Alle inzendingen over ijs

sneeuwstorm witte woorden in jas verpakt ruzie op glad ijs verkoelt…

een volmaakt ovaal blinkend ijs sneeuw drie eenden pure harmonie…

IJs smelt. Water wordt geboren. Een druppel valt in de stilte. Oorverdovend. Plons!…

Winterkou brengt ijs Schaatsen uit het vet gehaald Holland op z'n mooist…

lichamelijk en verbaal Door alle ellende in het leven, door alle pijn en verdriet die je beleefde Is je hart bevroren je hebt een hart van ijs Maar ijs smelt door warmte, door liefde wat het krijgt Beetje bij beetje zal je hart ontdooien als je voldoende liefde krijgt Als je iemand toelaat dichtbij...…

Heel Holland dodijnt als hij schaverdijnt Op golven van vorm, talent en bravoure Vermeend loom gezwind over ijs glijden Zwierig een ganse natie verblijden Op winterspelen blinkt metaal vaak warm oranje Ze gaan dan ook ijzig snel in dito franje Sportbeleid gaat niet over het ijs van één nacht Slim investeren schept schaatsers van stavast…

Als je me voelt, ben ik ijs Tegen het ijs van je eenzaamheid. ----------------------------------------------- Uit: 'Ten Westen van Eden', 1998.…

Smelt het ijs, maak het warm. En is het ijs gesmolten, Geef me dan je schouder of je warme arm...…

laten we onder het dikke ijs van Antartica schuiven vanaf het Koningin Maud-gebergte onder kilometers ijs kijk je uit over diepe fjorden en een uitgestrekte eilandenarchipel je kunt er ook zeilen!…

vaak als ik in de polder verblijf hoor ik in de verte de melodie van het ijs staande achter geel groene kragen zingt het glijden in de wissels van slagen gedragen komt die muziek dichterbij in een rij stoere gasten en meiden een kleurige sliert die lichtjes dansend de ijsvloer versiert met vrolijke lijnen en krullen nog is…

het nog niet zeker wist van dicht of half open het pijlkruid, dubbel bloemig en het snoekkruid begonnen al groenig uit te lopen je had hier moeten zijn want het ijs bewoog…

gevangen in een kubus met muren van ijs bevroren bevroren verstijfd liggend alles horend verstild verstilde woede en verdriet geen woorden meer verstopt verstopt in die ijskubus wanhopig vechtend…

‘s Avonds werd het mij gezegd; 'het heeft niet zo mogen zijn' Ze heeft het verloren, het lange gevecht Een handjevol woorden met snoeiharde pijn Tranen komen zoals nooit tevoren Gedachten gaan uit naar m’n kleine meis Hoe kan ik dit anders bewoorden dan als bevroren ijs…

ik wilde water kneden maar het heden liep langs mijn vingers weg met kou probeerde ik water maar het ijs bewoog al niet meer pas toen de vroegste ochtenddauw water minutieus deelde zag ik het zonneblauw begonnen handen aan het kleurpalet dat luchten weerkaatsten in rimpelen beweging maakten waar het leven langzaam minder…

Verzwijg mijn bestaan diep in je ziel Schop de schenen van machteloosheid Mijn pijn grenzeloos gelijk aan liefde Dool maar door de paden van je daden Schaduw mijn zonnestralen in het duister Warme rust die in jouw stilte verdween Een oase van lust smeulend in mijn hart Troost je geweten met valse leugens Warmte kent geen randen met ijs…

brengt hen aan de top hun vertrouwen is hier de spil Kijk ze daar gaan over het ijs haar hand in de zijne gevouwen ze zijn samen gek en echt niet wijs òf... stevig gegrond in vertrouwen Ook leven is als een dans op het ijs met Armen die ons willen dragen verklaart men ons gek... we zijn echter wijs als we God als schaatspartner vragen…

koude gedachten aan romig ijs koelen mijn hoofd iedere stap onder bloedhete zon groeiend verlangen een visioen drie gifgroene bollen romige pistache krakend vers hoorntje druppels smeltend ijs hangen afwachtend wanneer komt die bevrijdende lik de tong?…

er speelt winter in bevroren takken die wit besneeuwd naar de hemel reiken je lach wolkt in de heldere lucht stralend jagen blauwe kijkers sombere gedachten op de vlucht nog is het ijs te dun om jouw bestaan te dragen ik ken je angsten die om hulp en bescherming vragen jij danst door de dagen met de constante pijn van er plotseling…

een slanke hand die deuren opent en het licht binnen laat ogen die begroeten een lach die je even stil doet staan de kamer spreekt mij aan in een warm ontvangen je stem vraagt melodieus en zacht zal ik de jas ophangen er is geen ijs te breken wij weten beiden beter zijn doorgelopen naar de zon pas toen keerde jij je naar…

Zij wiegen en vliegen het baantje ten end en zwenken opeens van het ijs in de tent; zij klinken en drinken en leggen wat aan en waaien en zwaaien opnieuw langs de baan.…

Als je verteld dat er een ander is bevriezen deze woorden in mijn hoofd Ons samen was slechts een illusie Maar wij hadden elkaar trouw beloofd… Nu sta je voor mij als een bevroren standbeeld Je ogen veranderen langzaam in ijspegels Elk woord wat je probeert te vertellen bevriezen onze eeuwige trouwregels… Als je weggaat om nooit meer terug…

Tweeduizendacht was bijna afgesloten, maar toen ik lachend de balans opmaakte, begon het 's nachts te vriezen dat het kraakte, en werd er water op het plein gespoten. De ijsvloer bleef ik tot het laatst vermijden, uit angst alsnog een scheve schaats te rijden.…

Ik zie ons land in prachtig ijs weerkaatsen De rijp omhult de takken als foedralen De bomen lijken witte kathedralen Waarin we broederlijk en vreedzaam schaatsen Gelukkig, het is nu de laatste dag Voordat er weer van alles niet meer mag…

De Tweede Kamer heeft voldoende bewijs Schaatsen kan de Minister voor geen meter Maar liegen daarentegen des te beter Weer begeeft hij zich op glad ijs Hij functioneert niet voor niets ondermaats Als je het immers leert op een scheve schaats ...Aanvankelijk claimde Minister Van Middelkoop dat het interview met de Telegraaf niet geautoriseerd…

het loopt best het loopt best aardig soms hakkelt 't wat nee, ik laat me niet insneeuwen ik ga ski's kopen, denk ik.…

die naar de kille boezem terug te drijven, rook dat waart langs vagevuur en blinde gaard, dooft de gulle lach om de vastberaden lippen, kan ik alleen verklaren, dat ik in dit verduisterd uur niet zal zwijgen, ongezien, ongehoord, en niet beluisterd, aan mezelf gekluisterd, de hete as wordt grijs en het warme bloed stolt tot kruiend ijs…

ik weet me op glad ijs maar geef toch alle twijfels prijs die mij een leven lang beheersen ben ik wel vrij als alles is voorzegd door toeval of karma lijkt vastgelegd vinden mijn daden genade word ik bekeken en bestuurd of als netwerker slechts ingehuurd er is mij een vrije wil gegeven maar als ik door dit ijs zak bid ik wanhopig voor…

materie, ooit bevroren smelt in de ijsbewaarder stroomt weg als illusie een vulkaan gromt boos braakt een fontein van vuur spuwt grauwe asregen een asdeken bedekt Europa verduistert de zon de hemel is niet blauw…

in te lijven, slierten wierrook waart langs vagevuur en blinde hellegaard, dooft de gulle lach om al té vastberaden lippen, maakt dat ik dit niet kan verklaren, waarom ik in de nog te tellen uren niet mag blijven zwijgen, ongezien, en ongehoord is niet beluisterd, hete as wordt grijs en het eens zo stuwend bloed stolt tot kruiend ijs…

Sprankelend spiegelglad glibberig ijzelpad, ijzertjes onder mijn laarzen geklemd kerkbodes rondgebracht klepperdeklapperstaps, missie is weer volbracht, ‘t liep ongeremd.…