zin bepaalt…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Het is moeilijker om toe te geven dat zoiets enkel is weggelegd voor Robots.…

overkant wacht mijn toeverlaat ik kan nog met brakke vleugels zweven en ofschoon ademen steeds moeilijker gaat wil ik me boven eindeloos water begeven daar, in de verte van onzichtbaar land blijft het boven onze gehoorgrens stil ik beschouw het als teken aan de wand totdat ik ooit nog kom waar ik wezen wil…

Echt, dichten is moeilijker dan het lijkt.... Maar ik ben mijn taak niet vergeten Ik moest dat van Facebook aan de wereld laten weten Dat doe ik dus ook, via een gedicht Het resultaat is werkelijk geen gezicht Geschreven vanuit een andere invalshoek Mede mogelijk gemaakt door Facebook…

Een schoolklas wordt met snelvuur afgemaakt Een psychopaat veroorzaakt een tragedie De NRA ziet nu dus als remedie Dat elke school met wapens wordt bewaakt Intussen doen de gunshops gouden zaken Voordat Barack dat moeilijker gaat maken…

Ik hou me groot, maar afscheid nemen is moeilijker dan ik dacht. Ik loop voor de laatste keer door de gang, ik ga je missen, zeg ik zacht.…

praten is moeilijker dan zwijgen onze woorden duiken onder in een smeltkroes zijn niet langer van elkaar te onderscheiden geruisloos pakken we het dode verleden in vullen we kleurloze koffers met bittere bagage sluiten ze voorgoed in vergeefsheid…

de tijd stokt alsof er minder seconden in 'n minuut gepropt zijn is het moeilijker beklemmender waar de grens ligt om er een halszaak van te maken, of om erin te berusten neem ik nog een allerlaatste teug bekijk de zon die adembenemend mooi opkomt…

en nu de stenen een stille stem dragen vertragen mijn handen het licht het leidt me naar iets wat ik nog niet weet het verdriet in mijn mond wordt moeilijker dan elke waarheid ook in het huis of een open oog het blijft oneindig lief te hebben de stenen spreken dat wil ik geloven binnen bereik…

Vol met gevolgen van keuzes die je maakte, afslagen die je oversloeg Het laat zich soms moeilijker leven, dan beschrijven. Er zijn van die dagen waarin je een glimp opvangt van wat had gekund, en je je afvroeg...…

Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…

werpen hun lichtend teken, en schaduwen de monden snoert, van wie het gezicht niet plooit, blijft in gebreke in de spotlight van het bestaan, lazen de half gevulde glazen in beider ogen, om die te laten staan, van onszelf vervuld, waarin we de liefde hebben voorgelogen, met de stad als kussen, om de smarten op te rapen, lijkt…

Help! (Epistemologietje) Wie ontvouwt de wereld? Hoe heet dat vogeltje met dat rode borstje? Of is het geel? Waarom is er geen ondertiteling? Laat mij erin! (Dit is de negenennegentigste inzending ...)…

Maar wat doe ik vandaag nog in de sneeuw, morgen lijkt nog steeds een eeuw met de nacht nog voor de voeten. Op het laatste uur geoogst, dat beleef ik als een troost, waarvoor de winter zal moeten boeten en de dichter in de taal herleeft.…

Een ding is zeker, je moet de draad wel weer oppakken, want als je ermee blijft zitten, wordt het steeds moeilijker op de weg , die voor je ligt.…

Elke keer als ik je loslaat vlieg je zo ver weg dat je niet terug komt wanneer ik naar je toevlieg kunnen we geen afscheid nemen is alles weer heel dichtbij zodat ik niet los kan laten het is steeds moeilijker om achter je aan te komen om samen te zijn om los te laten om te zijn wat we kunnen zijn…

Kijk daar wat lief, een bosviooltje zegt de vrouw tegen haar man Ja prachtig, zegt de man Ik ben niet lief schreeuwt het boze bosviooltje Laat me met rust en staar me niet aan Ik sta hier niet om mooi te zijn Ik sta hier zo maar wat te staan De man wil nog iets zeggen en slaat een arm om zijn vrouw Zwijg en loop door, anders pak ik…

En wie er een probleem mee heeft hoe of ik leef heeft het moeilijker dan ik. Ik ben geboren om te sterven maar alle tijd er tussenin is mijn tijd en van niemand anders, dus deel ik mijn eigen leven én tijd wel in!…

Het zijn de jaren dat alles simpel is en eenduidig, lang voordat we het zelf moeilijker gaan maken dan het is, om dan nu weer langzaam terug te keren naar de eenvoud met elkaar.…

Haar zwartgeblakerde voeten verraden haar, weigeren hun hitte te verdragen, weigeren haar te dragen, moeilijker en moeilijker danst de koningin met alle waardigheid die ze kan verbeelden. Haar voeten branden, haar kokende bloed stroomt uit de schoenen over de vloer.…

Ze zegt dat het het spreken haar moeilijker gaat vanwege het opstarten van het lichaam met de trits medicijnen Elke dag opnieuw het evenwicht uitvinden het valt niet mee, afwisselend is het wel voor de kleine, onmogelijke prinses Waarom ik van haar hou, ik weet het niet dat zal wel niet zo nodig zijn voor wie eens verliefd nooit meer liefdeloos…

en de stenen dragen mijn stille stem zij zijn handen vertragen het licht en leiden me naar iets wat ik nog niet weet ik ben mond moeilijker dan de waarheid mismaakt door gifpotten in het nachtelijk huis is er een aards paradijs of een open oog om oneindig lief te hebben de stenen blijven, dat wil ik geloven binnen bereik…

werkwoorden moeten iets doen leggen we dan uit en dat doen ze ook lopen staan liggen kijken zoenen eten is echter al moeilijker met 'kunnen', doe je immers niks niet te vergeten 'zijn' schrijven we boeken over dan snappen we het maar toch niet helemaal een paar opvliegende vogels kijken we naar ze verdwijnen aan de…

zwijgen is zoveel moeilijker dan praten onze tollende hoofden houden de overtreffende trappen (wat zijn ze met veel!) koortsachtig in toom verbeten lippen verstrakt tot dunne strepen niet wijkende nagels boren zich in onze handpalmen het zwijgzame verleden ingepakt in koffers met uitgesproken bagage op de granieten vloer…

Als de kleuren om je heen verbleken er geen ster meer blinkt in de nacht De scherpe kanten van het leven moeilijker te dragen niets meer het leed verzacht Als alles donker om je heen blijft het leven je te zwaar Geef dan nooit de moed op er staat altijd iemand voor je klaar Iemand met open armen die naar je luisteren wil En als je niet…

Ontnoemen is wat moeilijker omdat wat werd benoemd, vastligt. Ontspreken gaat niet meer, want wat je spreekt ontstaat en kan nooit meer tenietgedaan. Ontvoelen is een gore lijdensweg als het gevoel de ader is van ieders bestaan. En zo is mijn ontminnen volstrekt onmogelijk ook al zou je het heel dringend van mij vragen.…

zij die veertien lentes telde had nog maar net haar entree gemaakt en dartelde vrolijk door het leven midden in de groei van tiener worden onderging ze vele lessen waarvan de één moeilijker dan de ander haar schaduwleven drukte zwaar langzaam aan verdronk ze in een onmetelijk diepe put waar licht haar nooit meer vinden zou…

Er wordt over zoveel geschreven. Door bijna iedereen en door mij. Over theorie of praktijk. Over leven of overleven. Over begrip of onbegrip. In het holst van de nacht schrijf ik. Over waarvoor geen woorden zijn, maar ik in stilte ervaren kan. Over bewustzijn beleven, dat ik niet begrijp.…

Doordringen in je verstand je gevoelens was zoveel moeilijker. Maar er ontstond een magische ruimte waarin we eindeloos ons voortbewogen in volkomen harmonie en taal niet meer belangrijk was zelfs niet om gelukkige verjaardag te zeggen.…