Alle inzendingen over i.m.

Getooid in verleden tijd vertrekken uren ze flirten en lonken nog even een moment content over wat ooit was en lang mocht duren. Koud kon het zijn op vergane doordeweekse dagen met tal van levensvragen over wat zal komen, men kan van die dagen leren wat ik kan verdragen. Bracht het mij echter echte wijsheid bij, de zon schijnt soms zo bleek…

Vandaag nog niet, nee zondag, overmorgen ga ik wachten, wachten tot het echt avond is. Domweg weg van de realiteit even mijmeren. Ik voel ook vandaag deze rust die mij kust sust en het elders dat smeulende blust. Zondag zal ik de maan aanschouwen aan het einde van die dag eindigheid ontarmen en het gevoel van berusten weer welterusten zeggen…

zelfs op één been poogde hij nog levenslustig rond te hippen zong nog gedichten als een jonge vogel nu zwijgt hij met gesloten ogen op zijn laatste vlucht…

zoals e daar ligt met je ogen dicht ‘n zweem van een glimlach rond je lippen. heeft de dood je mond in angst en pijn verwrongen? of is ‘t je zelfgekozen rust die ons treuren sust?…

Deze nacht was het mooiste mijn deel je droeg mij woorden aan, alsof je hart klopte en veel opkwam met de wassende maan. Het was als brood voor mijn mond ik genoot van de kruimels licht, alsof het het eerste had van de ochtendstond compleet verguld ontspannen en onverplicht. Alsof je nog steeds wist wat taal is wat ik dagelijks uit onze…

Het is die gedachte die zich heeft genesteld die eerlijkheid die zij zuiver wilde voorstaan, veel staat al ergens genoteerd en vastgesteld voortaan hoeven we zelf niet ver weg te gaan. We hoeven niet ver te zoeken wat bij ons hoort het verschijnt op een dag vanzelf in ons leven, aan het firmament borduurt ook tijd onverstoord net als bij jou…

Hoe prachtig kan een gedicht ontroeren alsof het als fontein op je gazon zacht spuit, wat ons als leek naar een geheim kan ontvoeren, alsof het klinkt als een vogel die zachtjes fluit. Soms spreken zinnen dan wondere woorden die je plots compleet verstillen en bekoorden, ongezocht soms zin voor zin en laag voor laag klinken als die ene ultieme…

Vandaag is voorbijgekropen Amper kans om deze in iets moois om te dopen Ik ben stiller dan normaal de uren voortgegaan Al trachtte ik juist vandaag bij jaren her stil te staan. De wolken pakten nu ook samen in een donker kleur Zelfs de pioenrozen en lavendel hadden een andere geur Er vlogen schietende schimmen van ooit voorbij Het weer laat…

Als je stil bent kun je zijn gefluister horen in de wolken en bomen of de struiken deze tonen waar hij nu ook in de nacht tijdelijk wil wonen. Dit om leven ook zo te verdragen nog steeds verliefd op het dagelijks bestaan intens geliefd laat je geliefde je nooit echt gaan. Ik ga daarom thans dagelijks naar buiten waar nu de liefde steeds gaat…

Ik ben je geliefde door dik en dun Samen brengen we in gedachten De dagen en de nachten door Genieten van beelden van goud en ivoor Smalle schaduwen die thans voorbijglijden Ons herinneren aan oude tijden. Vandaag jaagt een schaduw over het veld Ergens knispert zand in schelpen aan het strand Ondanks jicht heb ik mij ook vandaag vermand…

Ik ga haar niet meer in het hier zien wel in het daar, ze deed alleen maar of ze voorgoed als moeder verdween. Daar is het gindse bloemrijk, betoverend, dat verhaalt ze, ze hervond haar jeugd, vriendinnen, ouders en grootoudervreugd. Er zijn talrijke kamers maar geen deuren er verblijven infantiele lieden en genieën die allemaal op gezette…

gister overleden in faucon onze grote bankier onder den uyl geroemd als fries en zuinig bij DNB als 'dim wim', bonvivant en luimig met gretta vlagde hij palestina in 't vizier minister zalm trok meteen ad rem de wijze les: dankzij wimpie duis' is d'euro 'n groot succes…

Wars van uiterlijk vertoon van verering anders dan de god in ons allen is de volkse straatpater voor intellectuelen heen gegaan Vaak stond hij ooit in de kroeg ineens naast of pal voor me op momenten van stilte doorboorden zijn ogen mijn wankel bestaan nimmer sprak hij me aan Ik durfde niet over zijn brug die toch los stond van de…

met je ogen als kooltjes links klein & ontstoken rechts groot van schrik zag jij mijn eerste traan tot je laatste snik…

verlegen, zachtaardig, in zichzelf gekeerd met altijd aanwezige vragen begaf hij zich -een leven lang- op het moeilijke pad van het schier ondoordringbaar menselijk brein en altijd weer die vraag: mag ik het kan ik het en is het waar... zijn patiënten als het hoogste goed hun waardigheid immer bewaard zijn vertrouwen onaangetast hij zal…

Ach, Teuntje...met de jaren anoniemer Al werd ze op TV nog vaak herhaald Haar ster was al 'n tijdje uitgestraald Het nieuws was echter des te legitiemer 't Is in de kantlijn van het harde heden: Alweer 'n stuk verleden overleden…

Dick Bruna's werk is zoals een goed gedicht zou moeten zijn met een minimum aan woorden een verhaal vertellen zonder franje en toch zó innemend…

Van drie opéénvolgende kabinetten Was hij de leider en als visionair Stond hij dynamisch boven de partijen, Bracht voor- en tegenstanders bij elkaar Hij had de moed dilemma's niet te mijden, Was naast ideeënman vooral een "maker", Dacht niet in korte maar lange termijnen, Trix' trouwe sparringpartner, man van staat Het zijn citaten…

Muziekstudent was ik in Amsterdam Daar zag ik hem best vaak met eigen ogen Zo’n kaartje kostte mij toen een vermogen Als ik bedenk waar ik toen rond van kwam Betoverd worden in de Grote Zaal Ach, missen wij die man niet allemaal? (Bernard Haitink 1929 - 2021)…

Muziekstudent was ik in Amsterdam Daar zag ik hem best vaak met eigen ogen Zo’n kaartje kostte mij toen een vermogen Als ik bedenk waar ik toen rond van kwam Betoverd worden in de Grote Zaal Ach, missen wij die man niet allemaal? (Bernard Haitink 1929 - 2021)…

Hij liet ons spiegelen aan een selectie van archetypen die hij wonderwel vertolkte: minnaar, wijze, held, rebel. Het vakmanschap was zuivere perfectie. De glitterbobo’s liet hij maar begaan. Hij gaf om hen die in de schaduw staan.…

Had jij ooit die aanhoudende neiging steeds die dwingende aantrekkingskracht haar vest of jurk te willen dragen vol met vragen. De tas herinneringen van jullie geheel onaangeroerd te beroerd van verdriet dat men wellicht niet zag of ziet met rede potdicht te laten om de gaten in jouw ziel. Onopgemerkt om wat is geweest werd een en ander het…

Het nieuws schokte en deed verdriet de eerste mei Koninginnedag voorbij; in aangenaam en mooi weer tekenden zich gestaag sluiers aan voorheen wolkenloos gewelf. Azuurblauw in lijnen, werd asgrauw moment van volle bloesem. Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar…

We zeggen even dag Vandaag en ook gisteren waren momenten, delen van deze eeuw minuten of uren lang met wat waarde heeft voor wie 't waardeerde met voor en achternamen een 06 in je adresboek. Met dagboeken in je nachtkastje en memo's dat en wie wel of niet de dood had weerstaan, met bundels met namen en herinneringen over mensen die met…

oh man, we zullen je missen je humor en scherpte, wat je op de korrel nam de blues die je deelde, de grappen jij, die speelde met een vloeitje en een kam schreef in een lied als er een hemel is vol ouwe hippies dan wil ik daar naar toe Dick, goede reis en houdoe…

mijn warmte laat je koud elk woord is ongehoord geen kus die jou tot leven brengt raakt wel misschien je ziel…

In al zijn werk trok Bruna naar de bron en drong in eenvoud door tot de essentie. Dat deed hij zonder enige pretentie. Zelf vond hij dat hij het maar matig kon. De erfenis die hij ons heeft gegeven: het understatement tot een kunst verheven.…

in het onderhuis stapelt hij het onuitsprekelijke onder een stekelige prikkelbare huid gepantserd achter het bureau vullen lange rijen fantomen zijn hermetisch gesloten hoofd het kind barst van verlangen papa! hoort hem niet in de loopgraven onder de begane grond gestaag en ongezien druppelt het gif naar binnen om in de…

Broodnodig snoof je zinlozer dan ooit de lucht voor je langste vlucht…