in rood vaak de dood schrijft

ik viel de
afgrond voorbij
de bodem bood
geen houvast
meer voor mij

ik landde
op glas dat
gebroken was
de scherven
rechtop in het gras

ze kerfden
mijn huid in
wanden die gaapten
randen verplaatsten
tot een open geheel

ik vergoot
al mijn bloed
dat in rood vaak
de dood schrijft
mijn ziel viel niet mee

Schrijver: wil melker, 2 augustus 2003

wlmelkerziggo.nl

dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 1.252