43 resultaten.
Lastige zaak
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 147 De afgelopen zeven jaar
voorspoed, tegen-
hebben ons zeker laten zien
dat het niet altijd
dus voor eeuwig, rozengeur en
maneschijn kan zijn,
daar soms iets lijkt uitgebloeid
voeding van belang
Onze tijd van geslepen stenen
wordt alleszins
opnieuw een tijd van revisie
waarin wij samen
de koe bij de horens zullen vatten
jij, ik.…
Kijken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 216 De volgende dag was ik aan zee
in de mist
geen horizon
een kijken in niets
Dan bij Kijkduin ligt dat in puin
Terug in het duin veel zwarte struiken
een enkele rode bes nog
daarachter zwarte koeien met horens
erboven vage contouren van flats
op de plek waar 'k geboren
Bij de haven op een muurtje
staat er een vader met voor zich baby…
Ingesteld
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 regelmaat en reinheid bevinden zich in mijn allergie
Dagelijks stuur ik aan op zelfprogressie
Hier en daar wat ontspoorde uitspattingen maken mij sterk
Elke vergissing ontaardt in een nieuwe ontdekking
Zoek naar uitdagingen in een probleem
Vind uit door ondervinden
Leer door te leven
Ken angst voor het onbekende
Pak het vervolgens bij de horens…
RECHT DOOR ZEE
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.568 Ik schrijf dit lied niet zonder reden
niet achteloos en nonchalant
Ik wil er dagenlang op broeden
want er is iets aan de hand
Ik zal zoeken naar de juiste woorden
en zinnen die er echt toe doen
Ik zal wikken en blijven wegen
tot er staat wat ik bedoel
Ik zal onvermoeibaar horens vatten
en trefzeker koppen slaan
In zinnen die de lading…
Zandkunstenaars
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 35 dichterbij kwam hij, waar haar voetsporen staan
gegrift onder de wijde hemel, terwijl de bleke zon opklom
naar goud, uit kobaltblauwe oneindigheid, de snurkende maan
ruist de melodie in één schelp naar huis, met een rekensom
uit 't hart stroomt de pijn , van 't vuur nog niet geblust
alles keert zich om, rondom de digitale zon een koe
met gouden horens…
De Nachtegaal en de Koekoek
poëzie
2.9 met 9 stemmen 4.178 .
----------------------------------------
Pan: veld- bos- en herdersgod met bokkenpoten, sik en horens, nodigde met zijn fluit tot dansen uit.
Filomeel: nachtegaal…
Vrolijk leven
poëzie
3.5 met 13 stemmen 3.666 Mij niet; nu komt de blanke maan
Met haar vergulde horens aan
En honderdduizend starren.
------------------------------
prachen - smekend vragen…
De slachtlammeren
gedicht
3.7 met 23 stemmen 9.201 Vast voornemens
hun horens door ons heen te stoten.…
Zomerse Avond
poëzie
4.0 met 6 stemmen 561 Alrede heft de gulden maan
Haar horens op, en rukt ter bane in harer kringen.
Hoe rust het hangend loof
Der luisterende bomen!
Geen wind beroert de vlakke stromen.
Het slaperige veld wordt blind en stom en doof.
Thans telt de herder blijer
't Gestalde vee, half vet.…
De koei
poëzie
3.6 met 18 stemmen 2.228 Als ik u voorts wilde optellen, wat voor zaken
Men al niet van een koei haar horens, haren en darmen kan maken,
Ik geloof dat al je gezamentlijk leien* er mee vol zouden raken;
Maar mijn verhaal dient niet te uitermate gerekt.
En van 't nut dat men van heur staart en poten trekt,
Daar zou ik je tot overmorgen van kunnen vertellen.…
Minerva
poëzie
3.6 met 11 stemmen 3.366 Het mastbos staat van rondom stom,
En wordt niet horens moe:
Het windje plooit zijn vlekjes toe,
En speelt met blad noch blom. —
Maar de Echo vangt een toontje op,
En alles vliegt in roer:
Nu hupplen veld en heuveltop,
Met schaterend rumoer.
Iö, wat klinkt die zangtoon schoon!
Zie daar de rechte trant!
Dit klatert over bos en land!…
Arcanum XV De Duivel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 97 in bewegingloos evenwicht
op de hoogste klip
onbevreesd voor de afgrond
overschouwt de steenbok de wereld
zijn machtig hoofd torst kunstig gedraaide horens
die naar de hemel priemen
in de karbonkels van zijn ogen
smeult het licht
zijn machtige kloten
bengelen wellustig, zonder schroom,
gezwollen van lust
en kiemen van leven
triomfantelijk…
Mei (Boek I)
poëzie
4.2 met 54 stemmen 7.347 Blauw dreef de zee, het water van de zon
Vloot pas en frisser uit de gouden bron,
Op woll'ge golven, die zich lieten wassen
En zalven met zijn licht, uit open plassen
Stonden golven als witte rammen op,
Met trossen schuim en horens op de kop.…