Alle inzendingen over huid

takken wuiven trager bladeren groenen donkerder dan het speelse lentelicht met energie beladen strekken zij zich spreidend uit haar bast voelt warm aan mijn huid in ontspannen vloeien krachten door mijn lijf fluister dat ik altijd bij haar blijf kijk op en zie een wonderlijk gebeuren de kruin herneemt zijn voorjaarskleuren…

Woelend door je haar en handen op je zachte huid Ik voel me in een heel warm bad Hier wil ik niet meer uit…

Er gaat een rilling over mijn huid. Niet van de kou, het voelt van binnenuit.…

De ambtenaar met zongebruinde huid… Je pikt ze in den Haag er feilloos uit.…

het brandt in je zie de vonkjes in je ogen lichten je ademt kleine vlammetjes uit een felrode mond vurig zijn je kussen die mij snel doen smelten jouw handen schroeien in een liefdevol gebaar teder mijn koude huid wat koel begon is nu een laaiend vuur liefde in het eerste uur…

Zachte streling van de zon zo heerlijk op mijn huid Koele bries langs mij heen als ik mijn ogen sluit Denk aan jou, je warme blik liggend in het gras Strelende handen voelen alsof ik bij jou was Voel me licht, gestreeld en blij, De gelukkige reden: Dat ben jij!…

Zijdezacht is de huid waarover mijn vingers glijden ook al ben jij elders is jouw schoonheid niet minder mooi dan gisteren, nemen ogen jou stukje bij beetje op in de stilte van de morgen zachtjes kus ik je wang een golf van genegenheid stroomt door mijn zijn ik lief jou almaar dichter…

zij hebben alles gewist ik ben gelift gebotoxd en restyled tot nieuwe vormen en gezicht pas later wist ik wat zij misten in tekening van alledag het leven van die jaren zichtbaar op mijn huid de lijnen kwamen samen spraken zich voortdurend uit in het strakgetrokken vel spreken alleen mijn ogen de waarheid nog wel…

In haar fluwelen huid vocaal verdronken. Heeft haar vurige octaaf mij nooit verveeld. De toon die zij aanhoudend kon inzetten. Geflest door haar royaal begerige vocht. Verslikte ik mij eens maar nooit meer! Nu ik jou voor het laatst heb bezocht.…

wie ik ben is zeker niet altijd te vinden in wat ik schrijf wat ik schrijf kan ik best beleefd hebben of ook niet ik kruip even graag in de huid van een man als in die van een vrouw of een kind als iemand van het toneel het gaat toch om gevoelens die ik losmaak dat is ten minste vaak mijn streven of ook niet het is maar…

je zomert zacht tot rijke oogst na volle lentebloei de vruchten rank en groen veranderend in rood na rijpingsgroei je toont het vuur van zon in blossen op je huid maar achteraan hangt toch mijn lievelingsfruit een strijdster die pas langzaam lijkt te kleuren de schaduwpeer die in haar laatbloei het lekkerste zal geuren…

krakend vriezen sloten toe een schaatser scherp zijn streken nog draagt het riet de kragen rijp en is glad ijs verzekerd maar onder sneeuw spriet vorstbestendig groen luidruchtig schikken vogels zich in paren het is niet sluipend of opzichtig dat gevoel onder de huid de lente komt van binnenuit…

Voordat de eerste zonnestralen mijn huid raken heb jij door een zoen mijn ogen laten ontwaken. Met die opgewekte tederheid dat ik de kou vergeet daar ik jouw gekleurde iris zie door mijn oogspleet. Mijn hart smelt door de temperatuur in mijn lichaam totdat ik weer de eerste zonnestraal voel door het raam.…

De zon speelt haar spel Samen met de wind en schittering van het water Zintuigen worden aangesproken Verwend en gestreeld Je lichaam reageert autonoom Pigment beschermt je huid Parelend zweet koelt Alles vanzelfsprekend maar uiteindelijk een wonderlijk mooi Zoals mensen kunnen zijn Wonderlijk en mooi Als ze het maar beseffen.…

Vogels zingen met hun gefluit, de wind streelt over onze huid, het gras kriebelt mijn gezicht, de zon staart terwijl je naast me ligt. We verdwijnen in een veld, enkel de leegte telt, verborgen door een berg van grassprietjes en zand, neem jij me mee naar sprookjesland…

Jij mag nog niet opstaan niet uit ons warme bed jij mag nog niet werken gaan nog niet naar het toilet wij blijven gewoon ja, de hele dag wonen in ons bed dan zoen jij mij en streelt mijn huid ik doe dat ook bij jou we maken geen geluid we liggen enkel zij aan zij…

wachten is het eerste begin een uitloper van iets dat groeit reikend naar een ander leven desideratum miniatuur plant van rijpend verlangen het andere te ontmoeten een reuzenplant die huid en ogen verwond en tastend afwacht wat komen gaat wachten is de kiem van diepe wanhoop omsingeld door gevoeld gemis…

ik vinger ijs op hete huid en smelt in samenzijn pegelde zo lang in korte dagen dat de zon mijn zwaarte niet kon dragen brak voordat je kwam jij zoog druppels van verlangen uit het vorstelijke hangen de splinters heb ik bij elkaar geraapt en in ontdooien jou tot vrouw gemaakt…

kijk me aan zie wat tijd me heeft gedaan de strakte van mijn huid is weg haren zijn verdwenen ogen branden maar mijn geest wil nog meer jaren lenen zon voor mij de eeuwigheid gaat niet voorbij wolken kunnen minder dragen en regenen meer vragen wat doet de tijd als ik niet kijk verstrijkt ze alle dagen?…

Ik hoef niets te vragen zijn verlegenheid op mijn borst zegt genoeg, ademt zacht over mijn huid naast zijn warme wangen er is niets mooiers dan dit, liefde is het, helemaal niets kan ik er aan doen niets heb ik er voor gedaan een cadeau is het, het mooiste dat een mens voelen kan de vrede van zijn overgave aan mijn dankbaarheid…

in de pas lopen van ochtendritme dichter op de huid gezeten vriesdroog, neutraal als een weerpraatje het pellen van hemelbrood in vergeefse poging blinde muren op een kier zodat je die gaat bestormen sneller dan aftellen tot onvoorzien een dagsluiting, de geelheid van een mosterdveld en dan af te haken nog vóór mijn openingszin…

de rover zegt het pleit is beslecht komt laten wij haar vangen tranen moeten opgevangen in de perkamenten plooien van haar huid met elkaar gezind spinnenwebbend negerend het Betlehemkind haar huis schiet deze toren van onteigenen en schijn in gruis zoenende de engel uit Davids huis…

ik viel de afgrond voorbij de bodem bood geen houvast meer voor mij ik landde op glas dat gebroken was de scherven rechtop in het gras ze kerfden mijn huid in wanden die gaapten randen verplaatsten tot een open geheel ik vergoot al mijn bloed dat in rood vaak de dood schrijft mijn ziel viel niet mee…

ik zag je haar in blonde duinen je ogen golfden zee in donkergroen licht vlocht blauw in zonnestralen bruinde huid uit wit van toen we ontsluierden geloken blikken huiverden van liefde in elkaar we kusten rood tot roze vochtig werd en aten nacht tot aan de morgenster…

kijk me aan zie wat tijd me heeft gedaan de strakte van mijn huid is weg haren zijn verdwenen ogen branden maar mijn geest wil nog meer jaren lenen zon voor mij de eeuwigheid gaat niet voorbij wolken kunnen minder dragen en regenen meer vragen wat doet de tijd als ik niet kijk verstrijkt ze alle dagen?…

De zon speelt op onze huid Als jij me in je armen sluit. Blauwe vogels zweven in de wind als jouw mond de mijne vindt. De wind ruist door de bomen als onze gedichten bij elkaar komen.…

Een snijdende kou Tot op het bot Iedere dag Uiteindelijk ben je bot Kaal Zonder huid Zoals een boom Tijdens de herfst Kaal Zonder blad Zoals een boom inslaapt Zich opmaakt voor de lentetijd Zoals hij dan in volle pracht zal bloeien Trots zijn bladeren gaat voeden Krachtiger dan ooit…

Guttegutgut laat zich gaan naar plekken waar nog geen pleisterplaatsen slechts ongebaande wegen wildpaden met afgeworpen huid ritselend in de struiken In de modderige oever sporen van een faun het water draagt een blauw afgeworpen kleed de wereld gaat niet aan vlijt ten onder slechts aan kreten van genot…

kapotgereden klei stuift in de wind legt een grauwsluier verstikt het beeld van een hete zomerdag vol naakten bruinend in de zon als vele meters huid waarop zoutparels verkleien want in de adem drijft stof kleistof uit de polder kapotgereden in de wind oostenwind tikkeltje zuid…

ik voelde je hand vol zachte dromen ze volgde de rand tussen haar en huid ze sprak met alle haren over het gezamenlijk ervaren van de nieuwe coupe je vertelde dat ik lachte op de schattige manier van rust en totale ontspanning ogen gesloten handjes half open in de verwachting van nog meer van boven…