Alle inzendingen over hoek

We praten maar ik ken je grenzen niet de kanalen die je hebt gegraven niet nergens cirkels van je steden geen windroos in een hoek, geen vaan. Geen kust waar ik aan land kan gaan.…

de dag z’n ogen bij ontwaken van de nacht verstommen stil geluiden schaduwen schuiven langs muren in schaars licht van lantarens of over tegels van trottoirs nu ontwaakt de nacht in stilte langzaam trekt zij een gordijn blind gaat zij haar eigen wegen bijgelicht door schijnsel der maan tasten schuivend enkele voeten en ik blijf op een hoek…

de kleinste hoek bespeelt al stil het kille, dat niet wijken wil, het bijt voorzichtig in de tijd en allengs raakt het mooie weer zijn warme charme immer kwijt verlangend, naar de haard daar, met winter in zijn oude baard vertrouwt de herfst zijn wasdom toe aan hoofd en hart en kleine rode blaadjes boven smart vol gouden praatjes, over…

Ik ben met de helm op geboren, wat één op de zoveel duizend gebeurt en wat betekent dat ik om de hoeken van de straten kan kijken, oftewel dat ik helder- ziend ben, zoals de Italianen dat steevast geloven. De dokter, die mij ter wereld hielp, zei, dat ik wel een generaal of zo kon worden. Dat heb ik gelukkig afgezworen.…

ben ik een klaploper geen hardloper Ik ben een vriend een broer vader en zoon Ik ben een bankzitter een barhanger Goed op de eerste honderd meter kan op de fiets naar school Ik ben een luchtfietser een schelpenraper een dromenjager Een boomontwijker een liefhebber van de soort Ik ben een wijnkenner ik ken de wijn weet in welke hoek…

tekst label theezakje van restaurant op hoek, knooppunt van herinneringen en gevoelens hier in alle rust enige klant Uitzicht op zonnige hemel, oud pand, kinderspeelplaats, trams behangen met reclames ouders met fietsbakken vol kinderen, oude lantaarn Concluderen dat er niets geen pijn, verdriet integendeel, alleen levendigheid…

Hij zit daar in een hoek te roken en kijkt naar mij zonder te zien. Soms waag ik het hem aan te raken, maar daarvoor is hij nooit gezwicht. Mijn vader is een vreemde vogel. Heel traag krijg ik zijn aangezicht.…

En daar zingen ze weer terug vanuit alle hoeken van de kamer vantussen de verschoonde lakens ze kruipen over de tafel en ze spugen in het bord waaruit je eet. Ze doen dat vooral graag op je lievelingsmuziek op je lievelingsdans in je lievelingseten…

een tijdje geleden las ik een bijzonder boek nu bekijk ik de wereld vanuit een andere hoek het bevat een paar inzichten en door ze na te leven kun je 't hedendaagse bestaan heel anders gaan beleven het is echt niet zo moeilijk maar ben wel consequent zo maak je kennis met wie je in werkelijkheid bent het is fantastisch te ontdekken…

ik heb je herkend in de trilling van geluid in onderscheiden emoties springt jouw melodie eruit gedragen door tonen van liefde en warmte klinkt harmonie van binnenuit nog zonder stem spreekt lichaamstaal jouw welkomstwoord tot in de verste hoeken word je gehoord in melodisch aanhaken ook zij spreken de stem van het hart…

Met een zwaai brengt hij weer licht tot in alle hoeken van mijn woning. Dus doe ik gauw de gordijnen dicht: in het donker ben ik pas een koning.…

Strelend gaat mijn rechterhand over de intens koude steen regenboogkleuren laten lachend gouden letters stralen in ijzige kou gedachteloos speel ik met mijn wijsvinger boter kaas en eieren in het zand trek lijntjes om de hoeken met elkaar te verbinden ik zie je grijns, gewonnen mijn linkerhand gebruik ik niet, verstijfd…

In verre hoeken gaat het staan, waar het verstilt tot een verbeelden. Daar zegt het zacht opnieuw uw naam. Aanwezigheid van vroeger leven. Ik voel de weemoed in mij beven. Ik ben weer met uw ziel tesaam. Al wat wij waren en wat gij zegde, vangt altijd als het regent aan.…

Het was een heel dik boek, dat in een zwarte omslag als een baksteen op de hoek van de schoorsteenmantel lag. Het bindwerk was versleten, de rug van leesgenot gekromd, de bladen vet van 't vette eten.…

Zij zwerft tussen borst en streek verkent de nacht in elke stad maar geen die het heft in eigen hand zoals het zwaard dat trillend in het been – verwijst naar andere tijden Het harnas dorst de zwijgende op een draf naar oneindigheid, vrede schuilt om iedere hoek maar geen die het heft in eigen hand zo is het bloed tot ijs gestold…

Laat die vrouwen en zet ze niet in een hoek, Iedereen gelijk, met of zonder hoofddoek!…

plant en dan een zaal in slingert met de ingehouden woede van een diep geraakte mens zij, de anderen, aanhoren bekijken zichzelf gegeneerd en proeven de waarheid bloedend op hun veel te witte zakdoeken waarmee ze vrije doortochten en andere beweging forceren de meester geeft altijd thuis zoals hij het elders doet in zijn lokaal zonder hoeken…

"Wil je oversteken naar het grooe plein of achterop de fiets bij mij" Mijn gedachten denken wat een ijzer schroothoop of om de hoek misschien de opiumdood Ik kies natuurlijk voor mijn vrijheid en we lachen naar elkaar van blijheid. Deze mensen glimlachend met een rood hart zo vriendelijk mysterieus en toch keihard.…

Als hanen van torens kukelen Klokken nergens op slaan Als de priester zijn heilige hang Naar jonge billetjes laat gaan Misschien wel nooit Begrijpt men alle boeken Leest men wit op zwart Dan wordt uit alle hoeken Een wereldhoop gestart Misschien wel nooit De tempel in je hart De gedachten in je hoofd Zijn eerlijker dan dit alles…

ik zag haar ogen lachen zij schoof gekleurde delen in elkaar zonder dat zij vloekten verbazingwekkend snel vouwde en boog zij uiteinden tot hoeken in een vrijwel leeg heelal schiep vormen zonder dissonanten in harmonie naar alle kanten met als enige leidraad het spectrum van aard na alles en de zevende dag had zij het gehad…

Daar komen ze nooit mee klaar ...Een verzoek om staatssteun uit onverwachte hoek: de Amerikaanse porno-industrie heeft dringend geld nodig. De aanvragers denken dat 5 miljard dollar de branche er bovenop kan helpen...…

kookboek ingrediënten uit het hoofd wordt het een kleine klus als ik een internetrecept opzoek spijtig genoeg moet ik vertellen een keuken is mij totaal vreemd mijn handen staan vooral verkeerd heb zelfs een hekel aan kokkerellen dus, om mijn lief niet te verzuren durf en kan ik niet anders wagen dan haar mee uit eten te vragen op de hoek…

De ficus in de hoek als ongenode gast staat zijn dode biertje uit te drinken weet de uitgang niet te vinden, klaagt en klaagt en is de prille minnaars maar tot last. Zo zie je: in de liefde is er altijd wat te zeiken en doe je 't zelf niet dan doet de ficus dat wel ongepast.…

In de hoek rommelt een actrice met rekwisieten. Haar lispelende mond zegt niets, zij is geen zuster van de karmelieten, hoewel haar ogen bedelen. Armoedige grond moet bemest. Ik sla mijn slag op de gekeerde wang, ontrol de vloer onder de voeten en verlaat het toneel. De winteravond is verspeeld.…

In de stromende regen stond ik verstomd van de indrukken die ineens opkwamen gedachtegangen vloeiden ineen mijn kijk op alles paste zich aan de omstandigheden kronkelden door elkaar ik ben het weer eens met de geboden mogelijkheid aan ingeving ontbrak het niet zou het dan toch, ja toch waar zijn hier keek vertrouwen om de hoek…

Je loopt op straat en zie: op een hoek speelt een man op een piano die aan het begin van de avond bij het grofvuil is gezet. ---------------------------------------------------------- Uit: Dit gedicht wordt opgenomen in 'Neem me mee, zei de hond', de bundel van Wim Brands die in september zal verschijnen bij uitgeverij Nieuw Amsterdam.…

De winterzon van gisteren is heden nog altijd dezelfde verspreidt nu stralen van licht in een andere hoek over onze zachte ronding Alle sneeuw is verwaterd van maagdelijk naar transparant dwars door alle seizoenen ligt het landschap er onveranderlijk in oplopende graden van warmte Vandaag zwaait de jonge lente de oude winter vaarwel…

In het winkelcentrum wonen heel veel witte vogels divers gekleurd dat zie je zo de zitting is niet in de boom waar zij het hooglied zingen over leven dat achter hen ligt hun bomen is het land van ooit op iedere hoek van de straat stukjes brood die ze missen er staan nu banken die kreunen dat het allemaal zo moeilijk gaat voordat steun…

onzichtbaar voor elk oog altijd onuitgepakt gebleven hun koffers in die donkere hoek met niet te openen sloten soms snerpten heel opeens wat kreten als ijzel door de kamers ontweken stille tranen de beklemming van mijn vragen en nu het stil geworden is blijft er dat wroeten naar verledens waarvan ik nooit de sleutels had wiens kind…

de kerkbank absorbeert gevoel lichte schijnheiligheid geurt als wierrook rond hun aureool samenzijn verplaatst zich, als het lied een koorrijk hallelujah brult dan lukt het wel want vandaag is deze kerk gevuld buiten school de kou in eenzame hoeken maar hier binnen is het warm komt allen tesamen vier de hoogtij van een oud verhaal…